یکی از خوراکی هایی که پای ثابت سفره های افطاری ما ایرانی هاست، انواع دسرها  و فرنی های شیرین و خوشمزه است. 

چند سالی می شود که برخی از کترینگ ها اقدام به پخت این دسرها و فرنی ها کرده و تا حد زیادی در صرفه جویی وقت کدبانوها کمک کرده است هر چند که فکری به حال جیب خانواده نکرده اند. این در حالی است که بیشتر این دسرها به راحتی و با کمترین زمان ممکن حاضر می شوند و تنها کمی سلیقه برای تزئین می خواهند و بس! ما در این شماره شما را با چند نوع دسر ایرانی و خارجی آشنا و از چند و چون تهیه آن ها با خبر می کنیم. پس با ما همراه باشید.

 

سمیه  محمدنیا حنایی-  داشتن باور و اراده دو رمز موفقیت برای هر کسب و کاری است. امروز پای صحبت های کارآفرینی نشسته ایم که کارش را از کنار اتاق خوابش شروع کرده و کم کم به فضای کاری اش افزوده است. وحید پسر کلو از راه دشوار موفقیتش می گوید.

وحید در یک خانواده روستایی به دنیا آمد. او از همان کودکی عاشق گیاه و طبیعت بود، به نظر او تمام جوانان ساکن در شمال ایران به گونه ای عاشق گل و گیاه هستند، اما علاقه وحید به گیاهان بیشتر از هر چیز دیگری رنگ و بوی کسب و کاسبی می داد. برای همین زمانی که وقت انتخاب رشته دانشگاهی اش فرا رسید، رشته کارشناسی کشاورزی را انتخاب کرد. او در زمان تحصیل  دایم به فکر پرورش گیاه بود اما مهاجرت آن ها به شهر تا حد زیادی دست و پایش را بسته بود. بنابراین در اولین اقدام گلخانه ای را در کنار اتاق خوابش درست کرد و  چند بوته خیار در آن ها پرورش داد، خیارهای دست پرورده اش را نزد یکی از استادانش برد و توانست نظر استادش را جلب کند. وحید به فکر احداث گلخانه بزرگ تری افتاده بود، اما مسائل مالی برای او که هنوز دانشجو بود خیلی مهم بود، برای همین به تبدیل حیاط خلوت خانه به گلخانه رضایت داد، با این دلیل که اگر کارش نگیرد، سرمایه کمی را از دست بدهد. وحید کارش را با چند گل محدود و بسیار پر فروش آغاز کرد و توانست به صورت تجربی از عهده نگهداری و تکثیر آن ها بر آید. او بعد از فراغت از تحصیل با آن که دلش با پرورش گیاه بود، به دلیل مشکلات مالی به صورت شراکتی یک مغازه خدمات رایانه ای راه انداخت و گلخانه حیاط خلوت را فقط برای دلش می چرخاند، تا این که متوجه شد درآمدش کفاف خرج هایش را نمی دهد بنابراین تصمیم گرفت تا روی پشت بام منزل شان یک گلخانه بزرگ تر دایر کند. پدر با این کار مخالف بود و علت مخالفتش را هم بادگیر بودن پشت بام بیان می کرد. وحید با اصرار گلخانه اش را راه اندازی کرد اما تقریبا یک سال بعد بر اثر توفان کل گلخانه را باد برد و ضرر زیادی به وحید تحمیل شد. وحید در آن زمان تازه ازدواج کرده بود و این شکست او را بسیار ناراحت کرد. ولی به قول خودش فقط یک روز عزای گلخانه اش را گرفت . فردای نابود شدن گلخانه وحید با مشورت دو نفر از خبره های کار طرح اولیه گلخانه را طراحی کرد، او تصمیم گرفت برای کاهش هزینه ها و دوام بیشتر گلخانه از لوله های آهنی استفاده کند و پوشش مناسب گلخانه را نیز از ارزان ترین های موجود در بازار انتخاب کرد، اما با این تدابیر هنوز پول زیادی برای احداث دوباره گلخانه لازم داشت بنابراین به فکر گرفتن وام افتاد. او با دریافت وام یک میلیون و 300 هزار تومانی از بسیج سازندگی توانست سازه ای بسازد که هیچ باد و بارانی حریفش نمی شد. وحید پسرکلو در سال بعد زیربنای گلخانه را به 50 متر مربع مفید افزایش داد. حالا  او بعد از هشت سال کاری توانسته است بازار خوبی برای محصولاتش پیدا کند و با راه اندازی یک گلخانه وسیع تر، گلخانه پشت بام پدری اش را تبدیل به یک فضای دنج خانوادگی کند.