شاخص کل بورس پس از 8 ماه، بالاخره یک عملکرد ماهانه منفی را ثبت کرد. آخرین بار شاخص کل بورس در آبان ماه گذشته حدود ۱/۱ درصد عقب نشسته بود. پس از 8 ماه رشد، طی مرداد ماه امسال 3/8 درصد عقبگرد را تجربه کرد. اگرچه برخی بازار را با عینک نگرانی می نگرند اما برخی دیگر نیز منتظر نقطه بازگشت هستند. اکثر اهالی بازار معتقدند که ریزش سنگین دایمی در انتظار بازار نیست و بنابراین منتظرند تا در لحظه بازگشت خرید کنند. البته همزمان از افت ها هم هراسان اند و ترجیح می دهند زودتر بفروشند تا در نقطه پایین تر وارد شوند. خلاصه این که اهالی و بازیگران کوتاه مدتِ بازار بین دو نگرانی سرگردان اند؛ نگرانی از افت بیشتر و نگرانی از جاماندن از روند صعودی احتمالی بعدی، اما این نگرانی ها و رفتارهای هیجانی و نشستن در صف های خرید و فروش، بیش از همه برای بازیگران کوتاه مدتی موضوعیت دارد. بلندمدتی ها سعی می کنند با نگاه تحلیلی خود تصمیم به ماندن در بازار یا خروج از آن کنند و به تحلیل خود هم پایبند بمانند.

بورس از 2 عینک متفاوت
این که به بازار نگاه کوتاه مدتی داشته باشید یا بلندمدتی، بر عهده خودتان است و به شخصیت و نوع سرمایه و دیدگاه شما وابسته است اما این واقعیت را باید بپذیرید که دانش، ابزارها و شم اقتصادی مورد نیاز برای موفقیت در روش کوتاه مدتی بسیار بیشتر و پیچیده تر است. رصد معاملات، تسلط به ابزارهای تکنیکال و تابلوخانی و داشتن پلن معاملاتی منظم از حداقل های موفقیت در روش کوتاه مدتی است که درصد کمی از اهالی بازار از آن برخوردارند، اما در نگاه تحلیلی بلندمدت کافی است مسیر کلی را تحلیل و تعیین کنید. بی شک کسانی که در آبان ماه گذشته یا اسفندماه یا همین اردیبهشت ماه به دلیل افت بازار و ترس ریزش سهم خود را فروختند و در دوره صعودی بعدی در صف های خرید، خرید کردند سود بسیار کمتری از کسانی کسب کردند که طی یک سال گذشته سهامداری کردند.
بازدهی 273 درصد در 4 ماه و افت 8 درصدی در یک ماه
بورس (بر اساس شاخص کل) از ابتدای امسال تا انتهای تیرماه 273 درصد بازدهی داشته است که طبیعتا با افت 8 درصدی ماه قبل، اتفاق خاصی نیفتاده است. حتی اگر متفاوت بودن عدد پایه در درصدهای فوق را هم وارد محاسبات کنیم، در برابر رشد 273 درصدی 4 ماه اول سال، حدود 30 درصد افت معادل در مردادماه تجربه شده است.  البته این نکته مهم وجود دارد که حتی بلندمدتی ها هم می پرسند که آیا این نقطه پایانی بورس است؟ آیا رشد بورس متوقف شده است؟ طبیعتا اگر جواب این سوالات در نگاه تحلیلی شما مثبت باشد، ماندن در بازار موجه نیست و حتی بلندمدتی ها هم تصمیم به فروش خواهند گرفت، حتی در صف های فروش این روزها. اما پاسخ به این سوالات هم بستگی و نگاه ما، چهارچوب تحلیلی و عینکی دارد که با آن بازار را نگاه می کنیم.
نوع نگاه به رشد بازار و تجویز بلندمدتی
طبیعتا بلندمدتی ها هم دارند به این فکر می کنند که اگر این پایان رشد بازار است، بهتر است از بازار خارج شویم. اما چگونه سوال فوق را پاسخ دهیم. یک روش متداول این است که ببینیم محرک های پیشین بازار که رشد قابل توجه چند ماه اخیر را رقم زده، هنوز هستند و قدرتمندند یا خیر؟ در این خصوص برخی بازار سرمایه را با عینک بازار ارز می بینند. در این نگاه یگانه علت رشد بورس رشد نرخ ارز در سال 97 و 99 بوده است. رشد نرخ ارز علاوه بر رشد سودسازی شرکت های داخلی فروش و صادراتی، ارزش ریالی دارایی های شرکت ها را هم افزایش می دهد و با ایجاد امکان افزایش سرمایه و افزایش سود و ....، بورس را جذاب می کند.
طبق این نگاه با تثبیت ایجادشده در بازار ارز، موتور محرک بورس هم خاموش شده و نمی توان انتظار رشد قابل توجهی از بازار سرمایه داشت.
برخی دیگر نیز علت رشد را حمایت های دولت و عرضه ها و تامین مالی های دولت از بورس می دانند و برخی نیز هجوم نقدینگی به بازار را علت رشد بازار می دانند. این عوامل اگرچه هنوز قویا وجود دارند اما نسبت به ماه های قبل تضعیف شده اند.
با کدام عینک، افق پیش روی بازار را ببینیم؟
اگر قرار باشد با 3 عامل فوق یعنی نرخ ارز، حمایت دولت و هجوم نقدینگی بازار را تحلیل کنیم و افق پیش رو را ترسیم کنیم، دیدگاه ما درباره این سه عامل بسیار مهم است. از جهت نرخ ارز، چشم انداز رشد بیشتر وجود ندارد و بسیاری محدوده 20 تا 25 هزار تومان را سقف نرخ می دانند. بنابراین اگر ارز را محرک بازار بدانیم نمی توان چشم انداز بازار را مثل قبل مثبت ارزیابی کرد. البته در همین باره هم اما و اگرهایی وجود دارد. از جمله این که آثار نرخ ارز بر بسیاری از شرکت های صادراتی که ارز خود را با نرخ نیمایی تسعیر می کنند به مرور رخ می دهد و با توجه به رشد قابل توجه نرخ نیمایی در 99 نسبت به 98 (بیش از 50 درصد) باید منتظر رشد قابل توجه سودسازی، مخصوصا در شرکت های دارای حاشیه سود پایین بود. البته این موضوع بسیار تدریجی و بلندمدت است و شاید کمتر کسی در این روزهای پرالتهاب بازار به آن دل خوش کند.
2 عامل دیگر و 2 اثر متفاوت
اما دو عامل دیگر دو اثر متفاوت بر بازار در این روزها دارند. حمایت دولت رابطه معکوس با روند بازار دارد؛ یعنی هرچه افت بیشتر شود، حمایت دولت تقویت می شود. مثل حمایت های مختلف لسانی و عملی که هفته قبل رخ داد. از زبانی ها که بگذریم بازنگری سریع در سقف خرید صندوق های با درآمد ثابت از سهام و رشد از 5 به 15 درصد، بازنگری در زمان معاملات و راه اندازی سریع etf دوم جزو حمایت های عملی از بازار بوده است. اما این حمایت ها فعلا باعث رشد بازار نشده است. چرا؟ به خاطر عامل سوم یعنی جهت نقدینگی. برعکس حمایت های دولت که با افت بازار تقویت می شود، جهت نقدینگی با افت بازار مثل یک گلوله برفی اثر فزاینده دارد. هرچه بازار بیشتر افت کند نقدینگی بیشتری خارج می شود افراد بیشتری تصمیم به فروش و خروج از بازار می گیرند. اما همان طور که در ابتدا گفتیم همین افراد هم نیم نگاهی به دور صعودی بعدی دارند تا مبادا از آن جا بمانند. به طور کلی جهت نقدینگی با تاخیر اثر می گذارد و در هر مسیر (صعودی یا نزولی) اثر گلوله برفی در آن واضح است. اگر حمایت ها و اصلاحات صورت گرفته بتواند جهت نقدینگی را تغییر دهد و برای یک هفته پایدار نگه دارد آن وقت باز هم همین نقدینگی  یکه تاز بازار خواهد بود. اما اگر نتواند این گلوله برفی سنگین تر و مخرب تر خواهد شد. به نظر می رسد حمایت های فزاینده دولت و حساسیت اجتماعی بورس در این روزها، به ما تجویز می کند تا به حمایت های دولتی با عینک خوشبینی بنگریم که در صورت تداوم جهت نقدینگی را هم در مسیر مثبت پیش خواهد برد. اما درباره عامل دیگر یعنی اثر نرخ ارز باید به تفکیک گروه و نماد بحث و تحلیل کرد. البته ممکن است شما با عینک دیگری به این عوامل و چشم انداز آن ها بنگرید؛ علاوه بر تفاوت های نگاه کوتاه و بلندمدتی، این که جهت عوامل موثر بر بازار را هم چگونه بنگرید در تصمیم شما بسیار موثر خواهد بود.
 

سمند هنوز هم مهم ترین خودروی ملی ایران است. محصولی که نخستین بار ما را به شکل جدی با دانش ساخت خودرو آشنا و طراحی اتومبیل را برای ما معنا کرد. این خودرو گویا پس از حدود دو دهه قرار است پا به نسل دوم بگذارد و به کل بازطراحی شود. این خودرو که زمانی رقیب هیوندای ورنا و آوانته در بازار ایران بود، به دلیل بی توجهی خودروساز ایرانی به اعتبار خود، سال ها با ظاهری یکسان به بازار تزریق شد و فرصت خودنمایی در بازارهای بین‌المللی را از دست داد. حالا در شرایطی که النترا در طول همین دو دهه از نسل سوم به نسل هفتم رسیده و یکی از بهترین‌های سگمنت c در رده سدان‌های اقتصادی است، سمند به یک محصول کم اعتبار و قدیمی و نه چندان جذاب بدل شده که فناوری‌های آن عمدتا متعلق به سه دهه قبل هستند. در گزارش پیش رو با بررسی الزامات طراحی نسل دوم سمند و شایعات درباره این پروژه، برخی سوالات در خصوص نسل دوم این خودرو را مطرح می‌کنیم. این گزارش را در چهار بخش بخوانید:

1-  بزرگ ترین امید صنعت خودروسازی ایران در حالی پا به سومین دهه عمر خود می‌گذارد که سال ۷۸ نخستین بار ایده ساخت آن شکل گرفت و سال بعد هم نمونه اولیه آن ساخته شد. این خودرو پس از 20 سال و فروش حدود 5/1 میلیون دستگاه، در آستانه ورود به نسل دوم است. گفته می‌شود این خودروی ایرانی که پلتفرم خود را از پژوی فرانسه و ایده اصلی‌اش را از خودروسازی تایلندی گرفته بود، دوباره قرار است روی پلتفرمی فرانسوی ساخته شود. در واقع ایده داخلی‌سازی گسترده پژو ۳۰۱ که از پلتفرم نسبتا جدیدی با کد PF1 بهره می‌برد، با همین هدف انجام شده است تا نسل تازه سمند باز هم خصوصیاتی نزدیک به محصولات پژوسیتروئن داشته باشد. این پلتفرم که در طیف وسیعی از خودروهای گروه PSA از دی‌اس۳ تا اوپل مریوا و از سیتروئن سی۳ پیکاسو تا نسل قبل پژو ۲۰۸ به کار رفته است، به دوام بالا و استهلاک پایین در کنار ساختار ساده و مستحکم مشهور است.
 
2-  این ساختار ساده به رغم همه ویژگی‌های مثبتی که دارد فاقد یک طرح بدنه منسجم و یک ایده دقیق است. سمند در نسل اول خود با ایده خودروی ملی که می‌توان به آن افتخار کرد وارد خط تولید شد ولی این ایده دو سال بعد و با ورود محصولاتی از هیوندای و مزدا و... به بازار رنگ باخت. نسل دوم این خودرو هرچند بسیار دیر طراحی شده اما بهتر است ایده دقیقی اعم از اقتصادی بودن، اسپرت بودن، خاص بودن یا ارزان و در دسترس بودن داشته باشد. ملی گرایی در صنعت خودرو خیلی وقت است که رنگ باخته و جای خود را به کارایی و ارزش خرید داده است.

3-   ایران خودرو شرکتی بزرگ و باسابقه اما فاقد هرگونه راهبرد مشخص در تولید محصولات است. این شرکت هم‌اینک بیش از پنج محصول در رده C با اشکال مختلف و پلتفرم یکسان دارد که علیه همدیگر در حال رقابت هستند! این کار که از ایجاد صرفه مقیاس تولید و رشد تیراژ ممانعت به عمل می‌آورد، قیمت تمام شده محصولاتش را به شدت بالا می‌برد. در عین حال این روند باعث شده تا همزمان سمند ال‌ایکس، سورن، دنا، دنا پلاس و پژو پارس روی خط تولید باشند و در عین حال پژو405، رانا، پژو 206 اس‌دی، پژو 301 و کا132 هم در رده پایین‌تری به دنبال مشتری بگردند. چرخی در فضای ایران خودرو و مرور مشخصات فنی تولیدات بالا نشان می‌دهد که همه این خودروها در یک دامنه تجهیزاتی - مسافرتی مشابه، قدرت ارائه خدمات به خریداران را دارند و این در حالی است که بازار تشنه سدان‌های متوسط اسپرت، سدان‌های کشیده لوکس یا کراس‌اوورهای اقتصادی کوچک و متوسط است. بنابراین در این مقطع به نظر عرضه اس یو وی، وانت پیکاپ، سدان‌های سایز D و E و البته محصولات کراس برای ایران خودرو یک اولویت مهم‌تر است.

4-  حتی سایپا هم الان از زبان طراحی مشخصی برای محصولات مدرنش استفاده می‌کند و این برای ایران خودرو یک عیب بزرگ است که در طرح‌های تولیدی خود پیوسته سردرگم به نظر می‌رسد. استفاده از یک هویت بصری مشترک که امری متداول در صنعت خودروسازی است، از سه دهه قبل در صنعت خودرو باب شده و بهتر است سازنده وطنی هم به این سمت حرکت کند تا شاید این گونه به بازخوردی بهتر از سوی مشتریان برسد.

خرید کردن و به دست آوردن خدمات یا کالا همواره جزء لاینفک زندگی جوامع بشری بوده و هست. این که چه لوازم و خدماتی در سبد خرید خانوارها جای می گیرد موضوع مهمی است که می توان ساعت‌ها درباره آن گفت و شنید و نوشت. هر خانواده یا فردی به صورت طبیعی نیازهای متفاوتی دارد که لازمه برآوردن آن نیازها به اختصاص هزینه های مشخص نیازمند است. گاهی این هزینه ها آزادانه و بدون برنامه برآورد می شود و گاهی برنامه ریزی مشخصی در پشت صحنه سبد خرید هر خانواده وجود دارد‌. تجربه ثابت کرده که خانوارهایی که برای خرید و تهیه اقلام مورد نیاز شان با برنامه و برآورد هزینه و اولویت بندی پیش می روند، در رسیدن و نیل به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت اقتصادی موفق تر بوده اند. پر واضح است که سبد خرید شما با بی فکری و بی برنامگی به ظاهر پر می شود اما در واقع جیب شما خالی تر از قبل و برعکس با برنامه ریزی شما با یک تیر دو نشان زده اید چرا که هم برآورد هزینه کرده و فراتر از نیاز خرید نکرده اید و هم آینده نگری شما باعث خواهد شد تا آخر ماه استرس و نگرانی کمتری  داشته باشید. حال به شرح نکته ای مهم در این مبحث می پردازیم که باتوجه به ضرورت تهیه سبدخانوار در بازه های زمانی متفاوت، چگونه می توانیم یک لیست خریدصحیح را بنویسیم؟

نکته اول: نیاز سنجی
مهم ترین و اولین قدم در تهیه و تدوین یک لیست خرید خوب، نیاز سنجی است.
با یک مثال ساده می توان دریافت که اگر شما در منزل برای مصرف یک ماه خود گوشت مرغ دارید قطعا در لیست خرید کنونی شما مرغ جایی نخواهد گرفت! این ساده ترین و گویاترین مثال ممکن برای اولین قدم در نوشتن لیست خرید است.
نیازهای خود را بسنجید و اگر کالا یا خدمات را اکنون و به ضرورت لازم دارید آن را داخل لیست خرید خود جای دهید، سعی کنید در نوشتن اقلام زیاده روی نکنید و آن موادی که می توان آن ها را با کمی حوصله در منزل به صورت خانگی تهیه کرد  از لیست خط بزنید چرا که تهیه بسیاری از اقلام به صورت خانگی ضمن تاثیر مثبت بر سلامت افراد خانوار، هزینه های درمان را در آینده کاهش خواهد داد. بنابراین نوشتن لیست خرید تنها ردیف کردن سیل عظیمی از نیازها نیست بلکه مجموعه ای از نیازهای سنجیده شده است.
نکته دوم: اولویت بندی، شماره‌گذاری، زمان بندی
در این قسمت مهم است تا نیازهای خود را بعد از نوشتن اولویت بندی کنید، یعنی اقلام را به ترتیب ضرورت و اهمیت نوشته و شماره‌گذاری کنید تا در هنگام خرید اول به سراغ آن موارد بروید. مورد بعدی زمان بندی است، شما باید برای خود تعیین کنید که این لیست خرید قرار است تا چه زمانی نیاز شما را پاسخ داده و درواقع سبد خانوار شما را تامین کند!
ماهیانه است؟ هفتگی است یا چند روزه است؟
باتوجه به تعیین این زمان بندی، حجم و مقدار خرید شما مشخص خواهد شد.به طور مثال چند لیتر روغن برای یک ماه شما کافی است؟ این سوال مهم را در تدوین لیست از خود بپرسید و پس از نوشتن اولویت ها و شماره گذاری تا حد ممکن مقدار مصرفی را یادداشت کنید تا در هنگام خرید همان مقدار را خریداری کنید.
نکته سوم: ازکجا بخریم؟
و در نهایت محل خرید خود را انتخاب کنید، قرار است این اقلام یا خدمات را از چه مکان‌هایی دریافت کنید؟ قطعا همه ما می دانیم که قیمت‌ها در مکان های متفاوت ممکن است که اختلاف داشته باشد بنابراین نسبت به فروشگاه های تخفیف دار، بی تفاوت نباشید و البته به این نکته نیز همزمان توجه کنید که ممکن است هر ارزانی بی حکمت نباشد! در هنگام خرید به مارک و معتبر بودن آن و تاریخ انقضا و تولید اقلام توجه ویژه کنید و از تازه بودن و بسته بندی صحیح آن به خصوص در شرایط کرونایی کنونی اطمینان حاصل کنید.

داده های مقایسه ای نشان می دهند شاخص بورس در یک سال گذشته در حالی بیش از شش برابر افزایش یافته که این میزان رشد را در هیچ یک از بازارها با کارکرد سرمایه ای دیگر  نمی توان مشاهده کرد. به عنوان مثال دلار در یک سال گذشته حدود دو برابر و سکه در این مدت حدود 6/2 برابر شده است. با این حال، باید توجه داشت که بازار سرمایه همیشه روزهای خوب و سبزپوش ندارد. این موارد سبب شده کارشناسان نسبت به فعالیت مردم عادی در بورس ملاحظاتی داشته باشند و آن ها را توصیه به ورود به بازار سرمایه از طریق صندوق های سرمایه گذاری کنند. در گزارش امروز نگاهی به عملکرد و برخی شاخص های انتخاب سرمایه گذاری در این صندوق ها خواهیم داشت.

صندوق های سرمایه گذاری، نهادهای مالی هستند که مانند بقیه شرکت های حاضر در بورس، با یک نماد خاص شناخته می شوند. صندوق های سرمایه گذاری پول افراد را جمع آوری و در اوراق بهادار متنوع، سرمایه گذاری می کنند. این اوراق می توانند اوراق بهادار با درآمد ثابت، حق تقدم سهام، پروژه ساختمانی، طلا و .. باشد.  افراد دارنده سهام این صندوق ها، به نسبت سرمایه گذاری خود، در سود  یا زیان آن ها شریک هستند. از مزایای این صندوق ها می توان به مدیریت تخصصی سرمایه افراد، کاهش ریسک سرمایه گذاری با انتخاب هوشمندانه تر سبد سهام، افزایش بازدهی سرمایه گذاری از طریق کاهش سرانه هزینه تامین نیروی انسانی متخصص و استفاده از نرم افزارهای تخصصی اشاره کرد. بر اساس اطلاعات پایان خردادماه امسال، تعداد 218 صندوق سرمایه گذاری در بورس کشور فعال بوده اند که بیش از 99 درصد سرمایه گذاران آن ها را افراد حقیقی تشکیل داده اند.
3 نوع صندوق   با اهداف متفاوت
هنگام انتخاب صندوق های سرمایه گذاری با چند نوع از آن ها مواجه می شویم. به طور مشخص این صندوق ها در سه دسته عمده صندوق های سرمایه گذاری با درآمد ثابت، صندوق های سرمایه گذاری سهام و صندوق های سرمایه گذاری مختلط تقسیم بندی می شوند. کارکرد این تقسیم بندی، محدوده عملکرد این صندوق ها بر اساس دارایی هایی است که با ریسک متفاوت می توانند خرید و فروش کنند.
الف) صندوق های سرمایه گذاری با درآمد ثابت: این نوع از صندوق ها طبق الزام سازمان بورس موظف اند حداقل 75 درصد از دارایی های خود را به اوراق با درآمد ثابت اختصاص دهند. ریسک این صندوق ها بسیار کم است و بازدهی نزدیک و کمی بیشتر از سپرده های بانکی دارند. ب) صندوق های سرمایه گذاری سهام: این نوع از صندوق ها باید حداقل 70 درصد از دارایی های خود را به سهام و حق تقدم سهام در بازر بورس اختصاص دهند. به طور کلی ریسک این صندوق ها به همراه بازدهی آن ها از سایر صندوق ها بالاتر است و به همین دلیل می توان گفت که از پس اندازهای اضافه، می توان برای سرمایه گذاری در این صندوق ها استفاده کرد. این صندوق ها، در استراتژی سرمایه گذاری خود، با یکدیگر متفاوت هستند و ممکن است محافظه کار، میانه رو  یا تهاجمی باشند.
ج) صندوق های سرمایه گذاری مختلط: این صندوق ها، حالتی بین دو نوع صندوق گفته شده را دارند. آن ها موظف اند بین 40 تا 60 درصد از دارایی های خود را به سهام شرکت ها و بقیه را به اوراق با درآمد ثابت اختصاص دهند.
مقایسه بازدهی صندوق ها
با توجه به آن چه تاکنون بیان شد، می توان دریافت که در دوره های مختلف بازار سرمایه می توان روی سرمایه گذاری در انواع صندوق ها تمرکز داشت. به عنوان مثال در دورانی که به طور کلی رشد بورس به دلایل مختلف مانند تورم، نرخ ارز و .. پیش بینی می شود، می توان با آزادی عمل بیشتری بررسی خودمان را روی صندوق های سرمایه گذاری در سهام متمرکز کنیم و برعکس. با این اوصاف و با توجه به رشد سریع شاخص بورس در یک سال گذشته، مشاهده می شود که صندوق های سرمایه گذاری در سهام، رشد به مراتب بالاتری از شاخص بازار سرمایه داشته اند. جدول زیر جزئیات بیشتر بازده سرمایه گذاری در صندوق های بورسی در یک سال منتهی به خرداد امسال را نشان می دهد. مطابق جدول، در شرایطی که تغییرات شاخص کل بورس در 12 ماه منتهی به خرداد 99، 433 درصد بوده است، صندوق های سهام، بازده بیش از آن را به ثبت رسانده اند. بررسی جزئی تر این صندوق ها حاکی از این است که از میان 67 صندوق سرمایه گذاری در سهام، سرمایه گذارانی که در 22 صندوق سرمایه گذاری کرده اند، بازدهی بیش از 433 درصد و سرمایه گذاران در 45 صندوق دیگر، بازدهی بین 20 تا 433 درصد را کسب کرده اند.
۴معیار انتخاب صندوق سرمایه گذاری
با توجه به موارد فوق، می توان گفت که انتخاب صندوق سرمایه گذاری نیز مانند سهام، دارای اهمیت فراوانی است. موضوعی که به عنوان مثال تمایز در بازدهی را بین صندوق های سرمایه گذاری در سهام ایجاد کرده است. در ادامه چند شاخص مهم در این زمینه را معرفی می کنیم که اطلاعات آن گاه در سایت شرکت مدیریت فناوری بورس تهران به نشانی
 http://www.fipiran.com/ موجود است.
1-  ضامن نقدشوندگی صندوق ها: ضامن نقدشوندگی منظور شخصیت حقوقی است که تعهد خرید کل یا بخشی از واحدهای سرمایه گذاری را می دهد. وجود این شخصیت حقوقی این اطمینان خاطر را به سرمایه گذاران می دهد که آن ها در هر زمانی می توانند واحدهای سرمایه گذاری خود را بفروشند و سرمایه خود را نقد کنند. البته تامین نقدینگی لازم برای ابطال واحدهای سرمایه گذاری، در درجه اول بر عهده صندوق است. طبیعی است هر چه نهاد ضامن نقدشوندگی صندوق معتبرتر و قوی تر باشد، اعتبار این صندوق نیز بالاتر خواهد بود. در این باره باید توجه داشت که برخی صندوق ها ضامن نقدشوندگی ندارند.
2-  عمر و اندازه صندوق ها: توصیه اولیه کارشناسی این است که تا جای ممکن، صندوق های با عمر طولانی مدت (بیش از سه سال) را برای سرمایه گذاری انتخاب کنید. از سوی دیگر بزرگی و ارزش کل صندوق نیز عامل مهم دیگری برای پی بردن به حجم فعالیت و اعتبار آن می تواند محسوب شود.
3-  ارزش خالص هر واحد سرمایه گذاری (NAV): عبارت است از ارزش کل دارایی های صندوق که پس از کسر بدهی های آن به دست می آید. اگر این مقدار بر تعداد واحدهای صندوق تقسیم شود، ارزش خالص هر واحد سرمایه گذاری به دست می آید. این شاخص نشان می دهد که در دوره سرمایه گذاری، واحدهای صندوق به چه میزان افزایش یا کاهش قیمت داشته اند.
4-  شاخص های آلفا و بتا: این دو شاخص نیز از جمله شاخص های تخصصی تر مقایسه صندوق ها هستند. شاخص آلفا به بازده اضافی یک صندوق نسبت به بازده شاخص بازار گفته می شود. این شاخص عددی منفرد است و به درصدی اشاره دارد که عملکرد صندوق را با شاخص معیار مقایسه می کند. این شاخص نشان می دهد که مدیر صندوق، به طور نسبی چه میزان توانسته است ارزشی را به بازده صندوق واقعاً اضافه کند  یا برعکس. از سوی دیگر شاخص بتا نیز به نوعی میزان ریسک صندوق را در مقایسه با نوسانات بازار نشان می دهد. به عنوان مثال ضریب بتای یک نشان می دهد رفتار سبد دارایی های صندوق با حرکت بازار مطابق است. اگر بتای یک صندوق بیشتر از یک باشد، به معنای دامنه نوسانات بیشتر قیمت واحدهای سرمایه گذاری صندوق نسبت به تغییرات بازار است. ضریب بتای کمتر از یک و بیشتر از صفر، نشان می دهد دامنه نوسانات قیمت واحدهای صندوق از تغییرات بازار کمتر است و بتای کمتر از صفر نیز بیانگر حرکت قیمت واحدهای صندوق برخلاف بازار است.
 

بعضی فعالیت ها فقط کار نیست؛ یعنی شما از آن فقط درآمد کسب نمی کنید، بلکه لذت هم می برید. عروسک سازی یکی از همین کارهاست. فعالیت هنری که از گذشته تا به امروز همیشه وجود داشته و این روزها با ظهور اینترنت و شبکه های اجتماعی توانسته بیشتر از قبل مورد توجه قرار بگیرد. در حقیقت باید گفت حرفه ای است که هر کسی که اهل ذوق و هنر باشد، برای یک بار هم که شده درصدد امتحان و ورود به آن برخواهد آمد؛ اما باید گفت که شروع و ورود  به آن دیگر به راحتی گذشته نیست. این روزها شما رقیبان زیادی دارید. سلیقه ها به شدت متفاوت شده و هر سال یک نوع عروسک مد می شود.

شروع با شرکت در کلاس
بهترین حالت این است که در کلاس های عروسک سازی شرکت کنید. در فرهنگ سراها و آموزشگاه های مختلف دوره های متعددی برای ساخت انواع عروسک وجود دارد. این کار ریزه کاری های زیادی دارد. از چگونگی انتخاب طرح و طراحی تا چگونگی دوخت و سرهم بندی کردن آن واقعا نیاز به آموزش دارد. در کلاس ها شما یاد می گیرید که چگونه این تکنیک ها را سریع پیاده سازی کنید. البته خودتان هم می توانید از طریق اینترنت یاد بگیرید؛ اما این نوع آموزش هم خیلی طولانی بوده و هم این که احتمال خطای شما به دلیل ناآشنا بودن با بعضی موارد زیاد است حتی باید بدانید که واحدهای درسی مربوط به عروسک سازی در بعضی رشته های هنری هم وجود دارد. جالب است که بدانید همین واحد درسی کم، جرقه ای برای برخی شده تا وارد این حرفه شوند.
مواد و وسایل مورد نیاز
این حرفه بیشتر از این که به وسیله نیاز داشته باشد، نیازمند خلاقیت و صبر و حوصله است. در حقیقت این وجه مشترک تمامی کارهای هنری است؛ اما به هر حال برای راه اندازی این کسب وکار شما قبل از شروع باید وسایل زیر را تهیه کنید: در عروسک سازی به انواع پارچه های مختلف نیاز دارید. پارچه پولیش به انواع نیوسافت، سوزنی و نرگسی تقسیم می شود. پارچه مخمل، خز، نمدی و تریکو دیگر پارچه هایی هستند که در عروسک سازی به کار می روند. قیمت این پارچه ها متفاوت هستند. از حدود 15 هزارتومان شروع می شود تا 50 هزارتومان می رسد البته به دلیل این که خرید شما زیاد است، بهتر است که از یک عمده فروشی پارچه های خود را تهیه کنید.
شما برای کار نیاز به چرخ خیاطی صنعتی دارید. البته می توانید با نوع خانگی هم کار کنید؛ اما به دلیل این که باید خطوط زیگزاگی روی پارچه ضخیم بدوزید، از این رو چرخ خیاطی نمی تواند به خوبی عمل کند. چرخ خیاطی های مخصوص عروسک دوزی وجود دارند؛ اما اگر پیدا نکردید، حداقل نوعی را خریداری کنید که قابلیت دوخت با پارچه های ضخیم را داشته باشد. قیمت این چرخ ها حدود 7 میلیون تومان است. اتو و میز اتو است که البته با اتوهای خانگی هم می توان کار کرد. چون پارچه های شما تکه هستند، با همان اتوهای خانگی هم می توانید کار کنید. میز اتو وسیله ضروری نیست. روی همان میز خانه یا روی میز با قرار دادن یک پارچه هم می توانید کار خود را انجام دهید. دیگر وسیله ها مربوط به تزیین عروسک است. روبان، ابر، دکمه، متر، قیچی، چسب، سوزن، نخ و موی مصنوعی دیگر وسایلی هستند که شما برای ساخت انواع عروسک استفاده می کنید. این نکته را در نظر بگیرید که شما همه چیز عروسک از جمله لباس، کفش و غیره را با پارچه ها درست می کنید. پس نیازی به خرید وسایل اضافی برای چنین مواردی نیست. مگر این که خودتان بخواهید. قیمت این وسایل هم زیاد نمی شود؛ در نهایت باید گفت چیزی حدود 200 هزار تومان.
 چگونه موفق شویم و به فروش برسیم؟
در حرفه عروسک سازی اول از همه شما باید خیاط باشید. باید اصول اولیه خیاطی را به خوبی بدانید و بدون هیچ مشکلی در دوخت پارچه ها به هم به کار ببرید. دوم این که همیشه باید جدید کار کنید. متفاوت از بقیه باشید. بهترین منبع برای ایده گرفتن، اینترنت و بررسی نمونه های خارجی است. کپی نکنید، بلکه ایده بگیرید. هرچه کار جدیدتر عرضه کنید، مشتریان بیشتری خواهید داشت. برای این که در این کار موفق شوید باید اصول آموزش اندازه گیری، چگونگی الگوبرداری، چگونگی برش زدن و دوخت طرح و چگونگی پر کردن انواع عروسک را به خوبی یاد بگیرید. یادگیری کامل این ها در کنار داشتن ایده و خلاقیت شما را به یک فرد متمایز در حرفه تان تبدیل خواهد کرد. بهترین بستر برای تبلیغات، استفاده از شبکه های اجتماعی از جمله اینستاگرام و پینترست یا زدن کانال در دیگر پیام رسان هاست. کار به ظاهر راحت است؛ اما به مشتری رسیدن آن کمی سخت است.