محدثه انبیائی -در دو هفته گذشته خلاصه‌ای از لایو اینستاگرامی کوشیار عظیمیان یکی از متخصصان امور مالی، استارت‌آپ‌ها و بلاک‌چین را درباره چگونگی شکل گیری بیت کوین و مدیریت تراکنش‌ها در این ارز دیجیتال منتشر کردیم و گفتیم مشکل بانک‌های مرکزی، متمرکز بودن آن ها است که باعث می‌شود به نهادهای قدرت در سراسر جهان تبدیل شوند، زیرا بانک‌های مرکزی این قدرت را دارند که با اتخاذ تصمیم‌هایی، ثروت شما را تحت تاثیر قرار دهند. از همین روی شخصی با هویت ساتوشی ناکاموتا سیستم مالی جدیدی را به دنیا معرفی کرد. این سیستم که نام آن را بیت کوین گذاشت، فاقد مرکز بود. بنابراین در آن شاهد توزیع قدرت هستیم، زیرا تعداد زیادی کامپیوتر یا موبایل در سراسر دنیا وجود دارد که از هر گونه تراکنشی با خبر می‌شوند. همچنین گفتیم در این سیستم هر ۱۰ دقیقه یک مسئله سخت ریاضی مطرح می‌شود؛ اولین ماینری که بتواند آن را حل کند، بانکر می‌شود و قدرت در دست اوست، بر این اساس در این سیستم هر ۱۰ دقیقه مالک قدرت عوض می‌شود و قدرت در دست یک شخص یا گروه قرار نمی‌گیرد. در این شماره و در قسمت پایانی به معرفی انواع کوین، نکات سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و آینده این بازار خواهیم پرداخت.پس از شناخت این که بیت کوین چه بود و چگونه به وجود آمد؟ احتمالا مهم‌ترین سوال این است: آیا در بیت‌کوین سرمایه‌گذاری کنیم؟قبل از پاسخ به این سوال درباره بیت کوین باید به ذکر چند نکته در سرمایه‌گذاری بپردازیم. ابتدا قبل از ورود به هر بازاری دو نکته اساسی را مد نظر داشته باشید:
  پول ضروری‌تان را سرمایه‌گذاری نکنید.
  پول خود را در حوزه‌های مختلف سرمایه‌گذاری کنید مثل: مسکن، خودرو و ....
در بازار بیت کوین معمولا توصیه می‌شود بین 3 تا 30 درصد از پول‌تان را سرمایه‌گذاری کنید. با این حال به نظر می‌رسد 3 درصد رقم کمی است، حتی در صورت رونق، عایدی مالی چندانی نخواهید داشت. 30 درصد هم خصوصا برای کسانی که سن بالاتری دارند و نمی‌خواهند ریسک کنند بالا ست. رقم 10 تا 15 درصد معقولانه‌تر به نظر می‌رسد.پیتر تیل، سرمایه‌گذار معروف سیلیکون‌ولی معتقد است برای شناخت بهتر هر شرکت، باید آن را از 4 منظر بررسی کنید، این 4 مورد را می‌توان به بازار ارزهای دیجیتال نیز بسط داد.
   در جایی سرمایه‌گذاری کنیم که ارزش فناوری را چند برابر کند. یک نظریه می‌گوید فناوری جدید در رقابت با هر شرکت دیگری باید حداقل 10 برابر قوی‌تر از فناوری‌های قبلی باشد.
  شرکتی که می‌خواهید در آن سرمایه‌گذاری کنید باید بتواند در سایز بزرگ و در حجم زیاد هم جوابگو باشد. مثلا گوگل را در نظر بگیرید. هم اینک هر چه بیشتر سرچ کنید، نه تنها هزینه چندانی روی دست گوگل نمی‌گذارید بلکه به قوی شدن موتور جست وجوی آن کمک می‌کنید.
   این شرکت چقدر بزرگ است و آیا کسی می‌تواند جایگزینی برای آن بیاورد؟ مثلا فیس بوک را در نظر بگیرید یک نت ورک بزرگ است که احتمال این که کسی مثل آن را ایجاد کند و از آن بهتر باشد ضعیف است.
    نام تجاری شرکت چقدر ارزش آفرین است؟ به عنوان مثال برند لویی‌ویتان را در نظر بگیرید. در این شرکت، یک کیف خیلی بیشتر از آن چه که قیمت تمام شده ساختش باشد، به فروش می‌رسد. این ارزشی است که تحت تاثیر شهرت این برند به آن اضافه شده است.
انواع کوین‌های رمزنگار
برای بررسی بیت کوین یا بقیه کوین‌ها نیز به همین ترتیب بایستی مواردی را در نظر داشته باشید. مانند این که کل بیت‌کوین‌های دنیا چقدر هستند؟ در سایت  https://coinmarketcap.com/ می‌توانید ببینید ارزش کل هر کوین در دنیا چقدر است. مسلما هر چه مقدار این ارزش بیشتر باشد، سرمایه‌گذاری در آن بازار توجیه‌پذیرتر خواهد بود.
در هنگام تنظیم این مقاله ارزش کل بیت‌کوین‌های جهان 177 میلیارد دلار بود و ارزش کوین ایتریوم که پس از بیت‌کوین به عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین کوین شناخته می‌شود با اختلاف زیادی 27 میلیارد دلار است. ایتریوم از جمله کوین‌هایی است که دارای راهبرد در جهت افزایش سرمایه‌گذاری هستند. در واقع هر کوین جدید دارای ایده‌ای جدید است، این ایده ها در سه موضوع متفاوت هستند که این تفاوت‌ها، ارزش شبکه‌ها را مشخص می‌کند:
 1-   رابطه شبکه‌های مختلف با هم چگونه تعریف شده است؟
2-  شبکه هر کوین با چه سرعتی کار می کند؟ (چه حجمی از تراکنش‌ها را پشتیبانی می‌کند؟)
3-    این شبکه‌ها چطور اداره می‌شوند؟
در ایران به دلیل محدودیت در دسترسی به سایت‌های اصلی، مردم معمولا از صرافی یا واسطه‌ها خرید می‌کنند، بنابراین خیلی مهم است که قبل از خرید بیت‌کوین یا هر کوین دیگری به سایت https://coinmarketcap.com/  و قیمت را چک کنند تا گران به آن ها نفروشند.
نکته مهم دیگر این است که کوین‌های شناخته شده را بخرید و صرف تبلیغ اینفلوئنسرها در شبکه‌های اجتماعی به خرید هیجانی دست نزنید.
توصیه نهایی درباره انواع کوین‌ها این است که هر تیمی که یک کوین معرفی می‌کند به همراه معرفی خود یک مقاله سفید یا وایت پیپر چاپ می‌کند ،  در این مقاله‎ها درباره فناوری هایی از قبیل: چگونگی تامین امنیت، نوع فناوری به کارگرفته شده، نوع شبکه و چشم انداز تجارت آن توضیحاتی ارائه شده است. کسانی که می‌خواهند در باره یک کوین اطلاعات جامع به دست آورند اسم کوین را به همراه white paper سرچ کنند و اگر نتیجه‌ای برای آن پیدا نکردند، توصیه می‌شود دور آن کوین را خط بکشند.به رغم این که سیستم کوین‌های رمزنگار پیچیده است کار کردن با آن ها خیلی پیچیده نیست. در ابتدا باید یک اپ روی لپ تاپ یا موبایل خود نصب کنید. این اپ به شما یک شماره حساب و یک رمز می‌دهد. رمز را باید برای خودتان در محلی یا در ذهن ذخیره کنید (البته اگر ذهنی قوی دارید)، زیرا هر کسی این رمز را داشته باشد می‌تواند به کوین‌های شما نیز دسترسی داشته باشد. همچنین شما می‌توانید با خرید یک والت (کیف پول) که یک سخت افزار است، رمز خود را درون آن نگهداری کنید.
آینده کوین‌های دیجیتال
در پاسخ به این سوال باید گفت موفقیت این ارزها رابطه مستقیمی با استقبال مردم دارد، هر چه استقبال مردم بیشتر باشد، این ارزها قدرت بیشتری می‌گیرند. هر چه قوانین کشورها با این ارزها در صلح باشد، ارزش آن ها بیشتر و هرچه مغایر با آن باشند، ارزش آن کمتر می‌شود.
 

بعد از سهام عدالت که طیف زیادی از مردم را به بورس کشانده و درگیر سجام و پیشخوان و کارگزاری و معامله گری کرده، حالا صندوق دولتی دارایکم هم به زودی قابل معامله می شود. صندوق که توسط چند میلیون نفر خریداری شد و بر خلاف سهام عدالت تنها از طریق دریافت کد بورسی و سامانه کارگزاری ها قابل فروش است. این تحولات پای افراد زیادی را به بورس باز کرده و اکنون در معرض تجربه های جدید قرار داده است. این تجربه جدید به طور طبیعی انبوهی از سوالات و ابهامات را برای عموم مردم ایجاد کرده که برخی از آن ها به دست ما هم رسیده است. به همین دلیل این شماره از مطلب بورس دخل و خرج را به مرور برخی از نکات کاربردی در این خصوص اختصاص دادیم.

1-  کارگزاری مهم نیست!
حتما می دانید که برای فروش سهام عدالت یا امکان فروش صندوق دارایکم باید کد بورسی بگیرید. به این منظور بعد از ثبت نام سجام و احراز هویت نوبت انتخاب کارگزاری است. متاسفانه بر اثر تبلیغات و برخی مراودات پشت صحنه کارگزاری ها با دفاتر پیشخوان، مردم فکر می کنند که انتخاب کارگزاری یک مرحله مهم و تعیین کننده است و حتما باید حساب خود را در یک کارگزاری خاص افتتاح کنند. این در حالی است که همه کارگزاری ها از زیرساخت یکسانی استفاده می کنند و سامانه معاملاتی آنلاین هم در باره اکثر کارگزاری ها اکسیر یا رایان است. لذا در خصوص اصل خدماتی که ارائه می شود، هیچ تفاوتی وجود ندارد. تفاوت ها در اموری مثل ارائه اعتبار (وام برای خرید اعتباری سهام)، ارائه همزمان دسترسی به بورس و بازار آتی و ... است که برای درصد بسیار زیادی از فعالان و مخصوصا تازه واردها اصلا مهم نیست.نکته مهم این که به تازگی اختلال ها در کارگزاری های بزرگ که تبلیغات زیادی دارند بسیار بیشتر شده و اتفاقا کارگزاری های کوچک و گمنام وضعیت بهتری در ارائه خدمات پایه و اصلی کارگزاری داشته اند. تجربه نگارنده از سال ها کار با یک کارگزاری کوچک وبه نسبت گمنام نشان می دهد واقعا تفاوت کارگزاری ها زیاد و تعیین کننده نیست از این رو در این خصوص حساس نباشید و تحت تاثیر تبلیغات هم قرار نگیرید.
2-  مجامع و تقسیم سود
سهامداران عدالت که روش مستقیم را انتخاب کرده اند از این به بعد همه حقوق سهامداران را دارند و رویه های معمول را هم باید طی کنند. یکی از این رویه ها بحث شرکت در مجمع عمومی و دریافت سود مجمع است. تا قبل از آزادسازی، شرکت ها سود سالانه را به سازمان خصوصی سازی پرداخت می کردند و این سازمان این سود را به صورت تجمیع شده به حساب شما واریز می کرد. اما از این به بعد، شرایط متفاوت است و شما برای دریافت سود هر شرکت باید در دوره زمانی اعلام شده به بانک اعلام شده مراجعه کنید و سود خود را دریافت کنید. معمولا مجامع در خرداد و تیر برگزار می شود و سود آن 2 تا 8 ماه بعد پرداخت می شود. هر شرکت تاریخ برگزاری مجمع، زمان و بانک پرداخت کننده سود را در اطلاعیه هایی که در کدال (codal.ir) منتشر می کند اعلام می کند. همان طور که هفته قبل اشاره کردیم، بهتر است که سهم های کوچک سبد سهام عدالت را بفروشید و در چند سهم تجمیع کنید تا نیاز به 36 بار مراجعه برای دریافت اندکی سود نداشته باشید.
 3-  سبد استاندارد بورسی چگونه است؟
در تکمیل نکته فوق، به طور کلی این قاعده را لحاظ کنید که اندازه مناسب یک سبد سهام، بین 5 تا 8 سهم است. تعداد بیشتر سهام شما را نه تنها در دریافت سود نقدی، بلکه در بررسی و تحلیل نیز دچار خستگی و سردرگمی می کند. لذا بهتر است از 36 شرکت فعلی موجود در سبد سهام عدالت، بسیاری از کوچک ترها را بفروشید و در صورتی که تمایل به نقدکردن پولتان ندارید در شرکت های بزرگ تر سبد سرمایه گذاری کنید. پیشنهاد ما سهم هایی چون پتروشیمی فارس، فولاد مبارکه، ملی مس و ایران خودروست که هم تنوع خوبی دارد و هم این روزها مورد توجه بازار است. ضمن این که اکثر این سهم ها از وضعیت بنیادین خوبی هم برخوردارند.
4-   سوال تکراری “کی بفروشم؟”
تقریبا همه این سوال را می پرسند که کی سهام عدالت و همچنین دارایکم را بفروشیم؟ پاسخ بستگی به برنامه سرمایه گذاری شما دارد. یعنی این که بعد از فروش با پول حاصله چه می کنید؟ اگر به پول نیاز مبرم مصرفی دارید که همین الان وقت فروش است. اگر می خواهید در بانک سرمایه گذاری کنید، اصلا فروش توصیه نمی شود چرا که سود 15 درصدی بانک، فعلا در برابر بازدهی بورسی، ناچیز است. لذا فروش کلی سهام عدالت توصیه نمی شود و تنها ترمیم و کوچک سازی سبد (از نظر تعداد سهم) توصیه می شود. درباره دارایکم هم هنوز امیدها به صعود سهام بانکی موجود در این صندوق پررنگ است بنابراین اگر گزینه بهتری ندارید، نگهداری توصیه می شود.
5-  مواظب هیجان بورس بازی باشید
تجربه نشان داده است کسانی که برای اولین بار وارد بورس می شوند و چم و خم معامله گری را می آموزند، دچار هیجانی قابل توجه می شوند و دست به معاملات متعدد می زنند. این یک اشتباه بزرگ است و تبعات زیادی دارد. اتفاقا بهترین کار در بازار سرمایه و مخصوصا بازار صعودی فعلی، سهامداری و خودداری از معاملات متعدد و تغییر مداوم سبد دارایی است.

 کسانی که در سال‌های اخیر بحث سیاست گذاری برای توسعه و صنعتی شدن را در سطوح بالا و با پیگیری نشست‌ها و سخنرانی‌های اجلاس داووس و سازمان جهانی اقتصاد پیگیری می‌کنند، به خوبی از مبحث انقلاب صنعتی چهارم اطلاع دارند. انقلابی که فرصت بزرگی برای جوامع توسعه نیافته و بنگاه‌های عقب مانده (latecomer) برای درنوردیدن مرزهای دانشی و تکنولوژی فراهم می‌کند. خودروهای الکتریکی خودران و باتری‌های بردبلند یکی از مهم ترین حوزه‌های دانشی و فناورانه هستند که پیوند وثیقی با انقلاب چهارم صنعتی دارند و از قضا در خاورمیانه به شدت پرطرفدارند. برای نمونه طرحی که ساکنان متمول جزیره العرب در سر می‌پرورانند، در همین راستاست و البته با ایده ما برای توسعه صنعت خودرو زمین تا آسمان تفاوت دارد. مقایسه این دو مشی خبر از دو شیوه متفاوت برای رسیدن به یک هدف دارد. روحیه تاجرمسلک عربستانی‌ها در این بخش باعث شده تا مدیران صندوق ثروت عمومی این کشور (PIF) با صرف یک میلیارد دلار بخش عمده سهام برند نوپای لوسید را که صاحب تکنولوژی پیشرفته‎ای در تولید موتور و باتری الکتریکی است، تصاحب کنند. در این ایده عربستانی‌ها به لطف تمکن مالی و نه فنی بر یک برند توانمند و صاحب ایده بخش زیادی از سود این فرایند را تصاحب می‌کنند و بدون ساخت حتی یک دستگاه خودرو، به یک بازیگر قدرتمند در این بخش تبدیل می‌شوند و بعد خط تولید را به عربستان منتقل می‌کنند. مدل ایران اما متفاوت است. مدلی که این روزها بحث بر سر آن بالا گرفته و کارشناسان در پشت پرده درباره چند و چون اجرای آن، سناریوهای پیش رو و انجام طرح قضاوت و تحلیل می‌کنند. این قضاوت‌ها شنیدنی است. در عین حال نباید از محدودیت‌هایی که تحریم‌ها در این زمینه برای ایران ایجاد کرده و می‌کند چشم پوشید. در ادامه در سه بخش به این گفته‌ها خواهم پرداخت. اول اما سراغ طرح ایران خودرو برای این بخش می‌روم و آن را با مدل حل مسئله در سیستم جهانی مقایسه می‌کنم و بعد باقی رویکردها را به خوانندگان عرضه می‌کنم. این گونه امکان قضاوت دقیق به وجود می‌آید:

سابقه ما و پروژه‌های ناتمام
تقریبا 4 سال از نخستین تلاش‌های جدی برای تولید خودروی برقی می‌گذرد و تاکنون محصولاتی نظیر دنا پلاس پلاگین هیبرید، ساینا برقی و رانا ای‌وی سه خودرویی بوده‌اند که با بهایی در محدوده (با توجه به نرخ امروز دلار، قیمت‌های قدیمی تعدیل و به روزرسانی شده‌اند) بین 150 تا 300 میلیون تومان به مرحله پروتوتایپ اولیه رسیده‌اند. دامنه حرکتی این خودروها بین 100 تا 225 کیلومتر بوده و خطوط کلی طراحی آن ها تفاوتی با محصولات بنزینی ندارد. در کل ما در این بخش فعلا هیچ محصول قابل ذکری برای تولید نداریم و مدیران ایران خودرو به تازگی پروژه خودروی کلاس a با موتور 3 سیلندر توربو را که متعلق به 2 دهه قبل است روی میز گذاشته‌اند.
می‌خواهیم کجا برویم؟
اکنون پس از این که مشخص شده نقشه راه جدید صنعت خودرو ، حرکت به سمت تولیدات برقی است، مبلغی معادل یک میلیارد دلار برای دو سازنده اصلی خودرو در کشور در نظر گرفته شده تا پس از تامین آن از محل منابع صندوق توسعه ملی، کار ساخت خودروهای جدید و برقی شروع شود. ایران خودرو که اندکی بازتر پروژه خود را پیگیری می‌کند، تحت عنوان برند جتکو درصدد مهندسی معکوس تسلا مدل3 است و با این ایده به فرایند ساخت خودروی ملی برقی ورود کرده است. سایپا اما هنوز هیچ خبر دقیقی از پروژه‌هایی که در مرکز تحقیقات خود جلو برده افشا نکرده است. به رویکرد ما در زمینه توسعه تکنولوژی خودروهای برقی خودران سه دسته نگاه وجود دارد:
1-   دسته اول کارشناسان، به طرح مقیمی مدیرعامل کنونی ایران خودرو برای توسعه موتورهای سه سیلندر بنزینی ایراد می‌گیرند و عقیده دارند هزینه کردن بخش عمده این یک میلیارد دلار در موتورهای جدید درون سوز کار چندان صحیحی نیست و به عقب ماندگی ما در صنعت خودرو دامن می‌زند.
2-  دسته دوم معتقدند ما بهتر است برای بازارهای منطقه‌ای (پاکستان و عراق و آسیای میانه) و بازار داخلی خودرو تولید کنیم و کاری به روند رشد محصولات برقی در جهان نداشته باشیم. از آن جا که از نظر ذخایر انرژی هم مزیت ما با محصولات درون سوز گره خورده، این کارشناسان روی توسعه صادرات خودروهای بنزینی (مهندسی مقتصدانه) تاکید دارند و توسعه تکنولوژی خودروهای برقی در کشور را نوعی خودزنی می‌دانند.
3-  نگرش سوم اما معتقد است باید راهی شبیه تویوتا را برای توسعه محصولات جدید در پیش گرفت. تمرکز روی موتورهای کم مصرف و توربو بنزینی در کنار توسعه آرام و پیوسته تکنولوژی هیبریدی، هیدروژنی و الکتریکی. این سومی معقول ولی محافظه‌کارانه است.

نتیجه پایانی
طرح نهایی وزارت صمت و دو خودروساز کشور هرچه باشد، نباید به سرنوشت پروژه ‌هایی نظیر رانا ای‌وی یا پژو301 که توام با تردید و آزمون و خطاست دچار شود. این طرح باید به این موضوع حتما توجه کند که بحران محیط زیست در کشور جدی است و نیاز به توسعه تکنولوژی باتری‌ها و موتورهای الکتریکی با توجه به مفاهیم انقلاب چهارم صنعتی یک ضرورت است. باید آینده را دید. این درس ایلان ماسک و تسلا به همه علاقه مندان به این بخش است. او سال 2003 کار خود روی پروژه تسلا را شروع کرد و سال 2020 میوه آن را با رسیدن به جایگاه شماره یک با ارزش ترین برند جهان چید. به همین سرعت.
 

شهر تبریز، مرکز استان آذربایجان شرقی با حدود 2167 کیلومترمربع وسعت و دو میلیون نفر جمعیت بزرگ‌ترین شهر شرق کشور و سومین شهر بزرگ ایران پس از تهران و مشهد است. شهری که با توجه به تاسیس ، اولین مدرسه به سبک نوین، اولین سینما و کتابخانه، اولین مرکز تلفن، اولین مرکز لرزه نگاری، اولین چاپخانه، اولین برج آتش‌نشانی و ... به شهر اولین ها معروف شده است. آب و هوای این شهر زیبا در زمستان سرد و در تابستان خنک و دلپذیر است که همین عامل آن را به یکی از بهترین مقصدها برای سفر های تابستانی تبدیل کرده است. در ایران گشت این هفته با معرفی این شهر در خدمت شما هستیم.

جنگل ارسباران
ناحیه ای کوهستانی در نزدیکی مرکز استان آذربایجان شرقی که از شمال کوه قوشاداغ تا رود ارس گسترده شده است. برای بازدید از این منطقه باید خود را به تبریز برسانید که در فاصله 221 کیلومتری این منطقه قرار دارد. نام قبلی این منطقه قره داغ یا قره جه داغ بوده است که به دلیل کثرت کوه های این ناحیه روی آن گذاشته اند. طبق گفته پژوهشگران، این منطقه جنگلی بازمانده دوره سوم زمین شناسی و جنگل های چندمیلیون ساله هیرکانی است. وجود 38 گونه خزنده، پنج گونه دوزیست، 220 گونه پرنده، 48 گونه پستاندار و 22 گونه ماهی سبب شده است تا این منطقه به عنوان موزه حیات وحش ایران شناخته شود. خنک بودن هوای جنگل ارسباران، این منطقه را به مقصدی مناسب برای گردشگران و حتی ساکنان شهرهای مجاور در فصل گرم تابستان تبدیل کرده است. این طور که معروف است دمای هوای ارسباران نسبت به شهرهای مجاورش از جمله تبریز در تمام فصول سال 10 درجه سردتر است که همین موضوع موجب دلپذیر بودن تجربه سفر به این منطقه برای گردشگران شده است.
کندوان
روستایی در شمال غربی کوه سهند که به دلیل شباهت خانه هایش به کندو به این نام معروف شده است. این روستا آب و هوای سردی دارد و در نیمی از سال شرایط یخبندان را تجربه می کند. در برخی از اسناد، قدمت این روستا به‌ قرن هفتم و در برخی دیگر به دوران پیش از اسلام برمی‌گردد. اما موضوعی که درباره اش اتفاق نظر وجود دارد، قدمت 700 ساله خانه های صخره ای این روستاست. از دیدگاه برخی از پژوهشگران، اولین ساکنان این منطقه، اهالی حیله‌ ور بودند که برای در امان ماندن از خطر مغول‌ها به این ناحیه سفر کردند. این روستا در فصل تابستان هوایی بسیار خنک و دلپذیر دارد که گفته می شود کمترین دمای آن 13 درجه و بیشترین دمای آن 27 درجه است. رودخانه ای نیز در امتداد این روستا در جریان است که بر زیبایی های این منطقه افزوده. گفتنی است این روستا در فهرست آثار ملی نیز به ثبت رسیده است.
ائل گلی تبریز
ائل گلی یا شاه گلی به معنای استخر شاه، استخری است که قدمتش به زمان آق قویونلوها برمی‌گردد. استخری که تا روی کار آمدن صفویان بزرگ‌ترین منبع ذخیره آب برای آبیاری باغ های شرق تبریز به شمار می‌رفته است. این اثر که امروزه یکی از شناخته شده ترین آثار شهر تبریز به شمار می‌رود و تبدیل به یکی از نمادهای این شهر شده است، در مرکز شهر و در نزدیکی دیگر جاذبه های گردشگری تبریز از جمله مقبره الشعرا و میدان ساعت قرار دارد. در وسط استخر ائل گلی بنایی جزیره مانند به شکل هشت ضلعی در دو طبقه قرار دارد که به کاخ ائل گلی معروف است و امروزه به عنوان رستوران مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اثر نیز در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
موزه آذربایجان
شهر موزه ها نامی است که به دلیل فزونی تعداد موزه ها بر تبریز نهاده شده است. یکی از قدیمی ترین و مهم ترین موزه های ایران با نام موزه آذربایجان نیز در این شهر قرار دارد. این موزه بعد از موزه ملی ایران به عنوان دومین موزه باستان شناسی کشور شناخته می شود. اگر طی سفر به تبریز از خیابان امام گذر کنید، بنایی سه طبقه با مساحتی در حدود 2400 مترمربع را خواهید دید که در این خیابان خودنمایی می‌کند. در هر طبقه از این بنا چند اتاق اداری، یک کتابخانه و یک سالن نمایش بزرگ قرار دارد که در آن به اجرای برنامه های آموزشی پرداخته می شود. جالب است بدانید که نقشه این بنا توسط باستان شناسی فرانسوی طراحی و در ساخت آن از معماری محلی آذربایجان الهام گرفته شده است. در این موزه 12 هزار اثر عتیقه نگهداری می‌شود که 2300 عدد آن در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده اند.
بازار بزرگ تبریز
بازار بزرگ تبریز، بزرگ ترین مجموعه بازار به هم پیوسته سرپوشیده جهان با وسعتی در حدود یک کیلومتر مربع و شاهکاری از معماران ایرانی و متشکل از ۲۰ راسته و بازار، ۳۵ سرا، ۲۵ تیمچه، 11 دالان و حدود پنج هزار و ۵۰۰ مغازه و ۴۰ نوع صنف است. بازارچه های تبریز شامل بازار امیر، بازار بلورفروشان، بازار حرمخانه، بازار شیشه‌گرخانه، بازار صادقیه، بازار عباچی، بازار کفاشان، بازار یمنی دوز و راسته بازار تبریز است که قدمت آن طبق گفته برخی از پژوهشگران تاریخی مربوط به اواخر زندیه و دوره قاجار است. بازار بزرگ تبریز در مرکز این شهر قرار دارد که از شرق به عالی قاپو و از غرب به مسجد جامع شهر ارتباط دارد. این اثر شگفت انگیز که در فهرست میراث جهانی یونسکو نیز به ثبت رسیده است، در دوره های مختلف تاریخی مورد توجه بسیاری از گردشگران جهان از جمله یاقوت حموی، حمدا... مستوفی، اولیاچلبی، مارکوپولو، دوروتی اسمیت، فردریک ریچاردز و تاورنیه بوده است که درباره آن یادداشت‌های باارزشی نیز نگاشته اند.

تابستان است و فصل کاسبی و افزایش فروش کسب وکارهای تابستانه. کسب وکارهایی که این روزها با کمی خلاقیت و تبلیغ به راحتی می توان چند برابر میزان درآمد یک سال از آن ها کسب کرد. آب میوه فروشی یا ویتامینه سرا یکی از همین شغل های پرسود و البته پر زحمت است که در فصل گرما مشتریان زیادی خواهد داشت. احتمالا شما هم وقتی در عصر و زمانی که بیشترین تردد در خیابان ها وجود دارد و نگاهتان به صف طویل یک آب میوه فروشی می افتد، با خود می گویید که «اَه، ببین چقدر درآمد داره» و وسوسه می شوید که برای خود یک آب‌میوه فروشی  بزنید؛ اما بین فکر راه اندازی یک ویتامینه سرا تا خود اجرا و چرخاندن آن فاصله زیادی وجود دارد که صفر تا صد آن را باید بدانید.

مکان را تعیین کنید
اولین کاری که باید در راه اندازی آب میوه فروشی انجام دهید، تعیین مکان مناسب است. چرا؟ اول از همه این که از سمت وزارت بهداشت برای بررسی مکان شما می آیند. پس باید به دنبال مکانی باشید که هم تمیز و هم این که محل مناسبی از نظر بهداشتی باشد. دوم این که مکان شما باید پاخور داشته باشد. در مسیر رفت وآمد مردم و خیابان اصلی نباشد. آب میوه فروشی یک کاسبی گذراست. هر فردی که از آن محله عبور می کند، وقتی یک ویتامینه سرا را ببیند، برای تازه تر کردن گلوی خودش، یک آب میوه سفارش می‌دهد. پس مکان شما باید در مسیر و آن هم شلوغ باشد.
دریافت مجوز، تزیینات داخلی و فروش انواع آب میوه
بعد از این که مکان خود را تعیین کردید، باید اول از همه به فکر دریافت مجوز از طرف سازمان و اتحادیه باشید. گرفتن مجوز خیلی سخت نیست و آن چنان زمانی نمی گیرد. البته شرایطی دارد. برای آب میوه فروشی متوسط مساحت مغازه باید 14 متر باشد. داشتن انبار، رختکن، دسترسی به آب برای شست وشوی ظروف و دست ها از دیگر شرایط گرفتن مجوز است. بعد از آن باید به فکر تزیینات داخلی باشید. تزیینات داخلی از چگونگی چیدمان مواد خوراکی برای جلب توجه کاربران و انتخاب راحت تر آن ها گرفته تا چگونگی چیدمان صندلی و دکوراسیون داخلی است. دیگر آن زمان گذشت که فقط چهارتا آبمیوه ساده می فروختید. این روزها مشتریان به غیر از کیفیت به دنبال احترام هستند. احترامی که از رفتار فروشنده و دکوراسیون به وجود می آید. مورد بعدی این است که این روزها ویتامینه سراها فقط آب میوه ساده نمی فروشند. انواع بستنی، آب میوه های مختلف، ذرت مکزیکی و حتی ساندویچ های سرد در بعضی جاها فروش می رود. در واقع اگر می خواهید به سود بیشتری برسید، باید بتوانید محصولات خود را متنوع تر کنید.
خرید تجهیزات
مهم ترین بخش در آب میوه فروشی، خرید تجهیزات است. در حقیقت سرمایه اولیه شما را همین تجهیزات تعیین می کند. تجهیزاتی که یک ویتامینه سرای کامل نیاز دارد شامل تجهیزات بستنی، یخچال ایستاده، بستنی ساز، بستنی ساز رومیزی، بستنی ساز قیفی، تاپینگ بستنی، خامه زن، دستگاه بستنی رولی، آب پرتقال گیری ایستاده و رومیزی، دستگاه آب انارگیری، آب مرکبات گیر، آب هویج گیری، شربت سردکن، شیر گرم کن، مخلوط کن، یخ در بهشت ساز، اسپرسو دو گروپ و سه گروپ، آسیاب قهوه، دستگاه اسپرسوساز، دستگاه شیکر، دستگاه آسیاب قهوه و دیگر تجهیزات جانبی از جمله میز، صندلی، لیوان، قاشق و ظرف بستنی است. باید گفت که همه این دستگاه ها انواع مختلفی دارند که برای راه اندازی ویتامینه سرا باید به دنبال نوع صنعتی آن باشید. نوع صنعتی علاوه بر توان بالا می تواند تعداد میوه های بیشتری را آب بگیرد. مسئله اصلی این است که برای قرار دادن تمامی این وسایل باید مغازه شما متراژ مناسبی داشته باشد.
هزینه راه اندازی
بودجه راه اندازی  ویتامینه سرا بیشتر به خرید وسایل مربوط می شود. البته اجاره مغازه هم مهم است؛ اما اگر در مکان مناسبی فعالیت کنید، نیازی نیست که خیلی نگران این مسئله باشید.
هم اکنون، دستگاه آب میوه گیری صنعتی قیمتی بین 2 تا 4 میلیون دارد. البته نمونه های حرفه ای آن هم وجود دارد که قیمتی تا 29 میلیون هم دارند. قیمت دستگاه بستنی ساز قیفی حدود 45 تا 50 میلیون است. دستگاه بستنی ساز رولی حدود 11 میلیون و نوع تاپینگ آن 16 میلیون، مخلوط کن حرفه ای حدود 5 میلیون، فریزر صندوقی حدود 10 میلیون، دستگاه یخ در بهشت ساز حدود 20 میلیون و دستگاه شربت سردکن حدود 7 میلیون، آب هویج گیری حدود 2 تا 8 میلیون (برند خارجی مانند برند ایتالیایی) و آب پرتقال گیری در برندهای خیلی خوب و حرفه ای حدود 30 میلیون است. این قیمت ها حدودی است و بسته به نوع برند یعنی ایرانی یا خارجی و نوع ساده و حرفه ای متفاوت است؛ برای مثال، در آب پرتقال گیری قیمت نوع ساده ایرانی خیلی کمتر است. اگر واقعا می خواهید که همه نوع را بیاورید، باید حدود 80 تا 100 میلیون هزینه کنید. البته شاید بامبلغ کمتر هم بتوانید. این دیگر به نوع کالا و برند آن و همچنین خدمات شما بستگی دارد.
 

این روزها تورم چنان افسار گسیخته شده که قیمت همه چیز مدام در حال افزایش است ، در گذشته های نه چندان دور وقتی برای خرید طلا یا سکه به بازار مراجعه می کردیم فروشنده به ما می گفت مظنه امروز فلان است یا تلفنی از شخص یا مرکزی مطلع تر از خود مظنه روز را سوال می کرد ؛ امروزه این مظنه روز سوال کردن به بسیاری از کالاها تسری یافته و متاسفانه با اوضاع به هم ریخته اقتصادی باید در جریان تغییر قیمت ها باشیم تا بتوانیم خرید بهتری انجام دهیم، اگر در این میان فروشنده ای بی انصافی را هم چاشنی کار خود کند و خریدهای قبلی خود را هم به قیمت روز به ما بفروشد که واویلاست!
این هفته سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد «به‌روزترین لیست قیمت لوازم خانگی از طریق سامانه ۱۲۴ در بخش «خوداظهاری بنگاه‌های اقتصادی» به ثبت رسیده و آماده بهره‌برداری است.» در این نابسامانی بازار که افزایش قیمت لوازم خانگی خبرساز شده و اگر گشت و گذاری در بازار بزنیم می بینیم امسال کالاهای ایرانی ۲۵ تا ۳۰ درصد و کالاهای خارجی که بیشتر به صورت قاچاق نیز وارد شده اند تا ۱۰۰ درصد افزایش قیمت داشته اند این خبر خوشایند به نظر می رسد چرا که کورسوی امیدی است بر کنترل قیمت ها.
در این اطلاعیه  آمده است که از ۲۸ خرداد ماه تولیدکنندگان ملزم به ثبت قیمت‌ها در سامانه ۱۲۴ شده اند تا خریداران لوازم خانگی  قبل یا حین خرید کالا، با مراجعه به پایگاه اطلاع رسانی http://www.124old.ir/ در بخش خوداظهاری بنگاه‌های اقتصادی با جست وجوی برند و مدل کالای مد نظر خود، از آخرین قیمت‌های اظهار شده توسط شرکت‌های تولیدکننده مطلع شوند .همچنین این اطلاعات از طریق مرورگر موبایلی سامانه 124 به نشانی نیز در دسترس هستند،نکته قابل توجه دیگر آن که خریداران در صورت مشاهده هرگونه گران فروشی می توانند از طریق تماس با تلفن ۱۲۴ یا با مراجعه به اپلیکیشن آپ برای ثبت شکایت و پیگیری موضوع اقدام کنند.

آمارهای تورم نشان می دهد که در سال 98، خانوارهای پردرآمد با تورم بیشتری نسبت به خانوارهای کم درآمد مواجه بوده اند. موضوعی که در نگاه اول کمی عجیب به نظر می رسد. با این حال، نگاهی به جزئیات سهم کالاهای مختلف از سبد هزینه خانوارها در دهک های مختلف، برخی دلایل این مسئله را روشن می کند. در این گزارش ما این مسئله را با تاکید بیشتر بر داده های گروه خوراکی ها برای دهک های مختلف بررسی کرده ایم. این داده ها نشان می دهند که سیاست های حمایتی دولت می بایست تا چه میزان هوشمندانه و به تناسب دهک های درآمدی اتخاذ شوند.

1-   یک تناقض تورمی: تازه ترین آمارهای تورمی نشان می دهند که در سال 98 و بر خلاف انتظارات، نرخ تورم دهک های درآمدی بالاتر (ثروتمندتر) بیشتر از دهک های درآمدی پایین تر بوده است. به طوری که دهک اول (کم درآمدترین دهک) با نرخ تورم 5/28 درصد و دهک دهم با نرخ تورم 6/34 درصد مواجه شده است. حتی مشاهده می شود که نرخ تورم کالاهای خوراکی برای دهک های ثروتمند از تورم کالاهای خوراکی برای دهک کم درآمد بیشتر بوده است.
 

2-   سهم بیش از دو برابری کالاهای خوراکی در سبد هزینه خانوار دهک اول نسبت به دهک دهم: تورم بیشتر گروه های پردرآمد در حالی است که به عنوان مثال و به طور معمول، سهم کالاهای خوراکی از هزینه دهک های ثروتمند کمتر است و در نتیجه این خانوارها می بایست با تورم به نسبت کمتری از کالاهای خوراکی در سبد هزینه خود مواجه شوند.

3-  چرا تورم خوراکی دهک های کم درآمد بیشتر شد؟ علت موضو ع پیش آمده را می توان در وزن گروه های این بخش و درصد تغییر قیمت آن ها جست وجو کرد. به عنوان مثال همان گونه که ملاحظه می شود، در دهک های پایین، وزن گروه «نان و غلات» بیشتر از دهک های بالاست. با این حال، این گروه با تغییر قیمت زیادی در سال گذشته مواجه نشد. اما از سوی دیگر در دهک های بالای درآمدی، گروه «گوشت» از وزن بیشتری در سبد هزینه خوراکی خانوارها نسبت به دهک های کم درآمد برخوردار است و در عین حال، این گروه، با رشد قیمت قابل توجهی در سال قبل مواجه شد.

4-   وجود این نکات، موجب می شود تا ضرورت دهک بندی خانوارها برای تعیین و تفکیک نوع حمایت از آن ها بیشتر آشکار شود. به عنوان مثال، نگاهی به سهم 5 قلم اصلی مصرفی خانوار در بودجه سه دهک اول، پنجم و دهم نشان می دهد که در خوراکی ها، سهم این گروه از کالاها در دهک اول، کمتر از نصف دهک است. بنابراین برای این خانوارها، حمایت های غذایی ،اهمیت فوق العاده ای خواهد داشت. با این حال، سهم مسکن در بودجه خانوارهای دهک های مختلف، تغییر زیادی ندارد و نشان می دهد که دولت می بایست برای توسعه کل بخش مسکن با استفاده از الگوهای مصرفی استاندارد اقدام کند. از سوی دیگر و به عنوان مثال، سهم حمل و نقل در سبد مصرفی خانوارهای پردرآمد، در حدود چهار برابر دهک های ضعیف است که ضرورت توزیع عادلانه تر یارانه بنزین را آشکار می سازد.