گاهی لتیتود، گاهی سفران و گاه رنو شرقی می‌نامندش. خودرو شهری متوسط و مقبولی که از سال 2012 تا 2016 با انواعی از موتورهای بنزینی و سطوح تجهیزاتی به کشور آمد و هرگز نتوانست مثل تالیسمان موفق باشد. لتیتود بحرانی که داشت، بحران طراحی بود. ظاهر خودرو با وجود توازن خوبی که در کابین، دو سوی بدنه و نمای عقب داشت، از روبه‌رو می‌لنگید و همین موضوع زمینه عدم استقبال بازار از این خودرو را فراهم کرد؛ اما مگر این چهره اقتصادی نه چندان‌مهیج چه ایراد بزرگی دارد که امروز برخی از خریداران بدون توجه به سفران، سر از نمایندگی‌های خودروسازان چینی درآورده و مثلا 450 میلیون تومان بابت محصولی همچون آریزو6 پرداخت می‌کنند! واقعا هیچ. فقط نسبت به سوناتا یا کمری جذاب نیست وگرنه ابعاد، گنجایش و مشخصات فنی خودرو کاملا با نمونه‌های ژاپنی و کره‌ای برابری می‌کند.با طول 89/4 متر دقیقا در رده سدان‌های متوسط پریمیوم قرار دارد و از اغلب رقبای کره‌ای و برخی محصولات ژاپنی بزرگ‌تر است. گنجایش اتاق برای نشستن 5 سرنشین بزرگ‌سال کاملا کافی است و صندوق‌بار هم حدود 480 لیتر جا دارد. این خودرو در نسخه‌های قدیمی‌تر با نام لتیتود و پیشرانه شش سیلندر 5/ 3 لیتری 233 اسبی به ایران آمده بود. سفران اما به عنوان نسخه فیس‌لیفت لتیتود از موتور 5/2 لیتری و 179 اسبی و جعبه دنده شش‌سرعته خودکار  سود می‌برد.سیستم تهویه سه‌حالته، سقف پانورامیک، سیستم صوتی گران‌قیمت مارک بوس، تزیینات چوب، مانیتور 7اینچی لمسی، موس، ترمز پارک الکترونیکی، چرم مصنوعی، تودوزی مخصوص، رینگ و لاستیک 18 اینچی، دوربین دید عقب و صندلی‌های حافظه‌دار برقی با ماساژور و گرمکن تنها بخشی از امکانات سفران و لتیتود است. در بخش ایمنی هم این خودرو با داشتن 4ستاره ایمنی از رادار نقطه کور، 6ایربگ، محدودکننده سرعت، کمربند سه‌نقطه اتصال، ترمزهای قدرتمند و چراغ‌های زنون با قابلیت چرخش در پیچ‌ها برخوردار است که همپای محصول معقول این کلاس است.

  با عبور رنج قیمتی بازار از مرز 100 میلیون تومان، عموم خریداران به سمت محصولات قدیمی در بازار کارکرده‌ها رفته‌اند و به جای خرید خودرو صفر، نمونه‌های یک تا پنج سال کارکرده را انتخاب می‌کنند. البته انتخاب‌هایی از دهه 80 و دهه 70 خورشیدی هم هستند که با کمی مواظب و اندکی دقت و البته پرداختی کمتر، شما را به سطحی مناسب از سواری و کیفیت ساخت می‌رسانند. محصولات اوپل، دوو، تویوتا و مزدا، از آن‌دست خودروهایی هستند که به دلیل کیفیت ساخت خوبی که دارند، هنوز هم قابلیت استفاده روزمره را دارند. ما در این گزارش هفت پیشنهاد برای شما داریم در رنج قیمتی کمتر از 100 میلیون تومان.

1- یک نمونه کارکرده و 98 کوییک R هم‌اینک در بازار در محدوده قیمتی 100 میلیون قابل خریداری است. خودرویی بی‌دردسر با هزینه نگهداری اندک، ظاهری به روزتر از سایر تولیدات این بخش از بازار و البته چند آپشن بیشتر. کوییک R که مصرف سوخت مناسبی دارد، با ابعادی بزرگ‌تر از پژو 206 برای 4 یا 5 سرنشین جای کافی دارد. از جمله ویژگی‌های خوب کوییک R یکی تزیینات رنگی کابین و دیگری سیستم ترمز به‌روز است که به خوبی برای متوقف‌کردن خودرو آمادگی دارد. در عین حال سیستم فرمان برقی و سنسور دنده عقب سهولت در استفاده از این محصول ایرانی را برای خریداران به ارمغان آورده‌است.

2- خب 206 هنوز که هنوز است طرح ظاهری گیرایی دارد و چه در طرح داخلی و چه در فرم بدنه از بسیاری از رقبای این رده جذاب‌تر است. سیستم ترمز خوبی دارد و موتورش واقعا کم مصرف است. کیفیت مونتاژش بعد از یک دهه افت کرده و این مورد در قطعات فنی هم بعد از 7 سال قابل لمس است اما اگر بتوانید به خوبی از این نسخه از 206 مواظب کنید، خودرویی را خریده‌اید که در عبور و مرور شهری نظیر ندارد. البته اتاق هیچ آپشن خاصی ندارد و در ساده‌ترین شکل‌ممکن همه چیز می‌گذرد که این یکی از عیوب مهم 206 تیپ2 است. در کل اگر به این موارد توجهی ندارید، در خرید 206 درنگ نکنید.

3-  ام‌وی‌ام 530 مدل 92 با طرحی که از روی میتسوبیشی گالانت الگو گرفته شده، خیال شما را بابت جا و گنجایش بالا و نیز قدرت مناسب موتور راحت  می‌کند. صندوق‌بار 530 برای سرنشینان جای کافی فراهم می‌کند. امکانات به نسبت مناسبی هم دارد که شامل سانروف و صفحه نمایش لمسی و رینگ اسپرت است و ظاهرش هم در مجموع بدتر از تندر90 یا سورن نیست! در نمونه‌های دنده‌ای کشش خودرو خوب است و حتی می‌توان ادعا کرد در مقایسه با اغلب رقبا در جاده بهتر می‌راند. بزرگ‌ترین ایراد این خودرو احتمالا کیفیت نازل برخی قطعات و نیز ناهماهنگی آپشن‌های ایمنی با ابعاد و قیمت خودرو است.

4- اوپل وکترا 94 را هرگز دست‌کم نگیرید. این خودرو آپشن‌هایی دارد که دنا فعلا قادر به ارائه آن‌ها به خریداران نیست. سدان متوسط آلمانی که 25 سال از عمرش می‌گذرد، در برخی نمونه‌ها چنان دوامی از خود بروز داده که تحسین برانگیز است. کیفیت رنگ بدنه، دوام قطعات پلاستیکی اتاق یا دوام قطعات تزیینی این خودرو همه از ارزش بالای خرید آن حکایت دارد. از نظر ما وکترا به خوبی وظایف خود را در حد یک رانا یا ساینا انجام می‌دهد و ظاهری موزون‌تر از هردو خودرو دارد. تنها موردی که لازم است خریداران هنگام انتخاب وکترا به خاطر داشته باشند، سلامت موتور خودرو و اطمینان از عملکرد آن است.

5- دوو اسپرو از هر نظر خودرو جذابی است و صندلی‌های بسیار راحتی دارد که در تلفیق با فنربندی مناسب و یک موتور سرحال و اتاقی بزرگ، قابلیت استفاده روزمره را دارد. موتور خودرو در نمونه 1994 با کمک یک بازمهندسی، از سیستم سوخت‌رسانی مولتی‌پوینت و سیستم تغذیه چهار انژکتوری برخوردار شده که در کنار یک جعبه دنده خودکار کشش خوبی برای اسپرو به همراه می‌آورد.  شاید جالب باشد که بدانید موتور این خودرو با اوپل وکترا یکسان است؛موتوری که از ساخته‌های جنرال موتورز است.

6- یکی از قدیمی‌ترین اعضای گروه پژو 405 با موتور 200 مدل 76 است که به‌رغم قیمت 50 میلیونی، واقعا سواری دلنشینی در مقایسه با نمونه صفر کیلومترش دارد. موتور دو لیتری این خودرو که به‌طور مستقیم از فرانسه وارد می‌شد، در ترکیب با یک جعبه دنده سرحال کاری می‌کرد که حین سواری با آن لذتی بالا عاید سرنشینان می‌شد. البته اگر کمی روی مدل 2000 دستی بکشید و قطعات فرسوده این خودرو را با نمونه‌های سالم تعویض کنید، احتمالا به خودرو بسیار خوبی دست خواهید یافت.

7- تندر90 بعد از یک دهه کار و دوندگی هنوز هم خودرو قابل اعتمادی است و کارش حرف ندارد! حتی برخی نمونه‌های سالم تندر90 را می‌توان با خیال راحت به مدل‌های صفر کیلومتر سایپا ترجیح داد چرا که ساختار و چارچوب کیفی آن دقیقا برای مصارف مداوم و شهری طراحی شده و سازنده هم در ساخت آن دقت بالایی به خرج داده است. بنابراین اگر با طرح زمخت بدنه یا فرم بسیار ساده داشبورد کنار می‌آیید، نسخه یازده ساله تندر90 را با پرداختی در محدوده 80 تا 100 میلیون تومان بخرید.

این یک نیسان است. یک نیسان اسپرت از دهه 90 میلادی که سال 1991 به ایران آمده و با نام NX تی-تاپ شناخته می‌شود. خودرویی در کلاس هوندا CRX و محصولات مشابه که به غیر از چابکی و ارزانی، ویژگی خاص دیگری ندارد. این خودرو برخلاف نیسان GT-R یا محصولاتی همچون اسکای‌لاین ابدا خودرو پرشتابی نیست و بیش از سرعت زیاد، به چابکی خود می‌نازد. طرح بسیار ساده بدنه و فرم بی‌حاشیه چراغ‌های جلو و عقب هم گویای این موضوع است که نیسان با حداقل هزینه سعی در ساخت خودرویی جوان‌پسند و چابک داشته است. خودرویی که حالا بعد از 28 سال به قیمت 150 میلیون توسط مالکش به فروش می‌رسد. عدد واقعا بالاست و مشخص نیست به چه دلیل کسی باید چنین پرداختی برای یک جفت چراغ و 4حلقه لاستیک انجام دهد؟ نه موتور 100 اسبی و نه رینگ و لاستیک 14 اینچی ان‌ایکس خبر از وجود خودرویی مهیج نمی‌دهد.