حضرت امام خمینی(ره) در بخشی از وصیت نامه خود نه تنها مردم را مسئول انتخاب نمایندگان متعهد می دانند بلکه بی تفاوتی و حضور نداشتن مردم در پای صندوق های رای را دربعضی مقاطع در راس گناهان کبیره  می‌دانند. در این بین سوالی که ممکن است به ذهن خطور کند این است که چرا بنیان گذار فقید انقلاب از مشارکت نکردن در انتخابات به گناه کبیره تعبیر و  چنین اصطلاحی  را برای آن استفاده کرده اند؟ سوالی که حجت الاسلام و المسلمین محمدجواد نظافت یزدی استاد اخلاق حوزه علمیه خراسان، در گفت و گو با ما به آن پاسخ داده است. این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به کلمات گهربار حضرت امیر در نهج البلاغه تاکید می کنند که اگر مردم پای صندوق های رای حاضر نشوند، این باعث امیدواری دشمنان می شود و دشمن به سیاست های تحریمی و فقیرتر کردن مردم ادامه خواهد داد و این مسئله از مصادیق مهم ضرر زدن به مسلمانان است. استاد نظافت یزدی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان این که در جای جای دین ما بر اهتمام به امور مسلمین توجه شده است، تصریح می کنند که یکی از اصول مذهب تشیع نارضایتی از وضع موجود است و از این رو برای رسیدن به وضعیت مطلوب پیوسته درحاله تغییر بوده و تغییر در نظام جمهوری اسلامی جز با حضور در پای صندوق های رای ممکن نخواهد شد. در ادامه مشروح گفت و گوی ما با حجت الاسلام و المسلمین نظافت یزدی را می خوانید:

* حضرت امیر در بخشی از خطبه 29 نهج‌البلاغه وقتی می خواهند گله کنند از یاران خود می فرمایند: «فِعْلُکُمْ یُطْمِعُ فِیکُمُ الْأَعْدَاءَ». یعنی رفتار شما دشمنان شما را به طمع می اندازد. وقتی ما در انتخابات شرکت نکنیم این باعث می شود که مستکبران عالم، دشمنان نظام و شیاطین امیدوار و از آن طرف بندگان خدا و مستضعفان نا امید شوند. باید بدانیم که وقتی دشمنان این ملت امیدوار شوند، بیشتر این ملت را تحت فشار قرار می دهند. ما 40 سال است که تحت فشاریم و وقتی ما در انتخابات شرکت می کنیم در واقع داریم پیام انسجام، اطاعت از رهبری و مقاومت را به دنیا مخابره می کنیم. حال اگر در انتخابات شرکت نکنیم، ضد این پیام به دنیا مخابره خواهد شد. ممکن هم هست کسی واقعا قصدش این نباشد اما این مشارکت نکردن باعث روحیه گرفتن و  امیدواری دشمن  به سیاست هایی است که تاکنون علیه مردم ایران در پیش گرفته و قطعا مسائلی همچون تحریم های اقتصادی را تشدید خواهد کرد. بنابراین مردمانی که هوشیار و آگاه هستند به خوبی می دانند که مشارکت آنان پیوند مستقیمی با عزت، امنیت و اقتدار آنان دارد.

*وقتی در اسلام گفته می شود که یک چیز گناه دارد، یعنی هم برای دنیا و هم برای آخرت آدمی ضرر دارد. دنیا و آخرت مانند یک کلاف به هم گره خورده است و از هم جدا نیستند. یعنی هرچیزی که مضر به حال دنیا باشد مضر به حال آخرت آدمی هم هست. اسلام که نمی خواهد ما یک زندگانی فقیرانه داشته باشیم. با این توصیف وقتی ما در انتخابات شرکت نکنیم و به ویژه اهتمامی به انتخاب فرد اصلح نداشته باشیم ماشریک می شویم در افزایش فقر، در افزایش آسیب های اجتماعی و در افزایش دزدی ها.

*از سوی دیگر باید متوجه این باشیم که موضوع انتخاب وانتخابات با کرامت انسانی گره خورده است. خدای متعال می فرماید ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم و به آن‌ها کرامت بخشیدیم. یک جنبه این کرامت این است که خدای متعال انسان را آزاد آفریده تا خودش سرنوشت خودش را انتخاب کند. جمهوری اسلامی نیز با در نظر گرفتن این اصل انسانی و دینی به مردم کرامت داده و به آن ها گفته به پای صندوق های رای بیایید و خودتان آینده خود را انتخاب کنید.

*  طبق آیات و روایات، خالق هستی انسان ها را حر و آزاده خلق کرده و پیوسته ایشان را با انتخاب امتحان می کند بنابراین اصل انتخابات، نوعی جلوه تکریم انسان و زمینه رشد بشریت به شمار می رود. ما به هیچ وجه حق نداریم مردم را کورکورانه هدایت کنیم، حتی حق نداریم مردم را مجبور به انتخاب اصلح کنیم، چون این مدل انتخاب در آینده ضرر آفرین خواهد بود.

معصومه ابتکار، فعال سیاسی اصلاح طلب و معاون امور زنان و خانواده رئیس‌ جمهور در گفت وگو با ما، انتخابات را به یک قطار تشبیه می کند که معتقد است افرادی که از وضع موجود دلخور هستند اگر در پای صندوق های رای حاضر نشوند و بلیت این قطار را دریافت نکنند در نهایت این قطار به مسیر خود ادامه خواهد داد و آن ها نقشی در تعیین مسیر این قطار نخواهند داشت. در ادامه مهم ترین بخش های گفت وگوی ما با ابتکار را می خوانید:

 

*نباید بانوان ایرانی فکر کنند که نقشی در انتخابات ندارند، در سال 96 نقش زنان در تعیین رئیس جمهور به مراتب بیشتر از مردان بود.

 

*در کنار مشکلات مختلفی از قبیل زلزله و سیل که طی این سال ها گریبانگیر کشورمان شد و در حالی که کشورمان یک رشد اقتصادی خوبی را به خود می دید به ناگاه دونالد ترامپ سکان کاخ سفید را به دست گرفت و با اتخاذ سیاست های فشار حداکثری و خروج از برجام، کشورمان را تحت فشار تحریم های بی سابقه خود قرار داد و رسما با دولت و ملت ایران وارد یک جنگ اقتصادی شد. جنگی که اگر چه دشمنان آن وعده پیروزی داده و اعلام کردند که در تهران جشن پیروزی می گیرند اما این ایران بود که درنهایت مانع از پیروزی بد خواهانش شد.

*در این اوضاع حقیقتا طبقه کارگران و متوسط جامعه شرایط سختی را سپری کردند و آن ها حالا از وضعیت کنونی کشور دلخور شده و همین دلخوری آن ها باعث شده که  با صندوق های رای قهر کنند. اما آیا قهر با صندوق های رای بهترین راه برای نشان دادن اعتراض مان به وضعیت موجود است ؟

 

*باید بگوییم که انتخابات نه تنها در ایران بلکه در کل جهان نشان داده که قهر با صندوق های رای هیچ اثری نداشته است، نه در پیشرفت آزادی های عمومی، نه در مردم سالاری، نه در استقرار اخلاق و نه حتی در بهبود شرایط اقتصادی. در جای جای دنیا که در آن انتخابات برگزار می شود نمایان شده و تجربه شده است که اگر مردم در انتخابات شرکت نکنند و برای آینده خودشان تصمیم نگیرند، در نهایت برای آن ها تصمیم گرفته می شود و فردی که در این فرایند انتخاب شده چون با رای حداقلی انتخابات شده تعهدی به عمومِ مردم احساس نکرده و گاه برخلاف منافع آنان تصمیم می گیرد.

 

*آنان که دلشان می خواست عده ای در این دوره از انتخابات حضور داشته باشند اما حالا حضور ندارند، با وجود این آیا نمی توان در بین کاندیداهایی که الان به رقابت با یکدیگر مشغول هستند جست وجو کرد و فردی را که تفکر دانشگاهی، برنامه اجرایی، کارآمدی لازم را دارد و پایبند به ارزش های اخلاقی است انتخاب کرد؟

 

* این حق «رای»  که در کشور ما وجود دارد خیلی از مردمان کشور ها از آن بی بهره اند  یا اگر هم انتخابات در کشور آن‌ها برگزار می شود، رای آن ها فرمالیته بوده و تاثیر گذار نیست. این حق رای همانند بلیت یک قطار حداقل برای چهار سال آینده است، چه ما رای بدهیم چه رای ندهیم این قطار به حرکت خود ادامه خواهد داد، حال ما می توانیم با شرکت نکردن در انتخابات سوار این قطار نشویم یا می توانیم در این انتخابات شرکت کنیم، سوار این قطار شویم و مسیر آن را خودمان مشخص کنیم.