«یک دوبله مشهدی عالی دیگر رسید»، «اگر این ویدئو را دیدید و نخندیدید، از کانال ما لفت بدهید» و «باز هم جواد خواجوی و باز هم یک دوبله مشهدی جذاب و باحال». کمتر پیج اینستاگرامی و گروه یا کانالی در شبکه های اجتماعی پیدا می شود که در چند وقت اخیر با چنین توضیحاتی، ویدئوهای دوبله مشهدی جواد خواجوی را بازنشر نکرده باشد. ویدئوهایی که با استقبال قابل توجه مردم مواجه شده و شاید افزایش روزانه فالوئرهای پیج جواد خواجوی، معیار خوبی برای اثبات استقبال مردمی از ویدئوهای او باشد. به همین بهانه و در هفتادمین سالگرد انتشار روزنامه خراسان به سراغ او رفتیم تا درباره هدفش از این دوبله های شنیدنی بپرسیم.
   خودتان را یک دهه هفتادی موفق می دانید؟
من متولد 1371 هستم و رشته تحصیلی ام سینما بوده است. تا امروز در حوزه های تئاتر، نویسندگی، کارگردانی، بازیگری و صداپیشگی به صورت حرفه ای کار کرده ام و کارنامه ام را قابل قبول می دانم. من از بچگی به هنر و کارهای هنری علاقه داشتم و در همان دوران، موسیقی هم کار می کردم و ساز هم می زدم. آرزویم این بود که سینما بخوانم تا حرفه ای تر کار کنم و به آن رسیده ام.
   ایده دوبله مشهدی، کار جدیدی نیست اما استقبال از ویدئوهای شما قابل توجه است. به نظرتان چرا؟
یک سری افرادی در فضاهای مجازی کارهای مشابه من را انجام می دهند اما تخصصی ندارند. همان طور که گفتم، من به واسطه کار در تئاتر، بازیگری، نویسندگی، کارگردانی، ساخت تیزر تبلیغاتی، مستند و ... کارهایم را در فضای حرفه ای تری دنبال می کنم. شاید در ظاهر، اجرای کارهای من سطحی به نظر بیاید اما پر از نکات فرهنگی و ریزه کاری هایی است که به آن ها توجه دارم. تلاش من این است که کارهایم درجه یک باشد.
   دوبله های تان را به صورت گروهی انجام می دهید؟
خیر، من تنها هستم. همه صداها، مال خودم است. متن ها هم با خودم است و همه کارها را با گوشی ام انجام می دهم.
   بازخوردهای مردم را چطور ارزیابی می کنید؟
مردم خیلی کارهایم را دوست دارند و لطف شان شامل حال من شده است. استقبال مردم باعث دلگرمی ام شده و این مسیر را ادامه خواهم داد. جالب است بدانید که من به فردی نگفتم که برایم ویدئو بفرستد اما مردم خودشان برایم ویدئو می فرستند و دوبله مشهدی می کنند! من هم این ها را در استوری اینستاگرامم قرار می دهم تا هم کار و هنر آن ها دیده شود و هم مردم با آداب و فرهنگ بقیه شهرهای ایران و کشورهای خارجی آشنا شوند.
   آیا برای بالا بردن فالوئرهای اینستاگرام تان، تبلیغ کردید؟
من همیشه دنبال این بوده ام که اثر هنری ای ارائه بدهم که دیده و ماندگار شود. بنابراین برای خودم شرایطی ایجاد کردم تا کارم دیده شود. تا چند وقت پیش، اینستاگرام من خصوصی بود و بیشتر از هزار فالوئر نداشتم. البته گاهی در همان جا هم ویدئوهایی می گذاشتم. شاید باورتان نشود من به هیچ عنوان تبلیغ نکردم اما به محض این که اینستاگرامم را عمومی کردم، هر شب تعداد قابل توجهی به دنبال کنندگانم افزوده می شد. الان نزدیک به 325 هزار فالوئر دارم که هیجان انگیز است.
   چرا لهجه مشهدی را برای دوبله هایتان انتخاب کردید؟
من مشهدی صحبت نمی کنم ولی برای این که اثرم را درست ارائه بدهم باید با لهجه ای صحبت می کردم که بر آن تسلط داشته باشم. البته دغدغه این را هم دارم که لهجه مشهدی حفظ شود و الان با آثارم می خواهم آن را ثبت می کنم تا در تاریخ بماند.
   خط قرمزی هم برای متن و ویدئوی دوبله هایتان دارید؟
خیلی از پست هایی که در فضای مجازی ارائه می شود، استاندارد نیستند. یک هدف اصلی من، رعایت ادب و توجه به فرهنگ ایرانی است. شما تمام ویدئوهای من را می توانید در کنار خانواده ببینید و این برای من، مهم بوده است.
   الان مشغول چه کاری هستید؟
تا چند وقت پیش اجرای تئاتر داشتم. الان هم یک همکاری با گروه خندوانه دارم که هر شب چند آیتم از من را پخش می کنند. چند روز پیش هم با «حمید نعمت ا...» دیداری داشتم و برای بازی در یک سریال قرارداد بستم که از اول تیرماه، ضبط آن شروع می شود.
   به تازگی درباره بچه هایی که سر چهارراه ها روزنامه می فروشند، مستندی تهیه کردید. درباره آن مستند هم می فرمایید؟
من چند روز پیش مستندی درباره بچه هایی که سر چهارراه ها روزنامه می فروشند، ساختم. حرف های بچه ها برایم جالب بود. آن ها می گفتند که مردم روزنامه خراسان را دوست دارند و روزنامه خراسان تا دانه آخرش به فروش می رود. روزنامه تان غنی و قدیمی است و مشاهدات من در تهیه این مستند نشان داد که مردم از خواندن روزنامه خراسان استقبال می کنند و آن را دوست دارند. جا دارد به همین بهانه 70 سالگی تان را هم تبریک بگویم و برای تان آرزوی موفقیت بیشتری داشته باشم.

دکتر «سید محسن اصغری»، استادیار دانشگاه فردوسی است و روان شناسی کودک، خانواده، مشکلات کودکان، فرزند پروری، بازی درمانی و کارگاه های آموزشی از تخصص های وی است. او در گفت و گو با خراسان به بهانه 70 سالگی این روزنامه می گوید: «همین که چندین دهه متوالی، فعالیت های روزنامه خراسان ادامه و گسترش پیدا کرده و نه تنها هنوز برای مخاطبان قدیمی اش جالب و خواندنی است بلکه مخاطب های جدید زیادی هم جذب کرده است، نشان از حضور پررنگ و تاثیرگذار این رسانه بین مردم و جامعه دارد. این ملاک هایی که مطرح کردم، نشان دهنده موفقیت های رسانه ای این روزنامه است.» این روان شناس درباره رمز موفقیت و محبوبیت خراسان می گوید: «روزنامه خراسان نیازهای مردم و جامعه را در حد ممکن می بیند و به آن ها واکنش نشان می دهد. من به شخصه روزنامه خراسان را در راس روزنامه هایی که علاقه مند به مطالعه آن ها هستم، قرار داده ام. هم به خاطر گزارش ها و هم بخشی از تحلیل های دقیق و خواندنی آن. البته ممکن است با بعضی از این تحلیل ها موافق نباشم اما در وضع موجود، خراسان را روزنامه موفقی می دانم و معمولا در بین انتخاب های روزانه من برای مطالعه قرار دارد.»

به مناسبت تولد هفتاد سالگی روزنامه خراسان و به بهانه تیرماهی بودن روزنامه، سراغ یکی از هنرمندان محبوب مردم رفتیم که او هم متولد ماه تیر است و روز نوزدهم این ماه تولد 55 سالگی‌اش را جشن خواهد گرفت. این بانوی هنرمند، در گپ و گفت کوتاهی ضمن تبریک هفتاد سالگی روزنامه خراسان، از حال و هوای هفتاد سالگی و یکی از دهه‌های درخشان فعالیتش یعنی دهه هفتاد می‌گوید که در ادامه می‌خوانید.
    فکر می‌کنید هفتاد سالگی چه شکلی است؟
من نمی دانم با این وضعیت مملکت ما که آن قدر گرانی و فشار هست، با این شرایطی که همه مردم دارند، غصه‌هایی که آدم می‌خورد، ببینید اصلا به هفتاد سالگی می‌رسیم؟! خوش به حال آن‌هایی که رسیدند. اما هفتاد سالگی معمولا سنی است که آدم سرش توی لاک خودش است، کارهای شخصی‌اش را انجام می‌دهد، بچه‌ها رفتند، کسی کاری به آدم ندارد، فوقش با دوستانش قرار می‌گذارد و دورهمی‌های زنانه می‌گذارد.
    به نظرتان هفتاد سالگی بحران دارد؟
نه دیگر، هفتاد سالگی چه بحرانی دارد، آدم در این سن زندگی‌اش را می‌کند، فکر نمی‌کنم هیچ بحرانی داشته باشد.
   تصور می‌کنید هفتاد سالگی خودتان چطور است؟
بستگی به شخصیت آدم‌ها دارد، بعضی‌ها خیلی فعال هستند و همیشه سعی می‌کنند کاری انجام بدهند. بعضی کارها و شغل‌ها را  می‌شود تنهایی انجام داد، مثلا یک نقاش در هفتاد، هشتاد سالگی هم می‌تواند نقاشی کند، اما برای همه این طور نیست، هفتاد سالگی برای بعضی افراد سن بازنشستگی، استراحت و انجام کارهای شخصی است. من آدم فعالی هستم اما مهم این است که آدم در آن سن پای سالم و بدن سالم داشته باشد که بتواند حرکتی کند، اگر این طور باشد خب آدم کارهای زیادی می‌تواند بکند.
   اگر قرار باشد یک روزنامه درباره شما تیتر بزند، دوست دارید آن تیتر درباره کدام قسمت از زندگی‌تان و چه باشد؟
مسلما راجع به بخشی که به کارم مربوط می‌شود و در مورد آن دهه‌ای که در سینما و بازیگری تاثیرگذار بوده‌ام، یعنی دهه هفتاد باشد. درباره این که فاطمه گودرزی در دهه هفتاد توانست چه تاثیری در بازیگری بگذارد؟ آیا اصلا توانست تاثیری بگذارد؟ اگر توانسته باشم تاثیرگذار باشم خوشحال می‌شوم چون آن زمان به دلیل فیلم‌های خوبی که کار کردم نگاه‌ها بیشتر به طرفم بود و مردم هنوز من را با آن خاطرات دوست دارند.
   چقدر اهل خواندن روزنامه هستید؟
خیلی دوست دارم روزنامه بخوانم، اما خیلی کم فرصت می‌کنم، زیاد سفر می‌روم و معمولا در هواپیما روزنامه مطالعه می‌کنم.
   وقتی روزنامه را باز می‌کنید اولین صفحه‌ای که سراغش می‌روید کدام است؟
من همیشه بخش ورزشی، خبرهای داغ و موضوعات اجتماعی را دنبال می‌کنم.