او قطعا یکی از جوانترین فرماندهان نیروی دریایی ارتش است. هم ظاهرش این را نشان میدهد و هم انرژی و فعالیتی که دارد. امیردریادار رضا عباسی که 3 سال قبل با وی در منطقه یکم و در بندرعباس برای تهیه ویژهنامه «عرشه اقتدار» دیدار داشتم، امروز فرماندهی منطقه دوم ولایت در بندر جاسک را بر عهده دارد. وی که این روزها با 48 سال سن باتجربهتر از گذشته برنامهها و تدابیر نداجا را در این گوشه طلایی از کشورمان که سواحل مکران مینامندش راهبری میکند با همان لهجه شیرین آذری توضیح میدهد که چگونه در عرض 9 سال از تولد منطقه دوم در جاسک، نیروی دریایی توانسته تحولی عمیق در این بخش ایجاد کند. او در گوشهگوشه سخنانش اشاره دارد که تنها حرف او را نشنویم و از معتمدین و بزرگان محلی نیز بپرسیم که ما هم چنین کردیم. پرونده کاری نیروی دریایی در منطقه جاسک و اطرافش را با دریادار عباسی ورق زدیم که حاصلش گفتوگویی شد که از نظر میگذرانید.
برای شروع بفرمایید در این منطقه دریایی چه اقداماتی در راستای توسعه سواحل مکران صورت گرفته است؟
حوزه ماموریتی ما حدود 300 کیلومتر از ساحل مکران را در بر میگیرد و از لحاظ محرومیت هم اگر در نظر بگیریم میشود گفت محرومیت از سمت جاسک به شهر لیردف و استان سیستان و بلوچستان بیشتر است. افتتاح منطقه جاسک از آبان ماه 1387 بوده و هر اتفاق و پیشرفتی که در جاسک صورت گرفته در این 9 سال شکل گرفته است. تا سال 89 کارکنان ما از بوشهر به اینجا میآمدند و در رفت و آمد بودند تا بتوانند کارهای اولیه را سروسامان دهند. یکی از اهداف مهم فرمانده معظم کل قوا برای این انتقال بحث امنیتی و نظامی بود که طبیعی است تا ضریب دفاعی منطقه را افزایش دهد اما مهمترین دلیل، کمک نیروی دریایی به حوزه اقتصادی این منطقه بود.
اگر بگوییم مهمترین خروجی فرمان رهبری برای توسعه سواحل مکران ایجاد منطقه دوم در جاسک بوده درست است؟
دقیقا همینطور است. در واقع منطقه دوم دریایی ولایت برای همین کار هدفگذاری شد. سال 87 به نوعی تولد مجدد جاسک بود. در همه دورههای ریاست جمهوری آقایان به جاسک آمدند؛ احمدینژاد و روحانی 2 بار آمدند، رئیس مجلس شورای اسلامی را داشتیم و عملا پای دولتمردان به این شهرستان باز شد. حضور نیروی دریایی به نوعی جاسک را مجددا معرفی کرد. رهبری به امیر سیاری گفتند شما باید به سواحل مکران بروید و به عنوان علمدار در آن منطقه بحث توسعه را جلو ببرید. برای توسعه این منطقه یک زیرساختهایی لازم بود و اولین مشکل زیرساختی آب به شمار میرفت. امیر سیاری در کارگروههایی که برگزار میشد تلاش کردند و آب از سد جگین منتقل شد به جاسک و الان آب آشامیدنی شهر جاسک از سد جگین میآید و مردم استفاده میکنند. الان منازل سازمانی ما 10 برابر شده است و نزدیک 4 هزار خانه سازمانی باید بسازیم و همین موضوع آبرسانی بسیار مهم بود که خودمان همه را انجام دادیم. در واقع اگر نیروی دریایی نبود شاید هنوز این انتقال آب صورت نمیگرفت. در بحث شبکه برق هم در شهرستان برق ضعیفی داشتیم و با توجه به منطقه جدیدی که نیروی دریایی در حال ساخت دارد و یک و نیم برابر منطقه یکم است ما از محل اعتباراتی که برای توسعه سواحل مکران داشتیم در آنجا یک نیروگاه برق احداث کردیم و الان مردم جاسک و روستاها در حال استفاده از برق این نیروگاه هستند و مشکلاتی که در زمینه برق داشتند حل شده است. زیرساخت دیگر جاده بود. مصوب کردند که جاده بین جاسک و بندرعباس و به سمت چابهار 4 بانده شود. آنچه الان میبینید آسفالت جدید جاده است و کار 4 بانده کردن هم در حال شروع شدن است. با پیگیریهای نیروی دریایی جادهای از روستای کاشی به سمت روستای آب کوهی احداث کردیم که مسیر را 35 کیلومتر کوتاه کرده است. همچنین در شهر لیردف با پیگیری نداجا برق در حال ترمیم است. در بحث اورژانس جادهای از لیردف تا کوه مبارک یک امداد جادهای هم نداشتیم یعنی اگر کسی در لیردف با ماشین تصادف میکرد باید از جاسک 150 کیلومتر آمبولانس میرفت و او را میآورد در حالی که امروز در مسیر لیردف 2 پایگاه اورژانس جادهای و در طرف کوه مبارک هم 2 پایگاه اورژانس ایجاد کردیم و 3 مسجد بین جادهای نیز ساختهایم. در خود منطقه دریایی 2 مجتمع آموزشی پسرانه و دخترانه با کمک خیرین ساختیم که کلاسهای آموزشی، آزمایشگاه، کارگاه، زمین چمن مصنوعی، سالن ورزشی و... دارد. در راس میدانی که پایگاه مکران را داریم باید 400 منزل ساختمانی هم بسازیم اما قبل از ساخت این منازل، ما مدرسه را ساختیم که روستاییها از آن استفاده میکنند و تمام کارهای آن اعم از برق و آب و گرما و حتی کتاب و لوازمالتحریر را هم ما تامین میکنیم ضمن اینکه یک مدرسه هم در سیریک و یکی هم در روستای گروک بالا کلنگزنی کردیم.
چقدر اجازه و بودجه برای ساخت و ساز در خارج از منطقه نظامی دارید؟
برای این کارها بیشتر خیرین را پای کار میآوریم. البته وصل کردن و ارتباط دادن خیرین و امکانات و برنامهریزی با ماست و خیرین فقط پول میدهند. ما در راس میدانی کارخانه آبشیرینکن احداث کردیم که هنوز مشکل برق دارد و در حال رساندن برق به این محل هستیم که اگر نهایی شود با بهرهبرداری از این آبشیرینکن میتوانیم علاوه بر پایگاه به 7 روستا آبرسانی کنیم. در حوزه درمانی در پایگاه مکران یک درمانگاه زدیم که متشکل از دندانپزشکی و مجموعه درمانی است که هم به پایگاه خدمات میدهد و هم مردم. پزشک عمومی و دندانپزشک از پزشکان وظیفه یا کادر ما هستند و تا شعاع 180 کیلومتری در روستاها خدماتدهی میکنند و به طور متوسط هر هفته بین 160 تا 180 نفر ویزیت رایگان دارند و دارو هم رایگان دارند. چندین مورد نجات مردم از مرگ و زایمان داشتیم. جالب است بدانید که ما آنجا 2 کمد داریم که یکی ویژه پایگاه است و یکی برای مردم و نباید این 2 مخلوط شوند و پول کمد مردم را خیرین و خود نیروی دریایی تامین میکنند. در جاسک درمانگاه ما داخل پایگاه است و چون تردد سخت است متخصصین ما به درمانگاه درون شهر میروند و مردم را ویزیت میکنند. یک درمانگاه هم مشابه مکران در پایگاه کوه مبارک داریم، در آنجا علاوه بر درمانگاه، مغازههایی همچون نانوایی، یخسازی و فروشگاه هم ایجاد کردیم که مردم یاری میکنند مثلا یخ خورد شده به صورت رایگان به صیادان میدهیم. البته یک بیمارستان 64 تختخوابی نیز در دستور کار ساخت وجود دارد اما فعلا تا زمانی که بیمارستان ساخته شود میخواهیم یک درمانگاه درجه 2 بسازیم که نزدیک درب ورود باشد تا متخصصینی را که میآوریم بیشتر نگه داریم. قبلا در اینجا یک فرودگاه نظامی و یک برج در حد یک اتاقک برای نیروی هوایی بوده که باند کوتاهی داشته و فقط هواپیماهای نظامی فرود میآمدند. بعد از استقرار نیروی دریایی یکی از نیازهای اصلی اینجا که مشخص شد و مورد تاکید فرمانده معظم کل قوا نیز قرار گرفت فرودگاه بود و عین جمله ایشان به امیر سیاری این بود که من باید در فرودگاه تهران در تابلو پروازها، پرواز تهران جاسک را ببینم. از 4 سال قبل هم که این ابلاغیه اعلام شد و خواسته به حق مردم شهرستان هم بود کار را شروع کردیم چون سرمایهگذار و پزشک متخصص و گردشگر و... بدون فرودگاه نمیآید ضمن اینکه نزدیکترین فرودگاه به ما هم کنارک و بندرعباس است که هر کدام بیش از 300 کیلومتر فاصله دارند. مطالعات شروع شد و با هواپیمایی کشوری مذاکره کردیم و آنها برای ما تعریفی داشتند مبنی بر اینکه باند ما برای هواپیماهای متوسط کوتاه است، یک مشکل دیگر برج مراقبت و سالن ترانزیت بود. سرانجام یک شرکت که متخصص در ساخت فرودگاههای دوگانه نظامی و غیرنظامی بود کار را شروع کرد اما بر مبنای برنامه شرکت هواپیمایی کشوری، صفر تا 100 فرودگاه را نیروی دریایی انجام داد. اولین کار ما این بود که فرودگاه را از مجموعه نظامی جدا کردیم و ورود و خروج آن را به خارج از پادگان انتقال دادیم. دومین کار ساخت سالنهای ترانزیت بود که شامل گیت ورودی پلیس و قرنطینه سپاه میشد. بعد از آن ویآیپی را ساختیم. در مورد خود باند هم 2670 متر به طول باند اضافه کردیم به گونهای که هواپیمای ایرباس و بویینگ پهنپیکر هم میتواند فرود بیاید. رهبری فرمودند شما فعلا برای 100 تا 150 نفر فرودگاه را راهاندازی کنید و بیشتر از این را برای فازهای بعدی بگذارید. حتی دنبال پروازهای بینالمللی به ویژه عمان هستیم. الان که فرودگاه آماده افتتاح است، حدود 16 نفر از خانمها و آقایان و از مردم شهر مشغول هستند. حتی تعدادی از همسران پرسنل ما جذب پلیس و سپاه شدهاند تا در بحثهای مراقبتی در فرودگاه همکاری کنند. در مورد سوخت نیاز داشتیم که هواپیما در فرودگاه بندرعباس بنشیند و سوخت بگیرد و بعد به تهران برود و الان یک جایگاه سوخت هواپیما آماده کردیم که دیگر نیاز به سوختگیری در بندرعباس نداشته باشیم. برنامه پروازهای ما به تهران، کنارک، شیراز، اصفهان، بوشهر و بندرعباس است و ارتش تقبل کرده که در 6 ماهه اول هر شرکت هواپیمایی که همکاری کند و ضرر داشته باشد نیروی دریایی ضررش را جبران کند البته پیشبینی ما این است که با شروع به کار فرودگاه شهدای هفتم آذر جاسک؛ سرمایهگذاران، پزشکان، دانشگاهیها و... استفاده کنند و سودده هم باشد.
دنبال درآمدزایی از این فرودگاه هم هستید؟
خیر. اصلا بحث درآمدزایی نبود و فقط برای مردمیاری و محرومیتزدایی از منطقه است.
ساخت فرودگاه یک بحث است و نگهداری از آن یک بحث دیگر، هزینههای نگهداری با کیست؟
همه بر عهده نیروی دریایی است. نیروی دریایی هدفش این است که این حرکت شروع شود.
در حوزه ساخت منازل مسکونی در چه مرحلهای قرار دارید؟
ما یک تعداد محدودی از گذشته داشتیم اما وقتی نداجا آمد با توجه به برنامه اسکان 4 هزار خانواده، فازبندی کرد و در حال حاضر 5 فاز منزل ساختمانی در دستور ساخت داریم که 1500 واحد میشود و تاکنون 300 واحد تحویل داده شده و قرار است تا پایان سال نیز 500 واحد دیگر تحویل داده شود.
با این واگذاری مشکل شما برای اسکان خانوادهها حل خواهد شد؟
خیر. انتقال پرسنل ما انتقال همراه با تجهیزات است و تا اسکله ما ساخته نشود و شناورها منتقل نگردد آوردن پرسنل فایدهای ندارد.
البته در برخی مناطق نیرو رفته و در حال ساخت منزل هستند.
اینجا هم اینطور است و الان تعداد زیادی از نیروهای ما منزل سازمانی ندارند و در شهر مستاجر هستند و متاسفانه قیمتهای منزل هم به سرعت بالا رفته است. در بحث نیروی دریایی اینطور نیست که بسازیم تا نیرو بیاوریم چون برخی ماموریتهای ما باید انجام شود و نمیتوانیم معطل بمانیم. با این 500 منزل که تحویل بگیریم بخش زیادی از مشکلات حل میشود. البته باید این ساختمانها متناسب با ساخت منطقه جدید جلو برود. در بخش مردمیاری در حوزه اسکلههای صیادان شهر هم کمکهای زیادی داشتیم. برج نور برای آنها ساختیم، تسطیحسازی و جادهسازی داشتیم یا سال گذشته که سیل بزرگی آمد به مردم کمک کردیم و 11 نفر از مردم بومی وسط رودخانه گرفتار شده بودند که بالگرد ما آنها را نجات داد. در زلزله بشاگرد اقدام به یاری مردم کردیم. جالب است بدانید حدود یک ماه قبل از اداره بنادر و شیلات خبردادند که یک لنج صیادی در حدود یک مایلی ما در حال غرق شدن است.
مشخصات را به ما دادند و ما هم به یگان موشکانداز فلاخن اطلاع دادیم که سریع حرکت کند. وقتی شناور ما به سمت لنج میرفت چون مدام با لنج و بندر در تماس بودند ناو آمریکایی روی خط لنج آمد و گفت که میخواهد برای کمک بیاید چون میخواست ما را کنار بزند و بگوید من در صحنه حضور دارم. به ناو خودمان دستور دادم که سریع به ناو آمریکایی اخطار بدهد که نزدیک نشود و ما خودمان کمک میکنیم. مکالماتش هم موجود است که این اخطار را به یگان آمریکایی دادیم. فلاخن به لنج رسید و 8 نفر صیاد آن را نجات داد و خود لنج را هم تا ساحل یدک کرد. من مصاحبه کردم که چنین اتفاقی افتاده و خبرگزاریها زدند که نیروی دریایی ایران به ناو آمریکایی اخطار داده و آنها هم عقب نشستهاند پس از این خبر فرمانده ناو آمریکایی با رویترز مصاحبه کرد و گفت که من اخطاری دریافت نکردم. باز ما دوباره مصاحبه کردیم و توضیح دادیم ضمن اینکه فایل صوتی هم موجود بود. این حرکت ما در روحیه مردم تاثیر زیادی داشت و خود لنج که آمد و 8 نفر نجات پیدا کردند قوت قلب خوبی برای مردم شد. ما در حوزه مدارس یک هنرستان فنی و حرفهای به نام شهید شیرانی داریم که علوم و فنون دریایی را آموزش میدهد. این برای جوانان شهر است تا بیایند و در این هنرستان حرفه دریایی یاد بگیرند و بعد هم ما فضای جذب آنها را ایجاد کنیم. اساتیدش را هم میدهیم. 6 رسته برق، موتور، ملوانی، غواصی، مخابرات و کامپیوتر دارد. سال قبل از خود جاسک 11 نفر جذب نیروی دریایی و تعدادی هم وارد بخش صیادی شدند.
حضور شما چقدر در وحدت شیعه و سنی در منطقه و اقبالشان به نظام تاثیر مثبت داشته است؟
ما هر سال به مناسبتهای مختلف بزرگان اهل سنت را دعوت میکنیم و رایزنی و مشورت داریم که تاکنون 2 مرحله جلسه داشتیم و دغدغههایشان را میشنویم به ویژه نسبت به وظیفههای سنی در منطقه توصیههایی دارند. در حالت کلی نیز جایگاه نیروی دریایی بسیار درخشان است و در وحدت منطقه نقشآفرینی دارد.
اینکه شما در خدماترسانی و مردمیاری که دارید فرقی بین شیعه و سنی نداشته باشید خودش موثر است.
خدا را شاهد میگیرم که هیچ فرقی برای ما ندارند. ما مدرسهای را کلنگزنی کردیم وقتی به رئیس آموزش و پرورش گفتم یک محل را معرفی کن اصلا نپرسیدم اینجا شیعه است یا سنی. نیروی دریایی عامل وحدت است و در همه مراسمات از مردم سنی منطقه دعوت میکنیم.
روی اشتغال منطقه چه تاثیری داشتید؟
تزریق جمعیت از لحاظ اقتصادی هم کمک میکند. بسیاری از خانوادههای ما و پرسنل بعد از بازنشستگی در همین شهر میمانند و این تاثیر حضور نیروهاست. استقرار نیروی دریایی به افزایش جمعیت کمک میکند و در نتیجه اشتغال را بالا میبرد. الان در شهر فنیهای نیروی دریایی مغازه دارند حتی من میخواستم اجازه ندهم پرسنل شغل دوم داشته باشند اما فرماندار پیش من آمد و گفت اینها بخش فنی شهر را در اختیار دارند و اشتغال ایجاد میکنند چون هر کدام نیاز به شاگرد دارند و در عین حال انتقال فنون هم ایجاد میشود. ما یک دبیرخانه داریم به عنوان معین خانواده و هر پرسنل ما که به ماموریت میرود اینها سرکشی میکنند و اگر مشکلاتی باشد رفع میکنند و یک رابط بین فرماندهی و آن خانواده هستند. فرماندار متوجه این طرح شد و گفت مسئول بانوان فرمانداری را با اینها هماهنگ کن الان ما در حال ایجاد یک بازارچه هستیم شتا خانمها در آنجا مشغول به کار شوند.