فقط ولوو XC90 است که تعداد وارداتش از هزار دستگاه بالاتر رفته وگرنه هیچ یک از بازیگران دیگر کلاس اس‌یووی‌ متوسط و پریمیوم، حضور فراگیری در بازار ایران ندارند. چه لکسوس RX200 چه پورشه کاین و چه ب.ام.و X5 هیچ‌یک آن خودرویی نیستند که هر روز در کوچه و خیابان ببینید. البته در کل این خودروها محصولاتی برای بالاترین اقشار جامعه ایران هستند و مجموع آن چه از این سه مدل در کشور موجود است شاید در همه نسل‌ها به 8 تا 10هزار دستگاه نرسد. با این حال یک خودرو به شدت کمیاب است و در این کلاس تنها به تعداد اندکی وارد بازار ایران شده‌ است. این خودرو محصول مرسدس بنز و نامش ML است. خودرویی که به تازگی GLE خطاب می‌شود. این خودرو زیبایی منحصربه فردی در بدنه و کابین دارد.

پورشه کاین طرحی کاملا تهاجمی دارد، X5 هم خشن‌تر از حد معمول است و ولوو XC90 شباهت آشکاری به یک سدان مرتفع دارد. مرسدس ML350 اما نوع خاصی از زیبایی را ارائه می‌کند. نوعی که مخصوص خود این محصول است. مرسدس بنز ML که کیفیت ساخت برجسته و ظاهر مجلل آن نسبت به سایر رقبا آن را در موقعیت ممتازی قرار می‌دهد، عمدتا در نسخه 2013 در بازار موجود است. شاسی‌بلند ML350 که هم اینک بهایی 3 تا 4 میلیارد تومانی دارد، هم موتور قدرتمندی دارد و هم ظاهری برجسته و هم توان مناسب در زمینه آفرود. در واقع بسته‌ای که بنز برای خریداران این کلاس تدارک دیده تلفیقی از خواسته‌هایی است که مالکان اس‌یووی‌های متوسط و نیمه لوکس دارند. آن ها نیاز دارند سریع بتازند، فضای کافی برای مسافرت‌های طولانی داشته باشند و هنگام ورود به زمین‌های ناهموار امکان مانور خوبی با خودروی خود داشته باشند. خب بی اغراق ML350 این شرایط را فراهم می‌کند.
دکمه‌های زیاد، چوب براق و برس خورده و خوش رنگ، نصب اهرم گردان به جای دسته دنده و البته استفاده از قطعات کرومی در جای جای اتاق باعث شده ML350 این جا هم راه خود را برود. راهی که شاید به بیننده این حس را القا کند که اتاق خودرو حس و حالی کلاسیک دارد که بد هم نیست و لذت خاص خود را دارد. چیزی که در بیرون بدنه هم دیده می‌شود و اِم‌اِل 350 را به غذایی مخصوص از یک سرآشپز ماهر بدل می‌سازد. جای کافی برای پنج سرنشین به همراه فضای 690 لیتری صندوق بار از ML350 یک خانه همه جا رو می‌سازد.
نگاهی به شتاب صفر تا 100 کیلومتر این خودرو نشان می‌دهد به لطف یک پیشرانه شش سیلندر 5/3 لیتری تنفس طبیعی و 306 اسب بخار قدرت، ML350 ظرف 5/7 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت می‌رسد. خب این عدد خوبی است اگر بدانیم وزن ML350 نزدیک به دوهزار و 50 کیلوگرم است. در عین حال شتاب ثانویه خودرو به لطف گشتاور 370 نیوتن‌متری موتور در حد ایده آل است.
نقطه اوج کار ML350 در کابین آن است. جایی که در کنار پنج صندلی بزرگ و راحت و چرمی، فهرستی کامل از تجهیزات را در اختیار سرنشینان می‌گذارد. مانیتور 8 اینچی چند منظوره لمسی به همراه موس چند کاره، سیستم رهیاب جهانی و تلویزیون، سامانه روشن شدن خودکار چراغ‌ها، کروز کنترل، سیستم دید در شب، سنسور باران، سیستم صوتی حرفه‌ای  هارمن/کاردان با پخش DVD وCD  به همراه چنجر، ساب ووفر داخلی، نشانگر وضعیت سیستم تعلیق، تنظیم ۶ حالته برقی صندلی راننده، گرمکن صندلی‌ها با تنظیم گودی کمر، سرد کن صندلی، حافظه یکپارچه تنظیم صندلی‌ها (سفارشی)، تودوزی کامل چرم طبیعی (سفارشی)، صندلی تاشوی عقب، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک دو گانه، کنترل اتوماتیک ۳ گانه (سفارشی)، سیستم کنترل کیفیت هوای کابین (AQS)، سیستم تنظیم ارتفاع، سانروف، مانیتور عقب به همراه صندوق پران برقی از جمله تجهیزاتی است که در این خودرو یافت می‌شود.

متولد بارسلون اسپانیاست و نهم می 70 سالش تمام شد. سئات که سال گذشته بیش از 574 هزار دستگاه خودرو فروخته، 10 مدل مختلف در خط تولید دارد. آمارها نشان می‌دهند از زمان تاسیس این برند تا امروز بیش از 19 میلیون دستگاه خودرو با نشان سئات به اروپا و بقیه مناطق جهان فروخته شده،؛ عددی که اصلا کم نیست. 70 سال یک عمر است و سئات حالا آن را پشت سر گذاشته. به خوبی هم پشت سر گذاشته. از تولید محصولات اسپرت و شهری تا خودروهای ون و سدان‌های خانوادگی، همگی در تخصص این برند صاحب سبک اسپانیایی است. این برند نام‌آور که هم‌اینک 9 محصول مختلف را در خط تولیدش دارد، دقیقا 9 می 1950 با نامی که به اختصار SEAT یا شرکت تولید خودروهای مسافری نامیده می‌شود، متولد شد. سرگذشت این شرکت که هم‌اینک زیر دست آلمان‌ها و گروه معظم فولکس واگن روزگار می‌گذراند، شنیدنی است. سئات خودروسازی است که ذاتا با کمک خارجی‌ها متولد شد و پشتیبانی دولت را داشت. دولت می‌خواست در این صنعت ورود کند و اسپانیا صاحب برند بومی شود. به همین دلیل طرح توسعه این صنعت را اجرا کرد و سئات تاسیس شد. آن زمان 50 درصد مالکیت شرکت به دولت، 42 درصد مالکیت خودروسازان به هفت بانک و 7 درصد سهم شرکت نیز به برند ایتالیایی فیات تعلق داشت. با این که شرکت شروع خوبی داشت اما گذشت زمان باعث شد سئات نتواند بفهمد با فرمان فیات به جایی نمی‌رسد. این شرکت از ابتدای سال 1990 به طور کامل به عضویت گروه آلمانی فولکس درآمد و طی سه دهه رشدی سرسام‌آور را تجربه کرده است.
 

برند پلی‌موت که در فاصله سال‌های 1928 تا 2001 فعالیت داشت، جزو آن دسته از شرکت‌هایی است که در پی ادغام کریسلر با دایملر بنز در ابتدای قرن 21 برای همیشه تعطیل شد و تا امروز نیز به بازار برنگشته است. رودرانر و پلی‌موت را باید دو ناشناس بازار خودرو دانست که به آن ها جفا شد. سری رودرانر در سه نسل در فاصله سال‌های 1968 تا 1980 تولید شد. نسل دوم رودرانر از سال 1970 تا 1974 روی خط تولید شرکت بود و به واسطه طراحی جالب و کیفیت بسیار بالای رانندگی، امروزه جزو گران ترین خودروهای کلاسیک بازار آمریکاست. این ارزش بالا در حدی است که نمونه‌های مختلف این خودرو بسته به سال ساخت بین 30 تا 100 هزار دلار قیمت دارند. رودرانر در این عکس جالب کیوان مرادی، در پارکینگی تاریک با آن رنگ آبی بدنه به کانون عکس تبدیل شده است. خودرویی که همه 206 ها و محصولات اطرافش را از چشم انداخته است.موتور 8سیلندر مخوف این کوپه برای هر خودروی اسپرتی یک دردسر جدی است.