برند برلیانس شریک خوبی برای پارس خودرو بود. شریکی که گویا با رفع اختلافات اولیه قصد دارد دوباره به کشور بازگردد. خب این خبر خوبی است و بی‌توجه به این که صنعت خودرو برای ما در ایران چه معنا و مفهومی دارد، باید آن را به فال نیک گرفت. اساسا در شرایطی که این شرکت همکاری گسترده‌ای را با رنو و ب.ام.و آغاز کرده، حضورش در ایران مغتنم است. در ابعاد خرد هم بازگشت این برند می‌تواند به تقویت جایگاه خریداران انبوه محصولات این شرکت چینی منجر شود. از آن جا که از سال 94 تا پایان سال 98 بیش از 110 هزار دستگاه از انواع محصولات برلیانس در کشور مونتاژ شده، بازگشت برلیانس می‌تواند زمینه را برای افزایش رفاه خریداران انبوه این برند فراهم کند. از آن سو با توجه به سبد تولیدات فعلی برلیانس، پارس خودرو قادر خواهد شد با کمک این شرکت به نیاز بخشی از خریداران بازار ایران پاسخ دهد. شنیده‌های اولیه از توافق دو شرکت بر سر افزایش داخلی‌سازی با سرمایه‌گذاری مشترک تا سطح 70 درصد حکایت دارد. موردی که می‌تواند در صورت تحقق زمینه کاهش هزینه نگهداری خریداران را فراهم کند.
از آن جا که رضایت خریداران از محصولات برلیانس عمدتا به دلیل ظاهر مناسب و امکانات بهتر نسبت به سازندگان وطنی است، بازگشت این برند رقابت بین جک، چری و برلیانس را دوباره کلید خواهد زد. در همین باره تولیداتی از این شرکت از جمله کراس‌اوور کوچک V3 و نیز نسخه فیس‌لیفت 530 جزو خودروهایی هستند که شانس خوبی برای حضور در بازار و افزایش فروش دارند. کماکان البته به نظر می‌رسد که بهترین محصول پارس خودرو همان هاچ‌بک کوچک 220 است که فعلا در بازار قیمتش به محدوده 200 میلیون تومان رسیده و ارزان‌ترین خودروی شرکت است.

سمند هنوز هم مهم ترین خودروی ملی ایران است. محصولی که نخستین بار ما را به شکل جدی با دانش ساخت خودرو آشنا و طراحی اتومبیل را برای ما معنا کرد. این خودرو گویا پس از حدود دو دهه قرار است پا به نسل دوم بگذارد و به کل بازطراحی شود. این خودرو که زمانی رقیب هیوندای ورنا و آوانته در بازار ایران بود، به دلیل بی توجهی خودروساز ایرانی به اعتبار خود، سال ها با ظاهری یکسان به بازار تزریق شد و فرصت خودنمایی در بازارهای بین‌المللی را از دست داد. حالا در شرایطی که النترا در طول همین دو دهه از نسل سوم به نسل هفتم رسیده و یکی از بهترین‌های سگمنت c در رده سدان‌های اقتصادی است، سمند به یک محصول کم اعتبار و قدیمی و نه چندان جذاب بدل شده که فناوری‌های آن عمدتا متعلق به سه دهه قبل هستند. در گزارش پیش رو با بررسی الزامات طراحی نسل دوم سمند و شایعات درباره این پروژه، برخی سوالات در خصوص نسل دوم این خودرو را مطرح می‌کنیم. این گزارش را در چهار بخش بخوانید:

1-  بزرگ ترین امید صنعت خودروسازی ایران در حالی پا به سومین دهه عمر خود می‌گذارد که سال ۷۸ نخستین بار ایده ساخت آن شکل گرفت و سال بعد هم نمونه اولیه آن ساخته شد. این خودرو پس از 20 سال و فروش حدود 5/1 میلیون دستگاه، در آستانه ورود به نسل دوم است. گفته می‌شود این خودروی ایرانی که پلتفرم خود را از پژوی فرانسه و ایده اصلی‌اش را از خودروسازی تایلندی گرفته بود، دوباره قرار است روی پلتفرمی فرانسوی ساخته شود. در واقع ایده داخلی‌سازی گسترده پژو ۳۰۱ که از پلتفرم نسبتا جدیدی با کد PF1 بهره می‌برد، با همین هدف انجام شده است تا نسل تازه سمند باز هم خصوصیاتی نزدیک به محصولات پژوسیتروئن داشته باشد. این پلتفرم که در طیف وسیعی از خودروهای گروه PSA از دی‌اس۳ تا اوپل مریوا و از سیتروئن سی۳ پیکاسو تا نسل قبل پژو ۲۰۸ به کار رفته است، به دوام بالا و استهلاک پایین در کنار ساختار ساده و مستحکم مشهور است.
 
2-  این ساختار ساده به رغم همه ویژگی‌های مثبتی که دارد فاقد یک طرح بدنه منسجم و یک ایده دقیق است. سمند در نسل اول خود با ایده خودروی ملی که می‌توان به آن افتخار کرد وارد خط تولید شد ولی این ایده دو سال بعد و با ورود محصولاتی از هیوندای و مزدا و... به بازار رنگ باخت. نسل دوم این خودرو هرچند بسیار دیر طراحی شده اما بهتر است ایده دقیقی اعم از اقتصادی بودن، اسپرت بودن، خاص بودن یا ارزان و در دسترس بودن داشته باشد. ملی گرایی در صنعت خودرو خیلی وقت است که رنگ باخته و جای خود را به کارایی و ارزش خرید داده است.

3-   ایران خودرو شرکتی بزرگ و باسابقه اما فاقد هرگونه راهبرد مشخص در تولید محصولات است. این شرکت هم‌اینک بیش از پنج محصول در رده C با اشکال مختلف و پلتفرم یکسان دارد که علیه همدیگر در حال رقابت هستند! این کار که از ایجاد صرفه مقیاس تولید و رشد تیراژ ممانعت به عمل می‌آورد، قیمت تمام شده محصولاتش را به شدت بالا می‌برد. در عین حال این روند باعث شده تا همزمان سمند ال‌ایکس، سورن، دنا، دنا پلاس و پژو پارس روی خط تولید باشند و در عین حال پژو405، رانا، پژو 206 اس‌دی، پژو 301 و کا132 هم در رده پایین‌تری به دنبال مشتری بگردند. چرخی در فضای ایران خودرو و مرور مشخصات فنی تولیدات بالا نشان می‌دهد که همه این خودروها در یک دامنه تجهیزاتی - مسافرتی مشابه، قدرت ارائه خدمات به خریداران را دارند و این در حالی است که بازار تشنه سدان‌های متوسط اسپرت، سدان‌های کشیده لوکس یا کراس‌اوورهای اقتصادی کوچک و متوسط است. بنابراین در این مقطع به نظر عرضه اس یو وی، وانت پیکاپ، سدان‌های سایز D و E و البته محصولات کراس برای ایران خودرو یک اولویت مهم‌تر است.

4-  حتی سایپا هم الان از زبان طراحی مشخصی برای محصولات مدرنش استفاده می‌کند و این برای ایران خودرو یک عیب بزرگ است که در طرح‌های تولیدی خود پیوسته سردرگم به نظر می‌رسد. استفاده از یک هویت بصری مشترک که امری متداول در صنعت خودروسازی است، از سه دهه قبل در صنعت خودرو باب شده و بهتر است سازنده وطنی هم به این سمت حرکت کند تا شاید این گونه به بازخوردی بهتر از سوی مشتریان برسد.

عاشقان سینما حتما بارها در فیلم‌هایی که با محوریت جنگ جهانی دوم ساخته شده، خودروی مشهور کوبل‌واگن را دیده‌اند. محصول مجلل مرسدس بنز که با کد w142 در کارخانه بنز در اشتوتگارت تولید شد و از 1937 تا 1942 تنها هفت هزار دستگاه تیراژ داشت. این خودرو که یکی از آن ها به شکل معجزه‌آسایی از خطر نابودی و جنگ و اسقاط در امان مانده، با مدل 1937 و کیفیت نگهداری بالا حالا در ایران روزگار می‌گذراند. کوپه جذابی که یک یادگاری بی‌نظیر از خودروساز شماره یک آلمان است و حالا حدود 83 سال عمر دارد! راز اعتماد بالای مشتریان به مرسدس بنز همین است که بعد از هشت دهه خودرویی که از این کارخانه بیرون آمده همچنان شگفت‌انگیز است. خودروهای سری 320 بنز که در سال 1937 با موتور شش سیلندر 3208 سی‌سی به مشتریان تحویل شد، قدرتی معادل 100 اسب بخار دارد. نسخه موجود در کشور از نوع لانگ لیموزین بوده و دارای قابلیت خوبی مثل سقف جمع شونده است و طبق شنیده‌ها در رنجی بالاتر از نیم میلیون دلار قیمت‌گذاری می‌شود.