شعر نگفتهام مگر برای هم زبانیات
به یاد مهر و مدرسه، صدای مهربانیات
مرا چه ساده میبری به لحظههای کودکی
به مشقهای هر شبم، به واژه واژه خوانیات
به روزهای امتحان؛ به اضطراب هر شبم
به یاد آن محبت و نگاه پرمعانیات
نرفته از خیال من، خنده با صفای تو
نشسته در کنج دلم، کلام آسمانیات
دوباره دفتر و قلم، نوشتههای بیش و کم
که صرف هر شکوفه شد تمامیِ جوانیات
و حال بعد سالها... به گفتن از تو شاعرم
به یاد خندههای تو... به یاد شعرخوانیات