گزینه 20 سال پیش برای رقابت با امـــــــــــــــروزی ها
نویسنده : محمدحسین شاوردی روزنامهنگار
خودروسازان ما باید از دوو و سرنوشت شومش عبرت بگیرند. شرکتی که زمانی در حد کیا و هیوندای اعتبار داشت، اما امروزه هیچ نشانی در بازار خودرو ندارد. دوو که در دهه 80 و 90 میلادی تولیدکنندهای پرجرئت با قدرت رقابت بالا بود با تولیداتش بارها در ایران موفق ظاهر شد گرچه با حمله چینیها به بازار کشور و تحریم ها، برای همیشه بازار را ترک کرد. دوو که ابتدای قرن بیستم به مالکیت گروه خودروسازی جنرال موتورز درآمد، مدتی محصولاتش را با ذات و معماری آمریکایی به بازار فرستاد. موردی که شاید برایش گران تمام شد و زمینه کاهش فروش و سرانجام ورشکستگیاش را فراهم کرد.
این شرکت با پنج محصول اسپرو، سوپرسالن، ریسر، سی یلو و ماتیز برای طیف وسیعی از خریداران ایرانی یک برند نام آشناست و حالا که در بیست و پنجمین سالگرد ورود دوو سی یلو به بازار ایران قرار داریم، بازگشت به این محصول و بررسی ویژگیهایش خالی از لطف نیست. تجربه خریداران ایرانی میگوید سی یلو محصولی است که وقتی وارد پارکینگ شما شد، به جزئی از زندگی شما بدل میشود چرا که به موقع و به اندازه کار میکند و مسئولیت میپذیرد و کمتر از حد انتظار هم غر میزند! در کل اگر از تندر90 نفرت دارید و ظاهر قدیمی ریسر را هم نمیپسندید و کمی بیشتر از 35 میلیون تومان برای خودروی اول خود میخواهید هزینه کنید، دوو سی یلو بهترین گزینه برای شماست. مخصوصا اگر عمده سفرهای شما در شهر بوده و به رانندگی نرم و بی صدای خودروهای شرقی علاقه دارید.
در واقع اگر از آن دسته افرادی هستید که با شنیدن صدای نخراشیده پژو پارس یا ظاهر نه چندان دلچسب سمند سورن، هیوندای ورنا یا تندر90 اعصابتان به هم میریزد، بهتر است سی یلو را انتخاب کنید. خودروبازها اصطلاحی دارند با عنوان غمگین که به خودروهایی اطلاق میشود که بعد از مدتی کار، از تک و تا افتاده و زیبایی اولیه خود را از دست دادهاند. سمند و تیبا دو مورد از خودروهایی هستند که خیلی زود غمگین میشوند. سی یلو اما با ورود به سال بیستم حیاتش همچنان نرم، آرام، باحوصله و بی دغدغه میتازد. شاید اگر تولیدش بیشتر بود خیلی بیش از این ها در بازار دیده میشد و البته مشکلاتی نظیر کمبود قطعات را هم با خود به مشتریان تحمیل نمیکرد. تهران، کرمانشاه و دزفول سه نقطهای هستند که معمولا برای قطعات کمیاب سی یلو باید به آن جا مراجعه کنید. با این حال سی یلو واقعا کم خراب میشود و استهلاکش زیاد نیست. این را تجربه بسیاری از خریداران که حداقل پنج سال این خودرو را سوار شدهاند تایید میکند. بنابراین نگران رفت و آمد زیاد به تعمیرگاه نباشید.
هیچ یک از افرادی که برای این گزارش با آن ها صحبت شد تایید نکردند که سی یلو در دورهای که خودروی اول آن ها بوده در جاده مانده باشد یا به کل زمین گیر شده باشد. این اتفاق برای بسیاری از خودروهای مشهور حتی ساختههای آلمانی رخ میدهد ولی ژاپنیها و کرهایها استاد ساخت خودروهای بی دردسر و کم استهلاک هستند و سی یلوی 80 اسبی ما هم چنین وضعیتی دارد.
مصرف سوخت پایین، صندوق بار بزرگ و البته فرمان پذیری مناسب از جمله دلایل علاقه خریداران به ساخته قدیمی دوو است. چیزهایی که پراید آن ها را با کیفیت پایین تر و قیمت بالاتر به شما میدهد. قضاوت با خودتان. یا به ارابه 30 ساله سایپا سوار شوید و دم نزنید، یا سراغ سدان خوشدست دوو بروید و با پرداخت کمتر، خودرویی بخرید که نیم متر بزرگ تر است، صندوق بزرگ تری دارد و با استهلاکی کمتر، سواری بهتری به شما ارائه میکند. مدلهای مختلف این خودرو در سالهای 75 تا83 در کرمان تولید شدند که امروزه میتوان برخی از آن ها را در بازه قیمتی 30 تا 40 میلیون تومان خریداری کرد. انتخابی معقول که در نهایت نه کمتر از پراید و 405 به شما خدمت میکند و نه هزینه زیادی را با توجه به قیمتهای فعلی روی دوش شما میگذارد.