نوروز در راه است و با وجود تمام محدودیت هایی که احتمالا به خاطر شیوع ویروس کووید 19  برای دید و بازدید وجود خواهد داشت ، باز هم شوق سال نو در دل همه زنده است. یکی از خوشمزه های نوروز شیرینی هایی است که در این ایام سرو می شوند. این شیرینی ها معمولا نسبت به شیرینی های دیگر زمان مصرف طولانی تری دارند از این رو برای پذیرایی در نوروز مناسب ترهستند. بسیاری از بانوان خوش ذوق ایرانی همه ساله در آستانه عید دست به کار می شوند و به تهیه شیرینی عید می پردازند. اتفاقا بسیاری از این شیرینی ها دستور تهیه آسانی دارند و تهیه آن ها در منزل با توجه به هزینه های فراوان دمِ عیدی کمک خوبی به اقتصاد خانوار می کند. امروز برآن شدیم تا طرز تهیه و قیمت چند مدل شیرینی نوروزی را به شما تقدیم کنیم. 

مواد لازم: روغن جامد 300 گرم، پودر قند 120 گرم، تخم مرغ یک عدد، وانیل یک پنس، عسل یا شربت بار 2 قاشق غذاخوری، آرد 600 گرم، شیر 60 گرم، مارمالاد دلخواه  به مقدار لازم

مواد لازم :آرد نخودچی 250 گرم (2 قاشق سوپ خوری  از آرد برداشته و به جای آن آرد گندم اضافه کنید)، پودر قند 125 گرم، روغن جامد یا روغن صاف قنادی 125 گرم، هل یک قاشق چای خوری، زعفران به مقدار دلخواه

مواد لازم برای خمیر شیرینی : تخم مرغ 2 عدد ، شیر نصف پیمانه، روغن مایع 50 گرم، آرد 900 گرم،کره 300 گرم، آب یک لیوان ، خمیر مایه یک قاشق غذاخوری

مواد لازم : سفیده تخم مرغ 4 عدد ، پودر نارگیل 125 گرم، شکر یک پیمانه ، روغن مایع2 قاشق غذاخوری، آب لیمو یک قاشق غذاخوری، پودر پسته برای تزیین 

 مواد لازم : آرد گندم  70 گرم، آرد برنج 65 گرم، آرد نخودچی 70 گرم، روغن جامد 125 گرم،  پودر قند 80 گرم، تخم مرغ یک عدد، شربت یا عسل یک قاشق چای‌خوری، پودر هل نصف قاشق چای‌خوری

سمیه  محمدنیا حنایی-مهسا و دوستش هیچ وقت فکر نمی کردند که بتوانند روزی را جشن بگیرند که توانسته‌اند برای خودشان یک وانت بخرند! مهسا مرادیان از پله های ترقی اش برای مان می گوید: من دو سال پشت کنکور بودم. همیشه دوست داشتم که معلم شوم اما قبول شدن در تربیت معلم هیچ وقت قسمتم نشد. از آن جایی که خانواده ام وضع مالی خوبی نداشتند، هیچ گاه به خودم اجازه ندادم که پدرم را برای درس خواندن در دانشگاه های پولی در معذوریت قرار دهم. بعد از دو بار شرکت کردن و قبول نشدن، تصمیم گرفتم برای پر کردن اوقات فراغتم  به کلاس های سفالینه فرهنگسرای شهرداری بروم. در آن جا با زینب حسینی آشنا شدم. اولین دوره کلاس های مان تمام شد و ما خودمان را برای دوره پیشرفته آماده می کردیم که به پیشنهاد استادمان تصمیم گرفتیم در نمایشگاه شهرداری شرکت کنیم. از آن جایی که نمایشگاه در آخر بهمن ماه برگزار می شد، من و زینب تصمیم گرفتیم که ظروف سفالی برای سفره هفت سین درست کنیم. نمایشگاه برگزار شد و طی دو روز تمام محصولات مشترکمان فروخته شد. از همان شب دوم که به خانه آمدیم تا صبح با زینب چندین طرح جدید زدیم و خدا خدا می کردیم که محصولات مان به روز چهارم نمایشگاه برسد. اما متاسفانه نداشتن کوره و نبود آفتاب خوب باعث شد که فرصت نمایشگاه از دستمان برود. ما که اصلا فکرش را نمی کردیم بشود با این ظروف پول درآورد به آینده امیدوار شدیم و در بازارچه زنان سرپرست خانوار توانستیم یک غرفه اجاره کنیم. البته والدین مان به این بلند پروازی مان اصلا امید نداشتند و به همین دلیل ما غرفه را سه ماهه اجاره کردیم. بازار شب عید خیلی بهتر از آن چه که فکر می کردیم برای مان سود داشت. در آن روزها ما شب تا صبح در کارگاه استادمان که رایگان به ما اجازه کار می داد، طرح می زدیم و صبح هم برای فروشندگی به غرفه می رفتیم. والدین مان فکر می کردند که با آغاز سال نو، بازار ما کساد می شود، اما ما توانستیم با ایجاد خلاقیت و همچنین آموزش میناکاری روی سفال های مان آن ها را از کاربری صرف برای سفره هفت سین در بیاوریم. یک سال ابتدای کسب و کارمان سود چندانی برای مان نداشت، چون مجبور بودیم در کلاس های میناکاری شرکت کنیم و همزمان مواد لازم برای آن را نیز تهیه کنیم. اما از سال دوم به بهره برداری رسیدیم. با رونق کارمان از سوی استاد میرصادقی برای آموزش در فرهنگسرا دعوت شدیم و من که عاشق معلمی بودم با علاقه فراوان پذیرفتم. فرصت آموزش باعث شد شاگردان با استعدادی را کشف کنیم و فکر راه‌اندازی یک کارگاه به سرمان زد. از عمر کارگاه مان حدود 4 سال می گذرد و من و زینب توانسته ایم برای 5 نفر شغل فراهم کنیم. دو سال پیش زینب تصمیم گرفت تا گواهی‌نامه بگیرد تا انتقال محصولات مان را خودمان انجام دهیم. بعد از قبولی او ما برای این که بتوانیم حجم قابل ملاحظه ای را جابه جا کنیم یک وانت خریدیم! هنوز هم خیلی ها از دیدن یک خانم پشت فرمان وانت تعجب می کنند.