وقتی که اسم وانت به گوش می‌خورد، اولین تصویر خودرویی که در ذهن بیشتر مردم تداعی می‌شود، نیسان و وانت پیکان است. به هرحال، این دو نوع خودرو از قدیم به عنوان وسیله حمل انواع بار بین‌شهری و برون شهری استفاده می‌شده‌است. البته هرچند وانت پیکان دیگر تولید نمی‌شود و چند سالی است که جای خود را به انواع دیگر وانت‌های امروزی داده است؛ اما هنوز مدل‌های جدید نتوانسته‌اند  جایگاه وانت‌بارهای قدیمی را به دست بیاورند.
از مهم‌ترین دلایل استقبال نکردن مردم از مدل وانت‌های جدید، می‌توان به استحکام و ظاهر آن‌ها اشاره کرد. وانت یک وسیله باربری است و باید در طراحی داخلی و خارجی و از همه مهم‌تر، قدرت استحکام آن، تفاوت‌هایی بین بقیه خودروها داشته باشد؛ اما چیزی که امروزه در وانت‌بارهای جدید شاهد آن هستیم، کاملاً با تصور مردم و نسل قدیم متفاوت است.

ایران خودرو و سایپا با تبدیل خودروهای سرنشین دار خود به وانت، قصد ساخت مدل‌های جدید داشتند؛ اما از این نکته غافل بودند که بسیاری از آپشن‌هایی که در این خودروها وجود دارد، مناسب نوع وانت نیست.  به عنوان اولین مسئله، استحکام خودروها باید مد نظر قرار بگیرد. وانت یعنی خودرویی که باید استحکام کافی چه در نگهداری بار و چه در برخورد با دیگر موانع داشته باشد؛ اما در مدل وانت‌های جدید چنین چیزی وجود ندارد. از این رو، بیشتر مدل‌های جدید مناسب استفاده برای حمل بارهای زیاد و بین شهری نیستند که این مسئله می‌تواند باعث کاهش کاربرد آن شود.
البته به هر حال مدیران و طراحان این دو شرکت بزرگ سعی کرده‌اند استانداردهای لازم را در تبدیل خودروی سواری به وانت رعایت کنند؛ هر چند حاصل زحمات شان چیز دیگری از کار در آمده است. هرچند که نوع وانت پارس یا آریسان در این مورد یک سر و گردن از بقیه بالاتر است.

  آیا تبدیل خودروهای سواری به وانت اصولی است؟
وانت‌بارها اصولاً دو ویژگی اساسی دارند: نخست داشتن بدنه مستحکم و قدرت بالا و همچنین  نداشتن ظاهر ظریف است. اگر نگاهی به تمامی وانت‌بارهای قدیمی بیندازید، هیچ تغییری در ساختار آن‌ها مشاهده نخواهید کرد، مسئله‌ای که در خودروهای سواری کاملاً برعکس است و هرچند سال یک بار طرح‌های جدیدی روانه بازار شده است.
خودروسازان داخلی در تبدیل مدل‌های سواری به وانت فقط به ظاهر توجه کرده‌اند؛ یعنی یک مدل از خودروها را تبدیل به وانت بار کرده و در چند سال گذشته به صورت انبوه شروع به تولید آن‌ها کرده‌اند. این مدل وانت‌بارهای جدید هیچ‌گونه استانداردی از نظر وانت نداشته و فقط برای حمل بارهای سبک در سوپرمارکت‌ها و ... مناسب است و نمی‌توان برای حمل اثاثیه منزل روی آن‌ها حساب باز کرد.
در ادامه ما قصد داریم تا سه نوع وانت بار جدید یعنی وانت پراید، وانت ال نود و وانت پارس را بررسی کنیم.و در آخر به این نکته برسیم که آیا خرید آن‌ها به صرفه است و چه ویژگی‌هایی دارند؟

  وانت پراید یا سایپا ۱۵۱
وانت پراید یا سایپا 151، اولین مدل پرایدی بود که توسط سایپا به صورت وانت برای حمل اثاثیه سبک از سال 1393 وارد بازار شد. در این مدل وانت پراید، سقف و ستون انتها برداشته و به جای آن بخش بار قرار داده شده است. از نظر ظاهر باید گفت که وانت پراید هیچ تفاوتی با مدل 131 سایپا ندارد و در واقع مهندسان و طراحان هیچ زحمتی به خود  برای ساخت مدلی با طرح جدید نداده‌اند. شاید بتوان تنها تفاوت آن را در‌اندازه دید، به طوری که مدل ۱۵۲ کمی از مدل 131 کوچک‌تر است که البته با چشم نمی‌توان متوجه این موضوع شد؛ اما از نظر ارتفاع، تفاوت آن چشمگیر است.
نمای جلو وانت کاملاً مشابه با سایپا 131 است؛ اما در نمای عقب و در نمای جانبی ستون C، فضای باز برای قرار دادن بار گذاشته است. همچنین ستون B آن نیز کمی پهن‌تر است که برای حک کردن نام و لوگوی سایپا قرار داده شده است. دیگر تفاوت ظاهری، تغییر در محل باک و اضافه شدن چهارگیره باربند است؛ اما متأسفانه فضای باز پشت از نظر‌اندازه مناسب نبوده و از این رو نمی‌توان از این مدل خودرو برای حمل بارهای حجیم استفاده کرد.
واقعاً از سایپا نباید انتظار  خلاقیت‌های فوق العاده در طراحی داخلی داشت. در طراحی داخلی سایپا ۱۵۲ نسبت به دیگر مدل‌های سایپا تفاوتی وجود ندارد و مانند بقیه از مواد با متریال بی‌کیفیت استفاده شده است. البته وانت پراید نسبت به وانت پیکان و نیسان مزیت‌هایی دارد که شامل شیشه برقی، کولر، بخاری، کمربند ایمنی، درب باک باز کن از داخل، فرمان هیدرولیک، ساعت دیجیتال و... است.  اما فضای کم نشستن  باعث شده تا هرکسی قادر به نشستن داخل آن نباشد.
از نظر قدرت و توان، موتور آن به پیشرانه M13 مجهز و 4 سیلندره با قدرت 71 اسب بخار و 108 نیوتن متر گشتاور است. در واقع باید گفت که سایپا 151 از نظر قدرت موتور تفاوتی با 131 ندارد و تنها مزیت آن همخوانی داشتن با یورو 4 است که به ظاهر آلایندگی کمتری تولید کرده و البته نکته دیگر این‌که مصرف سوخت کمتری دارد؛ اما از نظر قدرت بدنه، همانند بقیه محصولات پراید سایپا قدرت کمتری دارد و از این رو نمی‌توان آن را خودروی ایمنی معرفی کرد. دیگر مزیت آن، دارا بودن دوستاره کیفی است که برای یک خودروی با مدل وانت بسیار کم است.
سیستم تعلیق وانت پراید نسبت به بقیه نوع پرایدها کمی پیشرفت داشته است. در این نوع سیستم به منظور کاهش ضربه‌های وارد شده از جاده به بخش عقب از فنرهای تلسکوپی و تخت استفاده شده است.
متأسفانه از نظر تجربه رانندگی، سایپا 151 نمی‌تواند انتظاری همانند نیسان یا وانت پیکان را برآورده کند. اول از همه این‌که فضای داخل آن، همان‌طور که در بالا گفتیم، بسیار کم است و این می‌تواند انعطاف راننده و سرنشین کناری را کاهش دهد. همچنین تنظیم ارتفاع برای صندلی خودرو مناسب نیست که برای افراد با قدهای خیلی کوتاه یا بلند به یک معضل شده است. مسئله دیگر تکان‌های شدید آن در هنگام سبک بودن خودرو است، به‌ویژه این‌که اگر در جاده‌های خاکی یا پردست‌انداز از آن استفاده کنید. همچنین ترمز آن در هنگامی‌که خودرو بسیار سنگین است، به خوبی عمل نمی‌کند و باید بااحتیاط رانندگی کرد.

  وانت ال نود یا وانت تندر
وانت ال نود یا وانت تندر نسبت به پراید خیلی بهتر است و ویژگی و امکانات بیشتری نسبت به سایپا ۱۵۱  دارد. در خصوص ظاهر وانت ال نود باید گفت که با خود خودروی معمولی آن هیچ تفاوتی ندارد. البته این نکته را در نظر داشته باشید که برداشتن ستون‌های عقب و قرار دادن فضای بازی برای بار، تفاوت‌هایی را در بخش عقب به‌ویژه در ساختار به وجود می‌آورد؛ اما در جلوی آن تفاوت خاصی به چشم نمی‌آید.
طول این نوع مدل خودرو، 4.5 متر بوده و به خوبی توانسته است تا ظاهر یک وانت تندر استاندارد را به خوبی نمایش دهد. همچنین چراغ‌های آن نسبت به حالت سواری، بزرگ‌تر بوده که این می‌تواند مزیتی برای خودروهای وانت بار باشد. در فضای پشت آن هم پوشش‌های پلاستیکی و مقاوم با طول 180 سانتیمتر در داخل به کار رفته است.
از نظر طراحی فضای داخل، تفاوتی با مدل عادی ندارد و تمامی ویژگی‌های ایمنی و حرفه‌ای هم در وانت تندر به کار رفته است؛ اما مهم‌ترین مزیت آن را می‌توان وجود فضای 300 لیتری پشت صندلی بیان کرد که مکانی برای قرار دادن وسایل ضروری است.
از نظر قدرت موتور، همان موتور با پیشرانه ظرفیتی 1.6 لیتری و قدرتی برابر 105 اسب بخار و گشتاور 148 نیوتن متر در این نوع مدل دستگاه به کار رفته است. این مسئله باعث افزایش شتاب این نوع مدل در کنار مصرف سوخت کم آن شده است. قدرت ساختار بدنه آن نسبت به پراید وانت بسیار مستحکم‌تر است و از این رو می‌تواند در برابر ضربات، مقاومت بیشتری از خود نشان دهد؛ اما متأسفانه این نوع وانت‌ها هم برای انتقال بارهایی با حجم زیاد مناسب نبوده و قیمت بالایی چه در خرید خود خودرو و چه قطعات آن دارد.

  وانت پارس یا آریسان
وانت پارس که به وانت آریسان معروف است، از نمونه خودروهای جدید تولید شده توسط شرکت ایران خودرو است. یکی از مزیت‌های وانت‌های تولید شده توسط ایران خودرو نسبت به سایپا، مقاوم‌تر بودن آن‌هاست. با این‌که اصل این خودرو هم پژو پارس است؛ اما با توجه به کیفیت بالایی که در ساخت و قدرت بدنه دارد، در سه سال اخیر که روانه بازار شده، توانسته فروش نسبتاً مناسبی را به دست بیاورد.
از نظر ظاهر باید وانت آریسان را ترکیبی از پژو 405، پارس و وانت پیکان دانست. پلتفرم اصلی این وانت شبیه به 405 است. همچنین نمای جلو و در‌های آن مشابه با پارس و در طراحی عقب از وانت پیکان الگوبرداری شده است.
در واقع وقتی شما به این نوع مدل خودرو از دور نگاهی می‌اندازید، به نوعی در جلو پژو و عقب پیکان وانت طرح به روزتری را مشاهده خواهید کرد که نسبت به امکانات آن، قیمت مناسب‌تری دارد.
در طراحی داخلی نسبت به دو مدل قبلی کاملاً پیشرفته‌تر است. در وانت پارس علاوه بر امکانات دو نمونه قبلی، ترمز ABS و کیسه هوا هم وجود دارد که باعث افزایش امنیت آن شده است.
وانت آریسان در دو نوع بنزین سوز با 86 اسب بخار و گازسوز با 78 اسب بخار است. پیشرانه به کار رفته در این نوع مدل خودرو، بهینه شده OHVG || است. این خودرو دارای استاندارد یورو 4 بوده و حجم دقیق موتور آن 1696 سی سی است. همچنین حداکثر سرعت در مدل بنزین سوز و گازسوز آن به ترتیب 160 و 145 کیلومتر بر ساعت است.
مهم‌ترین مزیت وانت آریسان نسبت به بقیه در مصرف سوخت و ظرفیت انتقال بار آن است. مصرف سوخت این نوع خودور به ازای هر صد کیلومتر، 6.65 لیتر است که نسبت به بقیه خودروها از نوع کم مصرف به حساب می‌آید. در خصوص فضای پشت، از آنجا که الگوی آن از روی وانت پیکان برداشته شده، 10 سانتی‌متر فضای بیشتری دارد که این مهم‌ترین بخش برای یک خودروی وانت بار است.
به هرحال این مدل خودرو مانند بقیه دارای معایبی است که البته در برابر مزیت‌های آن می‌توان از آن‌ها چشم پوشی کرد. موتور شبیه آردی و استفاده از گیربکس مزدا کارا بر هدایت این خودرو تأثیر منفی گذاشته است.
قیمت پراید وانت، وانت ال نود و وانت پرشیا در بازار به ترتیب حدود 44 میلیون، ۴۸ میلیون و ۹۹ میلیون تومان است. البته این قیمت‌ها حدودی بوده و بر اساس سال خودرو تغییر خواهد کرد.

اجازه بدهید برای چند لحظه از شرایط فعلی فاصله بگیریم و یک شرایط خاص را تصور کنیم. فکر کنید  به جای 45 هزار و 500 تومان ماهانه 910 هزار تومان یارانه می‌گرفتید؟ یعنی یک خانوار 4 نفره حدود 3.5 میلیون تومان! آن وقت آیا حاضر بودید که یارانه خود را ببخشید؟
جواب احتمالی شما در حالت‌های مختلف متفاوت خواهد بود.
1-حالتی را در نظر بگیرید که یک دولت و سیستم بوروکراسی کارآمد داریم و دولت می‌خواهد که به جای پرداخت یارانه، آن را صرف امور عمومی کند. در این حالت احتمالا جواب برخی مثبت باشد. یعنی برخی یارانه کلان خود را ببخشند تا دولت آن را صرف امور عمومی،  زیرساختی و رفاهی (ایجاد بیمارستان و راه، کمک به محیط زیست، کاهش آلودگی هوا  یا کمک به فقرا) کند. شاید بعضی از شما دست به این بخشش بزنید.
2- حالت دوم وقتی است که دولت به طور نسبی ناکارآمد بوده و شما و بسیاری از مردم به دلایل مختلف (واقعی یا تلقینی) درباره نحوه استفاده از این منابع برای امور عمومی تردید دارید؟ آیا باز هم حاضرید از یارانه خود بگذرید؟ احتمالا جواب عده بسیار زیادی منفی خواهد بود.
3- اما حالت سوم، شرایطی است که نه تنها دولت به طور نسبی ناکارآمد است بلکه قرار هم نیست منابع برای امور عمومی خرج شود. بلکه از شما خواسته می‌شود از بخشی از یارانه خود صرف نظر کنید تا آن را بین اقشار ثروتمند جامعه توزیع کنند! طبیعتا هیچ کس به این شرایط پاسخ مثبت نخواهد داد. حتی ثروتمندان هم که با بخشش یارانه دوباره آن را به دست می‌آورند، به بخشش یا عدم آن بی تفاوت نیستند. چرا که یک سیستم بوروکراسی نسبتا ناکارآمد، در جریان بازتوزیع، بخشی از منابع را هدر خواهد داد!

  ما همه موافقیم!
از قضا هم اکنون حالت سوم محقق شده است؛ یعنی در سال چیزی حدود 900 هزار میلیارد تومان انواع یارانه‌های مستقیم و غیرمستقیم در کشور توزیع می‌شود و بخش قابل توجهی از این یارانه هم به گونه‌ای توزیع می‌شود که ثروتمندان، چندین برابر فقرا و اقشار متوسط از آن بهره مند می‌شوند! از قضا نحوه توزیع به گونه‌ای است که انبوهی از رانت در بخش‌های دولتی و خصوصی ایجاد می‌کند که بسیاری برای نفع بردن از آن دندان تیز می‌کنند و باز هم از قضا نحوه توزیع به گونه‌ای است که به جای کمک به امور عمومی در جهت خلاف آن است. یعنی از محل تشدید مصرف برخی کالاهای مخرب محیط زیست، مثل بنزین و گازوئیل به محیط زیست آسیب هم می‌زند! اما اگر از ما بپرسند که آیا با تداوم شرایط فعلی موافقید، بسیاری از ما تردید خواهیم داشت. یعنی بسیاری از ما به حالت سوم پاسخ مثبت می‌دهیم! چرا؟ 3 دلیل ساده وجود دارد:
1- به وضع موجود عادت کرده ایم و مثل همیشه تغییر سخت است.
2- عمق فاجعه موجود را درک نکرده ایم.
3- درباره کیفیت تغییر از وضع موجود به یک شرایط مناسب تر، تردید داریم.
برای رفع این مسائل که موجب شده ذهن ما یک خطای بزرگ انجام دهد و یک انتخاب فاجعه بار داشته باشد (انتخاب مورد سوم) مرور اعداد،  ارقام و حقایقی که در ادامه می‌آید بسیار کمک خواهد کرد.  

  890 هزار میلیارد تومان؛ مجموع یارانه پرداختی
برآورد میزان یارانه‌ای که دولت پرداخت می‌کند، آسان نیست. پرداختی‌های رفاهی و سبد کالایی، پرداختی از طریق کمیته امداد و بهزیستی، یارانه نقدی، یارانه سود تسهیلات بانکی، یارانه دارو، یارانه اقلام اساسی و از همه مهم‌تر یارانه انرژی! سازمان برنامه برای اولین بار این مقادیر را محاسبه کرده  و گزارش داده که مجموع یارانه پرداختی دولت (آشکار و پنهان) امسال حدود 890 هزار میلیارد تومان است که حدودا می‌شود20 برابر یارانه نقدی! یعنی از مجموع یارانه‌های توزیعی در جامعه، یک بخش از 20 بخش به صورت نقدی و مستقیم پرداخت می‌شود و بقیه  به شکل‌های دیگری توزیع می‌شود که هیچ معلوم نیست به دست چه کسی برسد و چه رانت خواری‌ها و کژرفتاری‌هایی را باعث شود. البته همه این رقم دچار انحراف یا توزیع نادرست نمی‌شود اما دقت در موارد تشکیل دهنده این یارانه، نشان می‌دهد که عمده آن، به شکل بسیار بدی توزیع می‌شود.

  5 مثال درباره دست و دلبازی 890 هزار میلیاردی!
اجازه بدهید درباره دست و دلبازی 890 هزار میلیاردی مان به نفع ثروتمندان و رانت خواران، کمی بیشتر توضیح بدهیم.
1. ساده‌ترین مورد بنزین و سوخت است. دولت انواع سوخت،  انرژی و آب را ارزان‌تر از قیمت تمام شده (یا قیمت بازار) می‌فروشد. هر کسی که بیشتر استفاده کرد، بیشتر یارانه به جیب می‌زند. حجم این نوع یارانه‌ها بسیار زیاد است و به حدود 600 هزار میلیارد تومان می‌رسد، یعنی حدود 65 درصد کل یارانه‌های 890 هزار میلیاردی!
2. یک بخش دیگر از یارانه ها، از محل ارز است. دولت به واردکنندگان از محل ارز حاصل از نفت، دلار ارزان می‌دهد تا هزینه تمام شده واردات کم شود و کالاها ارزان‌تر به دست مردم برسد! درباره فجایع حاصل از این نوع توزیع یارانه، اصلا نیازی به توضیح نیست! یارانه‌های پرداختی به کالاهای اساسی هم حدود 40 هزار میلیارد تومان برآورد می‌شود (البته با فرض نرخ 8 هزار تومان برای دلار، بر مبنای سامانه نیما).
3. بخشی دیگر از یارانه‌ها هم از محل کمک به شرکت‌های تولیدکننده است تا بتوانند کالا را ارزان‌تر تولید کنند و به دست مصرف کننده برسانند. مثل یارانه سود تسهیلات دریافتی، یا تخفیف در هزینه آب یا انرژی مورد استفاده شرکت‌ها یا پرداخت بخشی از حقوق بیمه و. ...
4. تعداد پرشماری از یارانه‌ها هم مربوط به مواردی نظیر کمک به همسان سازی حقوق بازنشستگان، کمک به صندوق‌های بازنشستگی، یارانه سود تسهیلات برای زوج‌های جوان یا معلولین و. ..، کمک به شرکت‌های دانش بنیان از طریق یارانه سود تسهیلات صندوق نوآوری، شیر مدارس و... است. این دست از یارانه‌ها بهترین نوع یارانه است که البته سهم بسیار کمی از مجموع یارانه‌های پرداختی دارد؛ تقریبا حدود 15 درصد!
5. برخی هم که نهادها و موسسات هستند؛ از سازمان زندان‌ها تا صندوق رفاه دانشجویی و حوزه علمیه و صدا و سیما و برخی وزارتخانه‌ها و. ...  

  7 برابر؛ سهم ثروتمندان از یارانه ها
همان‌طور که گفته شد در این نوع توزیع یارانه (تخصیص یارانه ارزی به واردات یا فروش ارزان حامل‌های انرژی یا فروش ارزان نهاده‌های تولید به تولیدکنندگان)، حجم بسیار زیادی از منابع کشور وارد اقتصاد می‌شود که دو برابر بودجه سالانه دولت است! اما بدتر این است که حجم بسیار کمی از این یارانه ها، به اقشار هدف یعنی اقشار نیازمند می‌رسد! بررسی سازمان برنامه نشان می‌دهد یک فرد در یک خانواده ثروتمند (دهک دهم) سالانه حدود 21 میلیون تومان یارانه دریافت می‌کند. این در حالی است که هر فرد در خانواده فقیر (دهک اول) فقط چیزی حدود 3 میلیون و200 هزار تومان یارانه می‌گیرد. یعنی ثروتمندان 7 برابر فقرا یارانه پنهان دریافت می‌کنند. این در حالی است که اگر این یارانه‌ها تجمیع و به صورت مساوی بین همه (فقرا و ثروتمندان توزیع شود) به هر فرد در سال بیش از 10 میلیون تومان می‌رسد. یعنی دریافتی یک فرد فقیر حدود 7 میلیون تومان افزایش می‌یابد.

  چرا نمی‌شود؟
حساب و کتاب راحت است اما باید قبول کنیم که رفع این معضل کار سختی است. نگرانی از افزایش قیمت‌ها و تورم مهم‌ترین دغدغه مردم در حذف بخشی از یارانه‌های پنهان است. اما مانع مهم‌تر را باید در رفتار سیاسی سیاستمداران جست‌وجو کنیم. کسانی که حیات سیاسی کوتاه مدت خود را وابسته به رای مردم می‌دانند و به صورتی اغراق آمیز از تلاش برای حذف یارانه‌های پنهان می‌ترسند. حتما دیده اید که در ماه‌های اخیر، همه و همه درباره آثار سوء و تبعات فاجعه آمیز تخصیص ارز 4200 تومانی یا توزیع بسیار ارزان سوخت صحبت می‌کنند. اما وقتی که نوبت تصمیم می‌رسد، همه طفره می‌روند. چرا که نمی‌خواهند آدم بد  باشند. تاسف بار این‌جاست که آن‌ها آن‌قدر اعتماد به نفس ندارند که با قول اجرای درست این فرایند، مردم را قانع و همراه کنند. قطعا مردم عاشق پرداخت یارانه و منابع شان به ثروتمندان نیستند و در صورتی که ببینند منافع این تغییر رویه (حاصل از دریافتی نقدی) بیشتر از هزینه‌های آن (تورم احتمالی) است، نه تنها همراهی می‌کنند بلکه از چنین مسئول شجاعی حمایت هم خواهند کرد. اما مسئولان محافظه کار و کوتاه نگر، الگوی رفتاری مردم را نیز اینچنین تصور می‌کنند و این‌گونه می‌شود که نمی‌شود!

  چگونه مشکل را برطرف کنیم؟
حالا که تقریبا در یک دور باطل گیر کرده ایم و با نگاهی منصفانه، در می‌یابیم که شرایط جامعه و اقتصاد هم به گونه‌ای نیست که بتوان تغییرات و اصلاحات ناگهانی ایجاد کرد، باید سراغ راهکارهای میانه رفت. راهکارهایی که ضمن حرکت به سمت رفع مشکل، فشار و ضربه ناگهانی هم ایجاد نکند. از جمله این راهکارها که بارها از سوی کارشناسان و حتی در کمیسیون‌های مجلس هم مطرح شده عبارت است از:

  کمربند انرژی
هر خانوار یک کارت انرژی دریافت می‌کند که هر ماه به مقدار مشخصی شارژ می‌شود. خانوار طی ماه می‌تواند از این کارت برای پرداخت قبوض برق و  گاز، خرید بنزین و حتی حمل و نقل عمومی و. .. استفاده کند. در پایان ماه، اگر مبلغی باقی ماند، آزاد شده و برای همه مصارف دیگر قابل استفاده خواهد بود. مقدار مبلغ شارژ ابتدایی، بر اساس یک الگوی مصرف متعارف (مثلا 200 کیلووات ساعت برق، 60 لیتر بنزین و. ..) تعیین می‌شود. به این ترتیب کم مصرف‌ها تشویق می‌شوند و پرمصرف‌ها ( که معمولا ثروتمندها هستند) باید مازاد مصرف خود را به قیمت آزاد بپردازند.

  ایجاد بازار برای کالاهای یارانه ای
شاید بهترین راهکار این باشد که به جای توزیع بی محابا و غیرهدفمند انواع سرمایه‌های ملی که عمدتا نصیب ثروتمندان و رانت خواران می‌شود، برای هر کالای یارانه‌ای بازاری شکل بگیرد تا همه ارزش واقعی کالایی که مصرف می‌کنند را ببینند. در این روش می‌توان از کالاهای مهم، مثل بنزین شروع کرد. در این حالت، افراد سهمیه دریافتی را می‌توانند مصرف کرده یا در بازار بفروشند. حجم یارانه پرداختی کنترل   و جریان ناعادلانه پرداخت یارانه معکوس می‌شود. یعنی پرمصرف‌ها مجبورند از سهمیه کم مصرف‌ها به قیمت آزاد بخرند.

  قیمت گذاری پلکانی
اما راهکار دیگر، به ویژه درباره نرخ انواع سوخت، قیمت گذاری پلکانی است. یعنی به ازای مصرف متعارف، قیمت همچنان پایین باشد و برای مصارف بالاتر، قیمت رشد کند و یارانه‌ها حذف شود. به این ترتیب هم فشار به خانوار کاهش می‌یابد (به خاطر تداوم تخصیص یارانه به حجم مشخص مصرف) و هم از محل جریمه پرمصرف ها، منابعی حاصل می‌شود که می‌تواند در اجرای سایر سیاست ها، از جمله کمک به اقشار ضعیف، مورد استفاده قرار گیرد. البته قیمت گذاری پلکانی درباره تمام حامل‌های یارانه ممکن نیست اما در موارد بسیاری مثل برق، گاز و آب که با کنتور توزیع می‌شوند به راحتی قابل اجراست. درباره بنزین نیز به لطف سامانه هوشمند سوخت قابل اجراست. توضیح این که قیمت گذاری پلکانی برای سوخت، حتی در کشورهایی که دچار انبوه توزیع یارانه‌های پنهان نیستند نیز وجود دارد. به ویژه برای اجرای سیاست‌هایی چون کاهش آلودگی هوا.

تغییر تدریجی یارانه غیرمستقیم به مستقیم
اما راه آسان‌تر این است که به تدریج و طبق یک برنامه بلندمدت، یارانه‌های پنهان و غیرعادلانه حذف شود و به پرداخت‌های انتقالی اختصاص یابد. به بیان دیگر، بدون ایجاد هیچ سامانه یا قیمت گذاری پلکانی، طبق یک برنامه یارانه‌های غیرمستقیم حذف و به صورت مستقیم پرداخت شوند. این راهکار، از نظر اجرایی، ساده‌ترین کار است و نیاز به سامانه و زیرساختی ندارد اما تدوین یک برنامه منسجم بلندمدت و اجبار دولت‌ها به رعایت آن، ممکن است چالش‌هایی در پی داشته باشد.

  سایر کشورها چه کردند؟
به عنوان نکته پایانی، تذکر این نکته لازم است که موضوع یارانه پنهان و اتلاف منابع در اثر آن، مختص ایران نیست. متاسفانه برخی علاقه دارند که شرایط ایران را منحصر به فرد و یگانه تصویر کنند، این در حالی است که تقریبا تمام مسائل ما، از جمله دولت و بوروکراسی نسبتا ضعیف، توزیع یارانه‌های ناکارآمد غیرمستقیم و ناتوانی نظام سیاست گذاری در ایجاد اجماع ملی برای رفع مسائل حاصل از این موضوع، در بسیاری دیگر از کشورها، به ویژه کشورهای نفتی رایج بوده یا است. البته برخی کشورها هم برای رفع این معضل تلاش‌هایی کرده‌اند که بسیاری موفق و برخی هم ناموفق بوده‌اند.
مثلا ترکیه در سال 1998 دست به اصلاح نظام یارانه سوخت زد و موفق هم شد. این کشور پیشتر هم یارانه‌های برق را حذف کرده بود. لهستان،‌اندونزی، فیلیپین و شیلی نیز از دیگر کشورهایی هستند که سیاست حذف یارانه‌های غیرمستقیم (به ویژه درباره سوخت) را در سال‌های دور اجرا کردند و با شدت و ضعف موفق هم شدند. در سال‌های نزدیک تر، کشورهای پرو، آفریقای جنوبی، مکزیک و نیجریه نیز چنین سیاستی را اجرا کردند.
برخی کشورها مثل مکزیک در این مسیر موفق نشدند اما کشورهای بسیاری هم به اهداف رسیدند. به طور متعارف، کشورهایی که سیاست‌ها را به صورت تدریجی اجرا کردند، برنامه منسجم و شفاف داشتند و همزمان با کاهش یارانه‌های غیرمستقیم پرداخت بسته‌های حمایتی یا یارانه مستقیم به اقشار مختلف را در دستور کار قرار دادند و در نهایت همراهی مردم را جلب کردند و توانستند این سیاست یعنی حذف یارانه پنهان ثروتمندان را به نفع اقشار ضعیف و کل اقتصاد اجرا کنند.
 

فکر کردن و سنجش همواره جزو مهم‌ترین اقدامات لازم هنگام خرید کردن است. این‌که بتوانیم با فکر کردن و مشورت خرید عاقلانه و هوشمندانه‌ای داشته باشیم علاوه براین‌که جنس خوبی را دریافت می‌کنیم پول و سرمایه ما نیز نابود نمی‌شود.
باتوجه به این‌که شرکت ها، بازرگانی ها،کارخانه‌ها و تمامی سازمان‌هایی که خدماتی را ارائه می‌دهند در جهت جلب رضایت مشتری تلاش می‌کنند، تصمیم گیری برای انتخاب یک محصول خوب سخت خواهد شد. شرکت بوتان که از سال ۱۳۳۲شروع به کار کرده است،  با تولید و ارائه انواع آبگرمکن‌های فوری دیواری و همچنین صادرات آن به خارج از کشور   جزو بهترین تولید کننده‌های داخلی به حساب می‌آید و تنها هدفی که دنبال می‌کند ایجاد آسایش برای خانواده‌های ایرانی است.

با اهتمام به این‌که شرکت بوتان، صادرکننده برتر آبگرمکن‌های فوری دیواری به اروپاست و محصولات باکیفیتی تولید می‌کند،  به معرفی چند نمونه از محصولات آن خواهیم پرداخت.
 پکیج شوفاژ دیواری: استفاده از این محصول برای گرمایش همزمان هوای منزل و آب مصرفی استفاده می‌شود. علاوه بر آن این محصول آب گرم برای شوفاژ منازل را نیز تامین می‌کند.
 آبگرمکن دیواری: ازاین محصول نیز برای گرمایش آب مورد نیاز در منزل استفاده می‌شود.
 رادیاتور آلومینیومی: این وسیله با داشتن  جنس آلومینیوم، گرمای دریافت شده از آب گرم را به رادیاتور منتقل می‌کند و به دلیل جنس آن بازدهی گرمای بالایی دارد.
 حوله خشک کن فولادی: این نوع حوله خشک کن که از جنس فولاد زنگ نزن( گالوانیزه ) ساخته شده است، در برابر رطوبت حمام مقاوم است و برای تسریع در امر خشک کردن حوله‌ها به کار می‌رود.
باتوجه به این موارد پکیج دیواری جزو پرفروش‌ترین محصولات این شرکت می‌باشد اما چرا امروزه انتخاب مردم پکیج است؟
در زیر به چند نمونه از این دلایل که جزو مزایای پکیج‌ها به شمار می‌آید خواهیم پرداخت؛
یکی از مهم‌ترین مزایای پکیج دیواری، ایمنی و دوام بالای آن است. نصب پکیج دیواری در هر منزل یا مکانی خطرات احتمالی که پیش رو است را تا درصد زیادی کاهش می‌دهد و رقیب سرسختی برای سایر رقیبانش می‌باشد. همان‌طور که می‌دانید پکیج‌های دیواری با جریان آب گرم کار می‌کنند و دمای محیط را از این طریق بالا می‌برند به همین علت  در استفاده از آن درصد خطرات و حادثه‌ها کاهش می‌یابد. پکیج‌های دیواری دردسر‌های  بخاری‌های قدیمی، نشت کربن دی اکسید از مجراهای دودکش، انفجار  آلودگی و همچنین خرابی مکرر شوفاژ خانه‌ها را به دنبال ندارند، بدون شک عملکرد آسان و مفید آن‌ها باعث جلب مشتری شده است.
  چند نمونه از مزایا و معایب محصولات بوتان:
پکیج‌های بوتان دارای فناوری پیشرفته بالایی هستند و استقبال عمومی از این دسته از محصولات بسیار زیاد است. رتبه بیشترین  فروش پکیج بوتان را در بازار مدل PARMA 24RSi به خود اختصاص داده است.
از سیستم‌های پیشرفته و فناوری استفاده شده در این پکیج می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
 مشعل اتمسفریک با سیستم جرقه زن خودکار
 سیستم آیونایز حفاظت از شعله
 سیستم ایمنی تخلیه گازهای ناشی از احتراق
 سیستم عیب یاب الکترونیکی
  سیستم ضد یخ زدگی
  سیستم احتراق آهسته قابل تنظیم
 سیستم تنظیم خودکار جریان گاز و....
نهایتا طبق اعلام بوتان پکیج PARMA 24RSi قابلیت بازدهی بالا تا 93% را دارد.
همچنین پکیج دیواری پارما۲۴نیز با ظرفیت گرمایی۲۲کیلو وات با، استقبال خوبی مواجه شده است.
آبگرمکن بوتان یکی دیگر از محصولات پرفروش این شرکت بوده است،  مدل Bx با وجود ابعاد کوچک دارای توان حرارتی وقدرت بالایی می‌باشد، استفاده از این محصول موجب صرفه جویی فراوانی در گاز مصرفی خانواده‌ها نیز می‌گردد. باتوجه به این‌که طول قطر دودکش در آبگرمکن‌های بوتان ۱۵سانتی متر بوده است و باعث بروز مشکل برای مشتریان شده  که این اشکال در مدل Bx برطرف شده است. همچنین آبگرمکن‌های بوتان با‌اندازه‌ای متناسب با دیوار، امکان راه‌اندازی با استفاده از کمترین فشار آب را دارند که استقبال مناسبی از این محصول  در مناطقی از کشور که دچار افت و نوسان فشار آب هستند، مواجه شده است.
بسیاری از مشتریان محصولات شرکت  بوتان،  با اشاره به دوام و کیفیت عالی محصولات بوتان، رضایت حداکثری خود را ازین مجموعه اعلام کرده‌اند. از آن‌جا که ایمنی مشتریان برای این مجموعه ممتاز در اولویت  است، خدمات پس از فروش مطمئنی را در اختیار آن‌ها گذاشته است. این مجموعه با در اختیار داشتن سرویس کاران ایمن و آموزش دیده، در جهت رضایت حداکثری مشتریان تلاش می‌کند.بنابراین، ابتدا می‌بایست، شرایط استفاده از دستگاه، ایمن باشد. به این معنی که ظرفیت دستگاه، فضای مورد نیاز نصب، تهویه هوا، شرایط دودکش، شرایط لوله‌های آب و گاز، باید استاندارد و ایمن باشد.سرویس‌کاران مجاز شرکت از مراکز معتبر و رسمی آموزشی مانند مراکز فنی و حرفه‌ای آموزش‌های لازم را کسب کرده‌اند بنابراین نصب‌هایی که توسط سرویس‌کاران مجاز انجام می‌شود دارای شرایط ایمن است. این شرکت در پایان برای تمام مشتریان گذشته و آینده خود آرزوی سالی همراه با آرامش و آسایش   دارد،آسایشی که قطعا  در سایه ایمنی معنای کامل خود را پیدا میکند.

بستری شدن در بیمارستان و انجام جراحی‌های مختلف و پرداخت هزینه‌های مربوط به آن یکی از نگرانی‌های جدی خانواده‌هاست. افزایش روزافزون قیمت خدمات بیمارستانی و هزینه‌های جانبی آن، مشکلات زیادی را برای بیماران و خانواده‌های آن‌ها به وجود آورده است. بهترین راه برای مدیریت آشفتگی‌های احتمالی، داشتن بیمه نامه‌ درمان است. بیمه نامه‌ای که بتواند در هنگام نیاز بار قابل ملاحظه‌ای را از دوش بیمار و اطرافیان او بردارد. در ادامه بیمه درمان تکمیلی را بیشتر توضیح خواهیم داد.

  بیمه درمان تکمیلی
بیشترین ریسک و خسارتی که در زندگی می‌تواند آزاردهنده و بحرانی باشد خطراتی است که سلامتی انسان را تهدید می‌کند. پس شاید بتوان مهم‌ترین بیمه‌ها را بیمه‌هایی دانست که به سلامتی و بیماری‌ها مرتبط هستند. بیمه درمان تکمیلی یکی از انواع بیمه اشخاص است که پوشش‌های زیادی برای انواع بیماری‌ها دارد و می‌تواند در مواقع بسیاری که بیماری‌هایی به سراغمان می‌آید و در کل به خدمات پزشکی نیاز داریم از این بیمه استفاده کنیم.

  بیمه‌های درمان پایه؛ الزام یا اختیار؟!
اغلب شرکت‌های بیمه خدمات بیمه درمان تکمیلی را مازاد بر بیمه‌های پایه ارائه می‌دهند؛ یعنی بیمه‌گذار باید یکی از بیمه‌های پایه مثل بیمه تامین اجتماعی،  بیمه خدمات درمانی، بیمه نیروهای مسلح و... را داشته باشد و هنگام استفاده از خدمات پزشکی اول از آن‌ها استفاده کند. بیمه درمان تکمیلی هزینه مازاد بر بیمه‌های پایه را مطابق بیمه‌نامه تقبل می‌کند. پس داشتن بیمه پایه برای داشتن بیمه درمان تکمیلی برای بعضی از شرکت‌های بیمه الزامی است.

  انواع بیمه‌های درمان
بیمه درمان در شرکت‌های مختلف بیمه می‌تواند انواع مختلفی داشته باشد و بیمه درمان تکمیلی تنها بیمه درمان موجود نیست. یکی از خدمات مهمی که اغلب افراد در بیمه درمان به دنبال آن هستند، بیمه تکمیلی دندانپزشکی انفرادی است. انواع بیمه درمانی که می‌تواند در شرکت‌های بیمه وجود داشته باشد عبارت است از:
1) بیمه درمان تکمیلی گروهی
اغلب بیمه‌های درمان تکمیلی به‌صورت گروهی ارائه می‌شوند. بدین‌صورت که کارفرمای یک کارگاه می‌تواند اعضای سازمان خود را بیمه تکمیلی کند. شرط این کار این است که بیمه تامین اجتماعی آن‌ها از یک کارگاه رد شود و تعدادشان از یک حد مشخصی بیشتر باشد.
2) بیمه درمان تکمیلی خانواده
اخیراً علاوه بر خرید بیمه درمان تکمیلی به‌صورت گروهی، امکان خرید انفرادی آن هم در بعضی از شرکت‌های بیمه میسر شده است. بدین‌صورت که در بعضی از شرکت‌های بیمه طرحی تحت عنوان بیمه درمان تکمیلی خانواده به وجود آمده است که در آن لازم نیست بیمه تامین اجتماعی افراد متقاضی از یک جا رد شده باشد و همچنین تعداد افراد متقاضی برای این بیمه مهم نیست. اما حق بیمه در این طرح کمی بالاتر از بیمه درمان تکمیلی گروهی بوده و پوشش‌های آن هم کمتر از حالت گروهی این بیمه است. در کل خرید گروهی این بیمه بهتر و به‌صرفه‌تر از خرید طرح خانواده است.
3) بیمه درمان تکمیلی انفرادی
 تفاوت بیمه درمان تکمیلی انفرادی با بیمه درمان تکمیلی خانواده در این است که پوشش‌های بیمه درمان تکمیلی خانواده نسبت به بیمه درمان تکمیلی گروهی (شرکتی) کمتر است. اما در بیمه درمان تکمیلی انفرادی این اتفاق نمی‌افتد و پوشش‌های کاملی در اختیار بیمه‌گذار قرار می‌گیرد. حتی در بعضی از شرکت‌های بیمه مثل بیمه آسماری داشتن بیمه پایه برای دریافت بیمه تکمیلی نیز لزومی ندارد. یعنی حتی اگر بیمه تامین اجتماعی،  خدمات درمانی و... نداشته باشید هم می‌توانید بیمه تکمیلی خریداری کنید.
4) بیمه درمان مسافران خارج از کشور
اگر در سایت‌های بیمه‌ای درباره بیمه درمان بگردیم قطعاً به بیمه درمان مسافران خارج از کشور هم برمی‌خوریم. این بیمه همان بیمه مسافرتی خارج از کشور است که بعضی جاها آن را در دسته بیمه‌های درمانی جای می‌دهند. درحالی‌که این بیمه جزو بیمه اشخاص محسوب می‌شود و علاوه بر پوشش‌های درمان پوشش‌های دیگری هم دارد و فقط یک بیمه درمان نیست.

  پوشش‌های بیمه درمان تکمیلی
پوشش‌های بیمه درمان تکمیلی بدین‌صورت است که در برابر بروز بیماری‌هایی خدماتی ارائه می‌دهد یا برای دریافت خدمات پزشکی خاصی، طبق ضوابطی این خدمات را به بیمه‌گذاران خود ارائه می‌دهد. پوشش‌های بیمه درمان تکمیلی در شرکت‌های مختلف بیمه می‌تواند متفاوت باشد. بعضی از شرکت‌های بیمه پوشش‌های اختیاری و فرعی هم علاوه بر پوشش‌های اصلی ارائه می‌دهند. پوشش‌هایی که می‌تواند در این بیمه توسط شرکت‌های مختلف ارائه شود عبارت است از:
 جبران هزینه‌های بستری، جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی، آنژیوگرافی قلب، انواع سنگ‌شکن در بیمارستان و مراکز جراحی محدود و Day Care
 جبران هزینه‌های اعمال جراحی‌های مهم مربوط به سرطان، مغز، اعصاب مرکزی و نخاع (به استثنای دیسک ستون فقرات)، گامانایف، قلب، پیوند ریه، کبد، کلیه و مغز استخوان
 جبران هزینه‌های زایمان اعم از طبیعی و سزارین
 هزینه‌های پاراکلینیکی (اقدام‌های تشخیصی که برای سنجش میزان پیشرفت یا بهبود بیماری و اطمینان از احیای سلامتی بیمار انجام می‌شود) شامل هزینه‌های سونوگرافی، ماموگرافی، انواع اسکن و آندوسکوپی، MRI، اکوکاردیوگرافی، استرس اکو و دانسیتومتری، تست ورزش، تست آلرژی، تست تنفسی شامل اسپیرومتری و PFT، نوار عضله EMG، نوار عصب NCV، نوار مغز EEG، نوار مثانه (سیستومتری یا سیستوگرام)، شنوایی سنجی، بینایی سنجی، هولتر مانیتورینگ قلب و آنژیوگرافی چشم
 جبران هزینه عمل‌های سرپایی مثل شکستگی و در رفتگی، گچ گیری، ختنه، بخیه، کرایوتراپی، اکسیزیون لیپوم، بیوپسی، تخلیه کیست و لیزر درمانی
 هزینه جراحی عیوب انکساری چشم
 جبران هزینه خدمات آزمایشگاهی شامل آزمایش‌های تشخیص پزشکی، پاتولوژی یا آسیب‌شناسی و ژنتیک پزشکی، انواع رادیوگرافی، نوار قلب و فیزیوتراپی (به استثنای چکاپ)
 هزینه‌های ویزیت، دارو و خدمات اورژانس غیر بستری
 هزینه‌های آمبولانس شهری و بین شهری
 دندانپزشکی (به استثنای ایمپلنت، ارتودنسی، دندان مصنوعی و جراحی لثه)
 هزینه همراه افراد زیر 7 سال و بالای 70 سال در بیمارستان‌ها
 هزینه‌های درمان نازایی و ناباروری، GIFT، ZIFT، IVF، ITSC، IUI و میکرواینجکشن
 هزینه‌های خرید عینک و سمعک
 ارائه پوشش برای بلایای طبیعی
 جبران هزینه ناهنجاری‌ها و بیماری‌های جنین (تست‌های غربالگری)
 تهیه اروتز
یک بیمه درمان تکمیلی می‌تواند بعضی از این پوشش‌ها یا همه این‌ها را داشته باشد. می‌تواند بعضی از این پوشش‌ها را جزو پوشش‌های اصلی و بعضی را تحت عنوان پوشش فرعی با پرداخت حق بیمه بیشتر قرار دهد.
بیمه‌های درمان تکمیلی در شرکت‌های مختلف معمولاً در قالب طرح‌های بیمه‌ای ارائه می‌شود. در این طرح‌ها معمولاً پوشش‌ها ثابت هستند اما سقف تعهدات آن‌ها با یکدیگر فرق دارد. هر چه سقف تعهدات یک بیمه بیشتر باشد، بیمه در صورت بروز حادثه و خسارت، هزینه بیشتری می‌پردازد. بنابراین بهتر است بیمه‌ای با سقف پوشش بالاتر برای خود خریداری کرده تا در صورت نیاز خسارت بیشتری پرداخت شود.

  محدودیت‌های سنی در بیمه درمان تکمیلی
بیمه‌های اشخاص غالباً دارای محدودیت سنی هستند. یعنی اگر سن متقاضی بیشتر از حد مشخصی باشد، بیمه‌گر او را بیمه نکرده یا با شرایط خاصی ریسک وی را به عهده می‌گیرد. در بیمه درمان تکمیلی نیز این موضوع برقرار است. شرکت‌هایی که بیمه درمان تکمیلی انفرادی ارائه می‌دهند ریسک افراد بالای 70 سال را قبول نمی‌کنند. برای حالت گروهی نیز نرخ بیمه درمان تکمیلی برای افراد تا سن 60 سال یکسان است. برای افراد 61 تا 70 سال 50 درصد این نرخ افزایش می‌یابد. برای افراد بالای 70 سال نیز این نرخ تا 100درصد افزایش پیدا می‌کند. برای مثال اگر نرخ یک بیمه درمان تکمیلی برای افراد زیر 60 سال 20 هزار تومان باشد، برای افراد بین 61 تا 70 سال این نرخ به 30 هزار تومان و برای افراد بالای 70 سال به 40 هزار تومان افزایش پیدا می‌کند. نکته قابل توجه   این است که این افزایش نرخ‌ها برای گروه‌های بالای 1000 نفر هم وجود ندارد و برای همه افراد یکسان است.

  حق بیمه درمان تکمیلی
عواملی که در بیمه درمان تکمیلی بر حق بیمه تاثیرگذارند عبارت است از:
1) سقف تعهدات طرح انتخابی
همان‌طور که گفته شد هر چه سقف تعهدات طرح انتخابی بالاتر باشد، حق بیمه بیشتری باید بابت بیمه درمان تکمیلی خود بپردازید.
2) سن بیمه‌گذار
سن بیمه‌گذار یا بیمه‌گذاران در تعیین حق بیمه درمان تکمیلی تأثیر می‌گذارد. معمولاً شرکت‌های بیمه دسته‌بندی برای سن متقاضیان بیمه درمان تکمیلی ارائه می‌دهند و حق بیمه هر یک از این دسته‌بندی‌ها متفاوت است.
3) تعداد بیمه‌گذاران
در بیمه درمان تکمیلی گروهی معمولاً دسته‌بندی برای تعداد افراد متقاضی هم وجود دارد. معمولاً تعداد متقاضیان از یک حدی بیشتر باشد حق بیمه درمان تکمیلی کمتر خواهد شد.
برای مثال بیمه سامان در طرح اقتصادی خود برای افراد بین 16 تا 50 ساله، سالانه 500 هزار تومان حق بیمه در نظر گرفته است. طرح اقتصادی بیمه درمان تکمیلی سامان سالانه 3 میلیون تومان پوشش بابت هزینه‌های بستری در بیمارستان و... می‌دهد. سقف تعهد پوشش‌های دیگر این بیمه متفاوت است.

  شرایط استفاده از بیمه درمان تکمیلی
یکی از مهم‌ترین نکاتی که درباره بیمه درمان تکمیلی باید بدانیم این است که شرایط استفاده از این بیمه چگونه است. یعنی زمانی که دچار بیماری شدیم یا بخواهیم از خدمات درمانی بیمه خود استفاده کنیم باید چه کاری انجام دهیم.
به 2 روش می‌توان هزینه خدمات درمانی خود را از بیمه درمان تکمیلی دریافت کرد:
الف) دریافت معرفی‌نامه و مراجعه به مراکز درمانی طرف قرارداد بیمه: در این روش شما قبل از استفاده از خدمات درمانی موردنظر باید به نمایندگی بیمه خود مراجعه کنید. با ارائه گواهی پزشک مبنی بر الزام استفاده از خدمات پزشکی، از بیمه معرفی‌نامه دریافت کنید. با استفاده از این معرفی‌نامه می‌توانید به یکی از مراکز درمانی طرف قرارداد بیمه خود مراجعه و از خدمات موردنیاز استفاده کنید.
ب) دریافت هزینه از مراکز پرداخت خسارت بیمه: در روش دوم شما می‌توانید به هر مرکز خدمات درمانی که می‌خواهید مراجعه و خدمات موردنظر خود را دریافت کنید. پس از آن گواهی پزشک، فاکتور هزینه‌های پرداخت شده و سایر مدارک لازم را به مرکز پرداخت خسارت بیمه برده و هزینه انجام شده را از بیمه دریافت می‌کنید. توجه داشته باشید که در این حالت مدت زمان محدودی فرصت دارید تا خسارت وارد شده را از بیمه دریافت کنید.

  استثناها و خدمات خارج از تعهد بیمه درمان تکمیلی
در تمام بیمه‌ها مواردی خارج از تعهدات است و اگر خسارت در آن حالت اتفاق بیفتد، بیمه هیچ تعهدی در برابر بیمه‌گذار ندارد. در بیمه درمان تکمیلی نیز این موضوع برقرار است. مواردی که خارج از تعهدات بیمه درمان تکمیلی است در شرکت‌های مختلف بیمه می‌تواند متفاوت باشد. استثناهای بیمه درمان تکمیلی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
 جراحی‌های زیبایی؛ مگر این‌که ناشی از حادثه‌ای بیمه شده در طی مدت بیمه باشد.
 عیب‌های مادرزادی؛ مگر این‌که به تشخیص پزشک معتمد بیمه رفع این عیب جنبه درمانی داشته باشد.
 سقط جنین؛ مگر در مواقع قانونی و با تشخیص پزشک معالج.
 ترک اعتیاد
 خودکشی
 اعمال مجرمانه
 خسارات ناشی از حوادث طبیعی مثل سیل، زلزله، آتشفشان و...
 خسارات ناشی از جنگ، شورش، بلوا، اعتصاب، آشوب و...
 خسارات ناشی از فعل و انفعالات هسته‌ای
 هزینه اتاق خصوصی در مراکز درمانی؛ مگر این‌که به تشخیص پزشک معالج و تایید پزشک معتمد بیمه این امر ضروری باشد.
 هزینه فرد همراه برای بیمار بین 7 تا 70 سال؛ مگر این‌که به تشخیص پزشک معالج و تایید پزشک معتمد بیمه این امر ضروری باشد.
 جنون
 جراحی لثه، ارتودنسی، ایمپلنت و کاشت دندان مصنوعی
 زایمان برای فرزند چهارم و بیشتر
 لوازم بهداشتی و آرایشی که جنبه دارویی دارند
 جراحی فک؛ مگر این‌که به علت وجود تومور یا حادثه‌ای تحت پوشش باشد.
 هزینه‌های مربوط به معلولیت ذهنی و ازکارافتادگی کلی
 کلیه هزینه‌های پزشکی که در مرحله تحقیقات بوده و هنوز تعرفه‌ای از وزارت بهداشت درباره آن ارائه نشده باشد.
در بعضی از شرکت‌های بیمه با پرداخت حق بیمه بیشتر، این موارد استثنا تبدیل به پوشش می‌شود و در برابر این خسارات هم از بیمه‌گذار پشتیبانی می‌کند.

  مثال
فردی متولد خرداد 1371 است. دو نمونه از طرح‌های بیمه درمان تکمیلی که بیمه سامان برای این شخص ارائه می‌کند به صورت جدول زیر است. برای اطلاع از دیگر طرح‌ها در سنین مختلف می‌توانید به صورت اینترنتی  یا حضوری در شرکت‌های بیمه به کسب اطلاعات بپردازید.

امروزه کودکان به ویژه در کشورهای توسعه یافته از اسباب بازی ها، بازی‌ها و اموال بیشتری نسبت به گذشته‌ها بهره مند هستند. به‌طور مثال، استرالیا دارای یکی از بالاترین میزان متوسط خرید اسباب بازی برای هر کودک است. انباشت بیش از حد اسباب بازی‌های کودکان در خانه‌ها و بی استفاده ماندن آن، روز به روز والدین را بیشتر ترغیب می‌کند که به جای خرید اسباب بازی، به کودکان خود کارت هدیه بدهند.
کارت‌های هدیه به طور منظم، خلأ موجود بین خرید یک هدیه ملموس که ممکن است مورد پسند واقع نشود و مجبور به تعویض یا پس دادن آن شویم یا دادن وجه نقد را که در برخی فرهنگ‌ها بی ادبی تلقی می‌شوند پر کرده است.  بیشتر بچه‌های کوچک، کارت‌های هدیه را ترجیح می‌دهند، زیرا می‌توانند با اعتبار آن شخصاً هدیه‌های مورد علاقه خود را انتخاب کنند. با این حال، کودکان در مقایسه با بزرگ‌سالان اطلاعات را بسیار متفاوت پردازش می‌کنند. در نتیجه، دادن کارت‌های هدیه به کودکان، مشخص می‌کند که آن‌ها چگونه درباره مصرف کردن تصمیم گیری می‌کنند و به عبارت دیگر، چگونه «اعتبار» موجود در کارت اعتباری را خرج می‌کنند.

  چگونه کودکان خردسال تصمیم به خرید می‌گیرند؟
کودکان توانایی محدودی برای پردازش انواع خاصی از اطلاعات دارند. آن‌ها تمایل دارند تا توجه خود را بیشتر معطوف به محرک‌های بصری و شنیداری کنند تا اطلاعات متنی. در یک رده سنی پایه، کودکان به راحتی توسط رنگ و حرکت تحت تاثیر قرار می‌گیرند. از لحاظ مراحل رشد شناسایی شده توسط ژان پیاژه Jean Piaget، کودکان تا حدود 11 - 12 سالگی به عقل معاش دست نمی‌یابند. تنها پس از این مرحله است که آن‌ها تفکر انتزاعی خود را گسترش می‌دهند و توانایی به‌کارگیری منطق در حل انواع مسائل، نظیر اصول بنیادین تصمیمات خرید و معاملات مالی را در خود ایجاد می‌کنند. به طور کلی پذیرفته شده است که کودکان تا زمان رسیدن به این مرحله از بلوغ، یک «مصرف‌کننده آگاه» نیستند.
شواهدی وجود دارد که اطفال، به ویژه آن‌ها که زیر هفت سال دارند، توانایی محدودی برای تشخیص محتوای تبلیغاتی در یک پیام دارند. در واقع، آن‌ها ممکن است حتی تفاوت تبلیغات را با انواع دیگر برنامه‌ها تشخیص ندهند. آن‌ها تبلیغات را به عنوان یک نوع خدمات اطلاعاتی برای کمک به مردم می‌دانند که چه کالاهایی را از کجا تهیه کنند.
مهم است که توجه داشته باشید که بسیاری از کودکان ممکن است نتوانند مفهوم قانع‌کننده‌ای از تبلیغات را درک کنند. مشکل وقتی دوچندان می‌شود که شخصیت‌های متحرک و کارتونی در فیلم‌های کودکان، به طور فزاینده‌ای به عنوان اسباب بازی به فروش می‌رسند. در کنار این، مجموعه‌ای از محصولات، از جمله غذاها و شیرینی‌ها نیز در محتوای فیلم قرار می‌گیرد. بسته به سن آن ها، کودکان ممکن است قادر به تشخیص استراتژی‌های فروش که در این موارد استفاده می‌شود نباشند، همچنین آن‌ها درک نمی‌کنند که چنین محتواهایی بار تبلیغاتی دارند و صرفاً یک محتوای خنثی، بدون سوگیری و منفعت طلبی نیستند.
  کارت‌های هدیه بیانگر مفهوم «اعتبار» هستند
صدها مدل کارت هدیه برای استفاده در فروشگاه‌های خرده فروشی یا آنلاین وجود دارد. کارت هدیه محبوب برای کودکان می‌تواند برای فیلم، بازی‌های آنلاین و هزاران مورد دیگر استفاده شود.
به‌طور مثال، استرالیایی‌ها حدود یک میلیارد دلار در سال برای کارت هدیه هزینه می‌کنند. دریافت یک کارت هدیه در ظاهر موضوعی ساده است اما مسئولیت مدیریت اعتبار درون آن، به ویژه برای کودکان دربردارنده ملاحظاتی مهم است. به‌طور مثال، تقریبا یک سوم از مصرف کنندگان (از جمله کودکان) هنگامی که یک کارت را تحویل می‌گیرند، هرگز در عمل آن را برای کالاها یا خدمات خرج نمی‌کنند.
کودکان خردسال وقتی می‌خواهند از اعتبار کارت خود استفاده کنند، معمولاً بر سر دو راهی بیش از حد یا کمتر از حد اعتبار کارت خرج کردن گیر می‌کنند.  زیاد خرج کردن، هنگامی اتفاق می‌افتد که کودک محصولی را انتخاب کند که بیش از ارزش کارت هدیه باشد و در نتیجه مجبور می‌شود که با والدین یا مراقبین خود مذاکره کند تا تفاوت مبلغ را بپردازند یا تصمیم‌گیری درباره خرید خود را تغییر دهد. برعکس این قضیه هم برقرار است. آن‌ها ممکن است یک آیتم را که کمتر از مقدار کارت است، انتخاب کنند و شرایطی نظیر عدم امکان انتقال اعتبار  یا پرداخت نقدی اعتبار باقی‌مانده درون کارت را درک نکنند.
بعضی‌ها ممکن است بگویند این مفاهیم و چالش‌ها برای بزرگسالان هم مشکل است، چه برسد به کودکان و منکر دادن مسئولیت و حق انتخاب به کودکان ‌شوند. ولی تحقیقات این مطلب را ثابت می‌کند که کودکانی که از آن‌ها سلب مسئولیت می‌شود و قدرت تصمیم گیری در مسائل مالی به آن‌ها داده نمی‌شود،هرگز  درکی از این قبیل قضایا پیدا نمی‌کنند. چرا که آزاد گذاشتن کودکان در این موارد، موجب می‌شود که کودکان بتوانند به‌طور موثری مفهوم اعتبار را درک و آن را مدیریت کنند.
گسترش روز به روز کارت هدیه دیجیتال و کوپن‌های الکترونیکی را نمی‌توان نادیده گرفت. اگرچه بسیاری از کودکان جوان دارای سواد دیجیتالی هستند، فرمت دیجیتال ممکن است برای مشتریان جوان چالش‌های بیشتری در بر داشته باشد. در کنار این چالش‌ها مسئله دیگری نیز وجود دارد که تأمل برانگیز است. از آن‌جایی که کارت‌های هدیه دیجیتال به صورت الکترونیکی به گیرنده ارسال می‌شود یا درباره بحث ما وقتی یک کودک از والدین خود یک کارت هدیه می‌گیرد، در این وضعیت چون کودکان هیچ نوع هدیه قابل لمسی دریافت نمی‌کنند، چه تاثیراتی بر روی قدردانی و حس سپاس‌گزاری در کودکان خواهد داشت. آیا عشق و محبتی که در خلال هدیه دادن فیزیکی به یکدیگر منتقل می‌کنیم در نقل و انتقال چند صفر هم منتقل می‌شود؟
این‌ها سوالات و چالش‌های بزرگی است که در آینده‌ای نه چندان دور همگی با آن مواجه خواهیم شد و ضروری است که از همین حالا خود را برای آن آماده کنیم.

متاسفانه بیشتر ما که قصد سفر به شمال کشور را داریم، برای روزهای شمال گردی مان برنامه خاصی نداریم. یا بگذارید بهتر بگویم، برنامه شمال گردی ما تنها به ساحل و دریا ختم می‌شود. هر چند در این میان عده‌ای هم پیدا می‌شوند که در ساحل به خرق عادت پرداخته و حسابی خوش می‌گذرانند. خوشبختانه در جای جای خط ساحلی خرز، امکانات تفریحی خوب و متنوعی از جت اسکی بگیرید تا شاتل،  فلای بورد،  پاراسل و حتی قایق‌های موتوری وجود دارد. اما تنها یک مشکل در برابر تفریحات هیجان آور ساحلی قرار دارد و آن چیزی جز هزینه‌های بالای استفاده از این تفریحات نیست. تقریبا هزینه استفاده دو تا از این وسایل برای یک خانواده چهار نفره حدود 400 هزار تومان در می‌آیدکه این مبلغ با توجه به متنوع بودن تفریحات ساحلی رقم قابل ملاحظه‌ای است. اگر بخواهیم دور این وسایل هم نرویم مسافرت شمال خلاصه می‌شود به ساحل نشینی و درنهایت آب تنی که آن هم وابسته به آب و هوا و وضعیت بی حساب و کتاب دریا دارد و این یعنی ممکن است شما با صرف هزینه‌های بالا و هدر دادن زمان چیزی از یک سفر عایدتان نشود. به هر حال مقصد گردشگری امروز ما جایی در همین خطه شمالی کشور است. جای خلوت و زیبایی که به رفتنش می‌ارزد. دریاچه‌ای مصنوعیِ حاصل از یک سد درست زیر پای کوه البرز، ضمن آبادی بخشی به چند روستا، خالق زیباترین تابلوی طبیعی شده است. دریاچه سد لفور و روستاهای بی نظیر سوادکوه مقصد گردشگری امروز ماست. اگر می‌خواهید از کم وکیف مالی سفر به این مناطق بکر و طبیعی با خبر شوید، در ادامه با ما همراه باشید.

  سوادکوه
سوادکوه از آن جاهایی است که همین که نامش به میان می‌آید، آدم به یاد دره ها، ارتفاعات سبزپوش، رودهای خروشان و گله اسب‌ها می‌افتد. در این بخش، که بعضی از روستاهایش حتی تا پای رشته کوه البرز هم کشیده شده‌اند، با وجود حضور انسان‌ها همچنان طبیعت بکر جنگلی حفظ شده است. آن‌چه در نواحی سواد کوه شمالی انتظارتان را می‌کشد آب و هوایی پاک و طبیعت زنده و بکر منطقه است. این‌ها در کنار روستاهای زیبا و کلبه‌های چوبی جنگلی دقیقا همان چیزی است که یک گردشگر از سفر خودش توقع دارد. در بخش سواد کوه چندین روستا و دهستان وجود دارد که هر کدام برای خودش زیبایی‌های بی بدیلی داردکه می‌تواند به تنهایی یک مقصد گردشگری باشد. از این میان می‌توان به جمشید آباد، سیمت، فلورد، ممشی، کارمزد، اساس، امام کلا، قاضی کلا،  نفت چال،  پاشاکلا و همچنین دهستان لفور اشاره کرد. اما یکی از پرطرفدارترین مناطق سواد کوه، شهر شیرگاه است. آن‌چه این شهر را نسبت به بقیه جاهای سوادکوه برتری داده وجود پل‌های فراوانی است که روی رودخانه ساخته شده است. تا جایی که به آن شهر پل‌ها نیز می‌گویند. جالب است بدانید بعضی از این پل‌ها دارای قدمت تاریخی هستند. یافتن اقامتگاه در شیرگاه و روستاهای اطراف آن نیز به نسبت سایر روستاهای منطقه بسیار آسان‌تر و البته گران‌تر هم است.  اقامتگاه‌های بوم گردی که حالا حسابی هم گل کرده‌اند در این منطقه به وفور یافت می‌شود. هزینه اقامت در اقامتگاه بوم گردی از شبی 180 تا 200 هزار تومان برای تان آب می‌خورد این در حالی است که هزینه اقامت در خانه باغ‌ها حدود 600 هزار تومان است. البته ناگفته نماند که تعداد ظرفیت خانه باغ‌ها زیاد است و اگر شما گروهی مسافرت کنید با سر شکن کردن هزینه کرایه میان افراد همراه خیلی برای تان گران در نمی‌آید.

  سد لفور
سد لفور در بالا دست رودخانه بابلکنار احداث شده است. این سد از جمله سدهای جوان ایران است چرا که تاریخ احداث آن سال 1374 است. این سد سنگ ریزه‌ای با هسته رسی در منطقه دئوتک( محل تلاقی دو آب ) و درست مکانی که رودخانه‌های آذررود، اسکلیم و کارسنگ به هم می‌پیوندد، احداث شده است. جدا از این‌که تا چه میزان توانسته است زندگی مردم منطقه را از نظر تامین آب آشامیدنی،  آب مصرفی کشاورزی و برق سر و سامان ببخشد، خود سد و دریاچه مصنوعی اش هم تبدیل به یک جاذبه گردشگری شده است. آن‌چه در سد لفور انتظارتان را می‌کشد، منظره‌ای بی نظیر از یک دریاچه نیلی رنگ در دل دشتی زمردین است که درست در زیر پای کوه‌های البزر دامن گسترانیده است. چه در کنار دریاچه بمانید و چه دل به کوهستان جنگلی مشرف به دریاچه بزنید، مطمئن باشید که خاطره لذت بخشی از اینجا با خود خواهید برد. اگر خوش شانس باشید و صد البته از آن دست گردشگران پر سر وصدا نباشید که در دامن طبیعت کارناول راه می‌اندازند، شاید بتوانید شاهد گله اسب‌های وحشی در نزدیکی دریاچه باشید. تاخت و تاز اسب‌ها در دشت‌های سر سبز و گاه مه آلود لفور و هوایی که بهتر است بگویم اکسیژن خالص است، می‌تواند برای مدت‌ها انرژی مثبت در بدن تان ذخیره کند.

  مسیر دسترسی به لفور
سد لفور که با عنوان‌هایی چون سد پاشاکلا، سد البرز و سد آیت ا... صالحی مازندرانی نیز شناخته می‌شود  در بخش سوادکوه شمالی، شهرستان شیرگاه و دهستان لفور واقع است. دهستان لفور شامل 29 روستا و آبادی است که بیشتر آن‌ها در دامنه‌های کوه البرز و ارتفاعاتش جا خوش کرده‌اند. پلیکا، نفت چال، سیاهکلا، پاپک، تاشیه، سوته، تپه سر و لفور از روستاهای بالا نشین این منطقه است. اسکان در این روستاها با وجود اقامتگاه‌های بوم گردی، مجتمع‌های اقامتی و کلبه‌های چوبی بسیار آسان و متنوع است. اما اگر دوست دارید در مرتفع‌ترین روستای سواد کوه اقامت کنید باید رفتن به روستای بورخانی را در برنامه تان بگنجانید.
برای رفتن به سد لفور چندین مسیر وجود دارد. یکی از آن‌ها از شیرگاه می‌گذرد. از شیرگاه وارد جاده شیرگاه-بابلکنار شوید تا ابتدا به روستای کیج و سپس به خیل و اسلام آباد برسید. بعد از رد کردن اسلام آباد باید تابلو‌های راهنمای سد البرز را یکی یکی دنبال کنید تا به سد برسید. تنها مشکل این جاده احتمال وجود ترافیک سنگین در جاده بی راه گریز است. اما راه دوم از جاده هزار می‌گذرد. بعد از رد کردن آمل و بابل باید مسیر جاده گنج افروز را در پیش بگیرید. این جاده در دل کوهستان‌های جنگلی کشیده شده است و تا حد زیادی رانندگی در آن نیازمند احتیاط و مهارت است. جاده رویایی را بپیمایید تا به روستای شیردارکلا برسید. در این منطقه شاید دو دل شوید که بروید یا بمانید. چرا که  طبیعت شیردارکلا محسور کننده است. در جنگل‌های اطراف شاخه‌های درختان مانند کلاف درهم پیچیده ای، خورشید را برای دیدن یک وجب از خاک جنگل حسرت به دل گذاشته‌اند. اما اگر از من می‌شنوید همچنان به راه خود ادامه دهید.  شیردارکلا تنها مقدمه‌ای بر زیبایی است که در انتظارتان است. بعد از شیردار کلا باید به سمت قرآن تالار و سپس عالم کلا و شارقلت حرکت کنید. شارقلت دارای امکانات بهتری برای اقامت زیر سقف است. اگر آب و هوای منطقه سر یاری با شما نداشت و بارانی بود، می‌توانید روی کرایه خانه‌های روستایی حساب باز کنید. یک شب کرایه  آن‌ها حدود 130 تا 150 هزار تومان خرج روی دستتان می‌گذارد. چنان‌چه هوا خوب بود یادتان باشد که تمام خریدهای تان را از شهر انجام دهید و با وسایل لازم کمپ در کنار دریاچه که خیلی هم شبیه به دریاچه شورمست است، شب را به صبح برسانید. از شارقلت تا رسیدن به دریاچه راهی نمانده است. شما در جاده‌ای می‌رانید که رودخانه بابلکنار راه نرفته شما را بازمی گردد. ساحل رودخانه با وجود سبزه‌های پر پشتش برای پهن کردن بساط چای و میوه جان می‌دهد. اما اگر دندان سر جگر بگذارید و فقط 15 کیلومتر دیگر رانندگی کنید به دیواره سد خواهید رسید. در سمت راست جاده و مسیری تقریبا با شیب کمی زیاد در دل جنگل جاده خاکی وجود دارد که شما را به دریاچه سد می‌برد. پیمودن مسیر جنگلی حدود نیم ساعت طول می‌کشد.

  برای لفور گردی کجا بمانیم؟
در دهستان لفور، تقریبا می‌شود گفت تمام روستاهایش دارای اقامتگاه بوم گردی هستند. روستایی‌ها هم با قیمتی پایین تر، خانه‌های شان را به شما کرایه می‌دهند. همچنین در بعضی از جاهای جنگل نیز کلبه‌های چوبی دو طبقه‌ای هم احداث شده است که خاطره خوبی از شب مانی در دامن بکر طبیعت را برای تان رقم می‌زند. در ادامه قیمت‌های انواع اقامتگاه‌های سواد کوه را شرح خواهم داد تا مظنه بیشتر به دستتان بیاید. درباره قیمت کرایه منازل شخصی در واقع قیمت مصوبی وجود ندارد و آن چه که در نهایت شما می‌پردازید تا حد زیادی بستگی به میزان چانه زنی شما و برندگی تیغ صاحبخانه دارد. در روستاهای معروف و خاص مانند بورخانی، لفور و شارقلت ( به دلیل نزدیکی به سد) یک شب کرایه منزل اهالی حدود 150 هزار تومان درمی آید. در حالی که در روستاهای دیگر می‌توانید به یافتن سرپناه با قیمت 100 هزارتومان هم امیدوار باشید. هزینه کرایه اقامتگاه‌های بوم گردی در قالب کلبه چیزی حدود 200 هزار تومان است و قیمت خانه باغ‌ها با ظرفیت زیاد تا 600 هزار تومان هم می‌رسد. در نزدیکی سد لفور مجتمع اقامتی وجود  دارد که از مهمانان خود در ازای شبی 250 هزارتومان پذیرایی می‌کند. کلبه‌های چوبی جنگلی که حرفش به میان آمد در لفور وجود دارد و هزینه یک شب مانی در آن‌ها با منظره فوق العاده حدود 210 هزارتومان آب می‌خورد. قبل از اقامت کمپی که کم هزینه‌ترین نوع اقامت است. ما برای تان یک پیشنهاد جذاب و مقرون به صرفه دیگری هم داریم. در انبوه درختان اطراف لفور مرقد دو امامزاده نیز قرار دارد. شما می‌توانید با پرداخت مبلغ بسیار کمی چیزی در حدود 80 تا 90 هزار تومان در یکی از اتاق‌های امامزاده شب را به صبح برسانید.

  آیا لفور گردی در این شرایط امکان پذیر است؟
در این روزها که هنوز سیلاب به طور کلی از خانه‌های هموطنان بیرون رانده نشده است در برابر هر برنامه سفری یک سوال قد علم می‌کند. و آن این که آیا در این شرایط بحرانی و هشدار دهنده رفتن به مقصد مدنظر امکان پذیر هست یا خیر؟
شهرهای شمالی کشور همیشه مستعد بارندگی هستند. از آن جایی که سد لفور در منطقه‌ای احداث شده است که سه رودخانه با هم تلاقی می‌کنند، ممکن است در زمان بارندگی‌های شدید، مانند آن‌چه در ابتدای امسال رخ داد، بسیار پر آب شود. با آنکه در همین سیل اخیر هیچ خبری حاکی از طغیان رودهای لفور، به راه افتادن سیلاب در منطقه و یا سرریز سد لفور به میان نیامده است. این در حالی است که در سال گذشته مدیر بهره برداری سد، سید رضا موسوی مجد، ابراز امیدواری کرده بود که سد در نیمه دوم فروردین ماه سرریز خواهد کرد. به هر حال اصلی‌ترین توصیه ما این است که قبل از رفتن به هر منطقه‌ای حتما شرایط جوی مقصد را برای چند روز متوالی و همچنین پیش بینی‌های هواشناسی اش را در نظر بگیرید. حتی می‌توانید برای کسب اطمینان بیشتر با مجمتع‌های اقامتی منطقه که دارای رزرو اینترنتی هستند تماس بگیرید و از کم و کیف آب و هوا با خبر شوید. چنان‌چه احتمال بارندگی شدید در منطقه بود بهتر است مقصدتان را تغییر دهید و یا آنکه زمان رفتن به لفور را به تعویق بیندازید. چرا که بخش زیادی از زیبایی‌های لفور در کنار دریاچه اش رقم می‌خورد و اگر هوا بارانی و زمین گل آلود باشد این به معنی آن است که شما نیمی از زیبایی منطقه را از دست خواهید داد. علاوه بر این ممکن است در جاده‌های جنگلی و کوهستانی منتهی به سد البرز حسابی به دردسر بخورید و در گِل بمانید. اگر همه شرایط برای لفور گردی مناسب بود دست بجنبانید که بهترین زمان گشت و گذار در سوادکوه از اواسط فروردین ماه تا خرداد است.

  سفر با تورهای گردشگری
سفر به منطقه سد البرز در پکیج‌های گردشی بعضی از تورها قرار دارد. آن‌ها برنامه لفور گردی را با برنامه‌هایی چون اقامت در روستای بورخانی، بازدید از آبشار گزو، جنگل پیمایی در جنگل‌های منتهی به شیرگاه ترکیب می‌کنند و شما را برای دو روز و نیم از زندگی شهری دور می‌سازند. سفر با تورهای گردشگری که از مشهد راهی این مناطق می‌شوند برای هر نفر حدود 450 هزار تا 550 هزار تومان در می‌آید.  این در حالی است که این مبلغ برای تورهای تهرانی با برنامه‌ای تقریبا مشابه حدود 400 هزار تومان است.

در شرایطی که فشار هزینه‌های سنگین و قیمت‌های سر به فلک کشیده بر گرده همه ما سنگینی می‌کند، بحث‌های زیادی مطرح می‌شود که برای مواجهه با این شرایط اقتصادی چه کنیم؟ هزینه‌ها را کمتر کنیم یا درآمد را بیشتر؟ از ساده‌ترین پاسخ که «هر دو» است می‌گذریم و با فرض این که تلاش برای افزایش درآمد و کاهش هزینه‌ها همزمان باید با هم دنبال شود، بحث بر سر این است که کدام مورد در شرایط فعلی اولویت دارد؟ این سوال به ویژه برای حقوق بگیران مهم‌تر است، چرا که برای این گروه، افزایش درآمد به میزانی بیش از افزایش سالانه حقوق و مزایا شاید چندان ممکن نباشد. استفاده از شغل دوم پاره وقت یا اضافه کار بیشتر در محل کار (با فرض تمایل کارفرما) گزینه‌های پیش روست. مشخص است که این 2 گزینه برای بسیاری از حقوق بگیران امکان تحقق ندارد. پس به ناچار گزینه کاهش هزینه‌ها پیش روست.
به نظر می‌رسد، مهم‌ترین اقدام برای کاهش هزینه ها، استفاده از ابزارهای حسابداری خانوار است. حسابداری، دانش ثبت و گزارش دهی فعالیت‌های مالی شرکت هاست ولی این ابزار را در سطح خانوار هم می‌توان استفاده کرد و حتی اپلیکیشن‌هایی نیز برای آن طراحی شده است که امکان ثبت هزینه‌ها و درآمدها را به لحظه می‌دهد. به ویژه با توجه به این که عمده هزینه‌ها نه به شکل نقد بلکه از طریق کارت بانکی انجام می‌شود و با توجه به استفاده از سیستم پیامکی بانک‌ها که به لحظه تراکنش‌ها را روی گوشی ما می‌فرستند، می‌توان سراغ استفاده از نرم افزارهای موبایلی حسابداری رفت و با ثبت این اطلاعات و بررسی آن ها، متوجه شویم که کی، چگونه و درباره کدام کالاها و خدمات، دچار هزینه‌های زاید هستیم تا بتوانیم امکان کاهش هزینه‌ها را در شرایط سخت اقتصادی امسال برای خود فراهم کنیم.