بگذار از مادرانی بگویم که ...

اما بگذارید برایتان از مادرانی بگویم که با دیدن پیکر فرزندشان، دست به آسمان بلند می کنند و می گویند : «خدایا فرزندم را بپذیر، امانت تو را به خودت باز می گردانم».نه این که بغض و غم و غصه نداشته باشند، دارند، آن ها هم مادرند، مثل همه مادران دنیا داغ فرزند برایشان سخت است و تحملش دشوار. اما همان روزی که سربندهای «یا حسین» و «یا زهرا» بر پیشانی فرزندانشان بستند، به خدایشان سپردند و پذیرفتند که شاید دیگر با آن ها چشم در چشم نشوند. سرزمین ما چنین مادران و پدرانی دارد، عزیزانی که جگرگوشه های خود را برای دفاع از این آب و خاک راهی جبهه ها کردند تا جگرگوشه‌های من و شما در امنیت باشند.

بیش از 30 خانواده با 3 شهید

حالا می خواهم برایتان از مادران و پدران دیگری هم بگویم. آن ها که تجربه وداع با پیکر خونین فرزند را فقط یک بار تجربه نکرده اند. بعضی هایشان دو بار، بعضی هم سه بار دست به سوی آسمان بلند کرده اند و شکر خدا گفته اند که جگرگوشه شان شهد شهادت را نوشیده و در راه حفظ امنیت مردم و در اهتزاز ماندن پرچم سه رنگ ایران اسلامی جان داده اند. در همین خطه از ایران عزیز که ما زندگی می کنیم، در خراسان رضوی، نام بیش از 30 خانواده ثبت شده که سه شهید دارند و نشان ایثار بر سینه هایشان نقش بسته است. برخی با شهادت دو فرزند، برخی هم با شهادت پدر و دو فرزند. میان آن ها بانوان شهیده هم یافت می شود، دختران و مادرانی که هم پای پدران و برادرشان ایستادند تا دشمن بعثی از پای بنشیند. در این دیار نام برخی از خانواده های با سه شهید را شنیده ایم، خانواده های شهیدان دهنوی، شهیدان اعتمادی عیدگاهی، شهیدان حسین پور. نام های بزرگی که دفتر خاطرات دفاع مقدس به نام آن ها مزین شده است. در کنار آن ها باید نام تعدادی دیگر از خانواده های سه شهیدی را هم افزود و در برابر ایثار و فداکاری آن ها سر تعظیم فرود آورد : خانواده های شهیدان فاضل الحسینی، اسماعیل زاده نجاتی، پیروی، رضوی، انگیزه، حیدری نسب و زنده دل، ملکشاهی، عدالتی خدابنده، صدیقی، نظری،  قزوینی، غفوری شعرباف، موسوی و بازاری سعدآباد، تمیز، شعبانی، پارساء، ذاکر امام رضا، رمضان پور، غلامی، پیاده و انصاری طلب،عبدالرضاشریعتی، بچاری، ذبیحی، شهرستانی، سلطانی از مشهد مقدس و خانواده های شهیدان شهرستان های خراسان رضوی : شهیدان غرویان (نیشابور)، یعقوبی بناب (نیشابور)، افتخاری (خوشاب)، حسینی (مزینان).

البته مردم این دیار به جز دفاع مقدس، در دیگر دوره های تاریخ هم شهدای بسیاری تقدیم میهن کرده اند، همچون شهدای ترور، شهدای مرزبانی، شهدای مدافع حرم، همچون خانواده آبره در روستای چاهک تربت جام که چهار برادر این خانواده در سال 76 توسط گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسیدند.

بمباران های جنگ؛ دو خانواده با 10 شهید

این که بشنویم یک خانواده خراسانی شش شهید و خانواده ای دیگر چهار شهید داده کمی بهت آور و غیرقابل باور است، اما اطلاعات ثبت شده در بنیاد شهید چنین چیزی را تایید می کند. خانواده شهیدان حسینی ساکن درگز بوده اند که اسفند سال 66در تهران، در بمباران هوایی به شهادت رسیدند. «ربابه ابراهیمی» مادر این خانواده بود و همراه با پنج فرزندش کبری، محمدرضا، ابراهیم، علی اصغر و علی حسنی به خیل شهدا پیوستند. خانواده بحرینی با چهار شهید از مشهد هم حکایتی مشابه دارند و فرزندان این خانواده هم زخم خورده بمباران هستند. در یکی از تجاوزهای هوایی رژیم بعث به خرمشهر در سال 59، چهار فرزند این خانواده به شهادت می رسند : عبدالرضا، عبدالرسول، حمیدرضا، عبدالوهاب.