سنت زیبایی است آغاز نوروز با حضور بزرگان. این را همه ایرانیان پاس می دارند بر سر سفره هایی که هفت سین دارد و به هفت سلام می توان تبرکش بخشید. نگاه به این سنت برای من تمثیل زیبایی است از روشن شدن زمین به انوار پیامبران. پیامبرانی که گاه برای منطقه خود، شهر خود، قبیله خود و حتی خانواده خود مبعوث می شدند در کنار پیامبران اولوالعزم که پرتو انوار هدایت الهی را بر همه پهنه گیتی می تاباندند. در این تمثیل، بزرگان به سعه وجودی خویش، اهل خود را بر سفره می نشانند و عیدی می دهند اما ما و همه بزرگان مان مفتخریم که سعادت ایستادن در حضور بزرگ بزرگان و نشستن بر سفره کرامت و عیدانه حضرتش را داریم. برای ما، هر کجا هم که باشیم فرقی نمی کند، عید از حرم آغاز می شود و خورشید معرفت از شرق دل مان طلوع می کند. ما گواهان زیارت نوروز در روز نوی عید بر آستان حضرت رضاییم و در همین حریم واجب الحرمه است که تازه ترین نقشه راه پیشرفت از زبان راهبر امروز و فردای انقلاب ترسیم می شود. نقشه راهی که به سان نسخه ای شفابخش، درمان درد های اولویت دار جامعه را هدف قرار می دهد. نسخه ای که با خواندن و هزاران بار خواندن هم حق آن ادا نمی شود بلکه فقط به عمل می توان به ادای این حق برخاست و حتی اجرای آن را بر خواسته خویش مقدم شمرد. معنای ولایت پذیری هم همین است که به احکام حکومتی ولی امر عمل کنیم حتی اگر صد درصد برخلاف میل ما باشد. این که هرجا خواسته ما با مطالبه ایشان همراه شد، همراه باشیم و آن جا که نیات و مقاصد ما میل دیگر داشت، نپذیریم هرچه معنا بدهد، ولایت پذیری معنا نمی شود. این نکته ای است که باورمندان ولایت می دانند و بدان ملتزم اند اما شعارخوانان ولایتمدار هم باید بدانند که ولایت پذیری، یک پز سیاسی نیست که با شعار علیه این و له آن به انجام رسد و تمام. نه، گستره ولایت پذیری، همه شئون زندگی است.کسی که در حوزه زندگی فردی، التزام عملی ندارد و در عرصه تولید و مصرف و اقتصاد، راه خود را می رود با کسی که در حوزه مسائل سیاسی راه خود را جدا می کند معلوم نیست تفاوت چندانی داشته باشد. نمی شود سنگ راه توسعه کشور و پیشرفت مردم شد و از تولا به ولایت گفت و این گفته ها را همسنگ کرد و بر سر رقیب کوبید. نمی شود به اختلاف دامن زد و تنور دوقطبی سازی جامعه را هیزم شد و پشت شعار های تند، خود را انقلابی خواند. نه، انقلابی همه رفتارش را با راهبر، تراز می کند. همان طور که عقب ماندن «بد» است، جلو افتادن هم همان عوارض به راه خود رفتن را در پی دارد. اگر عقب افتادگان مسیر طعمه گرگ می شوند، معلوم نیست جلوتر رفتگان هم از کام اژد های هزار سر، بتوانند به سلامت بگذرند.تجربه تاریخی ما هم روایت های خوبی نمی خواند از سرانجام این افراط و آن تفریط. پس سال که نو می شود، ما هم باور نو کنیم و به صراط مستقیم گام بگذاریم و به راهی پا بگذاریم که رهبر انقلاب، نقشه آن را از حرم حضرت خورشید آغاز می کنند.