تهاتر همیشه راه خوبی برای تسویه حساب است، مخصوصا اگر کشور در دام تحریم افتاده باشد. حجم بدهی‌های ایران از کره چیزی در حد هشت تا 5/9 میلیارد دلار است. از آن جا که شرایط مالی دولت اصلا مناسب نیست، دولت پیشنهاد واردات خودرو از کره جنوبی را مطرح کرده است. موردی که ممکن است تا حدی به کاهش کسری بودجه و نیز جمع کردن حجم زیادی از نقدینگی از بازار منجر شود.این کار که بیش از همه به سود شرکت‌های واردکننده خودرو است، چند فایده مهم در بازار خودروهای وارداتی دارد. اول این که تا حد بسیار زیادی التهاب حاکم بر بازار خودروی کشور را کم می کند و باعث التیام بخشی از مشکلات خریداران خودروهای وارداتی می شود. در واقع اگر چنین اتفاقی رنگ واقعیت به خود بگیرد، احتمالا سطح مناسبی از کاهش قیمت را در بازار محصولات وارداتی شاهد خواهیم بود.شنیده‌ها حاکی از آن است که در صورت تحقق چنین موضوعی، به غیر از هیوندای؛ کیا، سانگ‌یانگ و احتمالا رنو هم قادر خواهند بود دوباره به کشور پا بگذارند. این یعنی باید دوباره منتظر نسل تازه محصولاتی اعم از سورنتو، سانتافه، سراتو، اوپتیما، تیوولی و کوراندو باشیم. البته شانس بازگشت دوباره تالیسمان و کولئوس که به عنوان دو محصول رنو در کره‌جنوبی تولید می‌شوند، بالاست. در ضمن تویوتا و هوندا هم در این کشور خط تولید دارند و ممکن است بتوان برخی از ارقام کوچک این دو برند ژاپنی را از همین طریق به کشور وارد کرد. گفته می‌شود، برنده واقعی چنین تصمیمی کرمان موتور است. شرکتی که نمایندگی رسمی محصولات هیوندای را با زیرکی تمام در پسابرجام گرفت و حالا شانس این را دارد که با واردات حجم بسیار بالایی از هیوندای، کار و بار خود را سکه کند. این شرکت که پیشتر محصولاتی مثل آی20، آی10، اکسنت و الانترا را در کرمان مونتاژ کرد، در صورت توافق طرف‌های ایرانی و کره‌ای این شانس را خواهد داشت که با طیف وسیعی از محصولات هیوندای از جمله آی30، توسان، انواع جنسیس‌ها، مدل اکسنت، سدان‌های الانترا و سوناتا و البته محصولات تجاری، بخش عمده بازار وارداتی‌ها را نصیب خود کند.

از این دست حرکات در صنعت خودروی ایران زیاد است. کافی است یک دهه اخیر را بگردید تا ببینید چطور افزایش تیراژ تولید یک محصول قربانی سلایق مدیران دولتی دو خودروساز شده است. دنا مصداق بارز این موضوع است که هر بار با بهانه‌ای از سوی یکی از محصولات ایران خودرو تهدید می‌شود. یک بار توسط پژو پارس اتوماتیک و حالا هم توسط سورن پلاس. سورن البته خودروی بدی نیست، اگر ابعادی بزرگ تر و قیمتی کمتر می داشت و خانواده‌های بزرگ و کم درآمد را هدف می‌گرفت. آن طور شاید حتی با آپشن کمتر، می‌توانست خودروی به مراتب محبوب‌تری باشد اما ایران خودرو در مواظبت از محصولاتش دقت چندانی به خرج نمی‌دهد و حالا هم به بهانه سال رونق تولید  پس از یک دهه دوباره سورن را با همان ظاهر همیشگی و چند تغییر کوچک به بازار فرستاده است. سورن جدید که با طرحی خشن‌ و اسپورت‌ به بازار برگشته، احتمالا خریداران بیشتری نسبت به قبل خواهد داشت. خریداران در مدل اولیه این خودرو عمدتا این عقیده را داشتند که خودرو تفاوت چندانی با سمند ندارد و جز در چند قطعه ظاهری، سورن چیزی متفاوت از دنا یا سمند ارائه نمی‌کند. این خودرو حالا قرار است در گونه پلاس با موتور معمولی و توربو به بازار آید و در بازه قیمتی پایین‌تر و بالاتر از دنای معمولی به دست مصرف‌کنندگان برسد.

قیافه سورن پلاس همان طرح آشنای قدیمی است که با چند تغییر همراه شده و خشونت بصری سورن را افزایش داده است. به غیر از جلو پنجره مشکی و طرح تازه کاسه چراغ‌ها، رینگ‌های جدیدی برای سورن طراحی و در بخش عقب هم خودرو به چراغ‌های کریستالی مجهز شده است.
در نمونه معمولی سورن پلاس ما کماکان شاهد موتور 16 سوپاپ این خودرو هستیم. پیشرانه توانمندی که استانداردهای آلایندگی یورو 5 را پاس کرده و عمده مصرف کنندگان هم از عملکرد آن راضی هستند. مصرف سوخت این خودرو معادل 49/7 لیتر در سیکل ترکیبی است، یعنی 100 سی سی کمتر از 5/7 لیتر. قدرت تولید شده در موتور به کمک یک گیربکس 5 سرعته دستی به چرخ‌های جلو انتقال پیدا می‌کند و ظرف 11 و نیم ثانیه خودرو را به سرعت 100 کیلومتر در ساعت می‌رساند. این آمار و ارقام البته برای نسخه توربو که گفته می‌شود به زودی وارد بازار می‌شود در سطح بهتری قرار دارد و توان پیشرانه با قرار گرفتن در مرز 150 اسب بخار، از سورن یک سدان ارزان و سریع و اسپورت می‌سازد. اما سورن تنها یک خودروی اسپورت با چهره‌ای خشن نیست. این خودرو ویژگی‌های مناسبی برای سفرهای خانوادگی و استفاده‌های اشتراکی دارد.
برای نمونه سورن را می توان یکی از جادارترین خودروهای تولید شده در داخل دانست که از نظر فضای کابین، خانواده ها را راضی می‌کند. سری پلاس در بخش گنجایش و ابعاد نسبت به نسخه قدیمی تغییری نداشته و کماکان طول، عرض و ارتفاعی به میزان 4534/1720/1460 میلی متر دارد. این ابعاد صندوق عقبی به بزرگی 500 لیتر را در اختیار  خریداران گذاشته که این میزان از ظرفیت، تقریبا هم‌سطح بهترین‌های بازار است. در بخش ایمنی نیز این خودرو به ترمزهای ABS+EBA مجهز شده و هر چهار چرخ نیز به رینگ های دورنگ که برای اولین بار در ایران تولید شده‌اند، مزین شده است.
در مدل جدید فهرست تجهیزات به روز شده و با تکمیل پروسه باطراحی داشبورد، حالا کابین سورن هماهنگ‌تر از قبل است. غربیلک فرمان جدید، صندلی‌های هشت جهته برقی، ترمی پارچه‌ای برای صندلی‌ها در کنار کمربند سه نقطه اتصال، کروز کنترل، دسته دنده جدید، کلیدهای کنترل سیستم صوتی از روی فرمان، سنسور دنده عقب، شیشه‌های برقی با قابلیت پاور ویندو و آنتی ترپ و رینگ و لاستیک 15 اینچی از جمله تجهیزاتی هستند که در سورن پلاس به  صورت استاندارد وجود دارند.
این خودرو دارای سطح قیمتی مناسب‌تری در مقایسه با دناست و با همان عملکرد فنی، قیمت کمتر و ظاهری اسپورت‌تر دارد که انتخابش را برای خریداران جذاب‌ می کند. این خودرو نصف یک چرای آریزو5 معمولی یا نسخه‌های صفر کیلومتر بسترن B30 قیمت دارد و با همان سطح قدرت و گنجایش یا ایمنی، عملکرد فنی قابل قبولی از خود بروز می‌دهد.

خودروهای عجیبی در دهه 90 میلادی وارد بازار ایران شدند که از جمله آن ها یک محصول خاص و کمیاب آمریکایی است. خودرویی که نتیجه همکاری مازراتی ایتالیا، کرایسلر آمریکا و میتسوبیشی ژاپن است. این خودرو اما شرایط خاصی دارد. اگر پول ندارید 5/2 میلیارد تومان بابت کوپه جذاب و خوش‌تراش پورشه یعنی 911 خرج کنید، خب بروید سراغ کرایسلر تی‌سی که بسیاری در ایران آن را با مازراتی کرایسلر می‌شناسند. خودروی GT جذابی که یک دهم cls500 قیمت دارد و در کنار روحیات اسپورت، بدنه و کابینش تا حدی لوکس به نظر می‌رسد. این خودرو که گنجایش چهار نفر را دارد، به دلیل برخورداری از سقف پارچه‌ای، لذت رانندگی زیادی نصیب سرنشینانش می‌کند. بد نیست بدانید کلا 7300 دستگاه از این محصول دورگه ساخته شده و در بخش موتور آن، از فناوری میتسوبیشی استفاده شده است. راستی این خودرو یکی از آخرین دست‌پرورده‌های لی آیاکوکا مدیر مشهور آمریکایی هم هست.