یکی از سرگرمی های کدبانوها در ماه مبارک رمضان پخت انواع نان های خوشمزه برای اهالی خانه هنگام افطار است. از حق هم نگذریم ساعات طولانی روزه داری و همچنین پرطرفدار شدن صفحات فضای مجازی در این اراده به هنرنمایی و کدبانوگری بی تاثیر نیست. علاوه بر این ها ، خانه نشینی مجدد به دلیل اوج گرفتن چهارباره کرونا نیز خیلی ها را به آشپزخانه کشانده است. در این هفته سعی می کنیم شما را با چند دستور خانگی و امتحان شده برای نان آشنا کنیم و در آخر حساب و کتابی هم از این خوشمزه های برکت سفره داشته باشیم.

نان پیه یکی از نان های نام آشنای ایرانی است که در بسیاری از نقاط ایران با اندک تغییری پخت می شود. این نان همان طور که از اسمش پیداست، با روغن دنبه پخته می شود. اما اگر از بو و طعم روغن حیوانی خوش تان نمی آید می توانید آن را با همین روغن های نباتی صنعتی درست کنید.

تلفیق شکلات نوتلا با هر خوردنی ، صاحب شکم را سر ذوق می آورد! در یک دستور ترکیه ای از نان، از ترکیب  آرد و شیر و شکلات نوتلا نان بسیار خوشمزه ای حاصل می شود. البته در نظر داشته باشید که به جای نوتلا می توان از هر نوع شکلات صبحانه وطنی دیگری نیز استفاده کرد.

یکی از نان های طرح کیک مخصوص افطار که در مناطق مرکزی ایران طرفداران خودش را پیدا کرده است، نان سه رنگ است. البته در این مناطق به جای نسکافه زعفران  یا پودر قوتو می ریزند که ما در این دستور آن را به کاکائو و نسکافه تغییر داده ایم.

سمیه  محمدنیا حنایی-  حوزه نانو چند سالی است که بر سر زبان ها افتاده است اما واقعیت این است که کمتر کسی از تمام آن چه که عنوان نانو به آن تعلق می گیرد، آگاهی دارد. شاید این ناآگاهی بیشتر به دلیل گسترده بودن حوزه نانو باشد. بیشتر افراد جامعه با نانو در بحث پارچه های ضد آب کت و شلوار ، جوراب های بو نگیر مردانه و در نهایت عایق های ایزوگام مجهز شده با فناوری نانو  یا شست وشوی فرش ها با مواد نانو مواجه شده اند. در حالی که دنیای فناوری نانو بسیار پیچیده تر و فراخ تر از این حرف هاست. در این هفته ما نیز به سراغ یکی از کارآفرینان نمونه این حوزه رفته ایم تا از مسیر موفقیت اش برای ما بگوید. محمد رضا محمودیان عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان کارآفرین نمونه این هفته است. پس با ما همراه باشید. محمدرضا زمانی که به عنوان یک معلم پا به دانشگاه فرهنگیان در رشته الکتروشیمی گذاشت، سعی کرد تا جایی که می تواند دانسته هایش را به بوته امتحان بگذارد. به قول خودش اصلا اگر می خواهید در کاری موفق شوید و کسب و کارتان توسعه پیدا کند، بیش از نیمی از سرمایه را فدای تحقیق کنید. او آن قدر به تحقیق درباره روش های خوردگی اجسام می پرداخت که بسیاری از همکلاسی ها دانشگاه را برای او بی فایده ارزیابی می کردند و اعتقاد داشتند محمدرضا در نهایت رنگ کار خواهد شد! او با آن که دانشجوی دکترا بود اما هرروز درگیر سنباده کشیدن پلیت و رنگ پاشی و در نهایت ثبت نتایج بود تا این که بالاخره توانست به فرمولی دست پیدا کند که عمر مواد به خصوص آهن را در برابر خوردگی چند برابر می کرد. این یافته تا زمانی که از آزمون عملی سربلند بیرون نمی آمد، ارزش علمی و اقتصادی چندانی نداشت. بنابراین با همکاری ستاد نانو به دنبال میدانی برای آزمایش گشت. در نهایت راه آهن کرمان- زاهدان که دایم از خوردگی پایبند ریل ها در دردسر بود ،به عنوان محک فرمول محمدرضا منتخب شد. پایبندهای ریل این منطقه هر ماه نیاز به تعویض داشتند. اما از زمانی که پوشش اختراعی دکتر محمدرضا محمودیان روی آن ها قرار گرفت قریب به 20 ماه همچنان سالم باقی مانده بود. بعد از این ،همکاری دکتر محمودیان با راه آهن آغاز شد و شرکت ایشان توانست قراردادهای مناسبی را برای پوشش ریل های ایران ببندد. اما تمام دقت محمودیان به صنعت ریلی کشور محدود نشد. شرکت محمودیان چندین کانتر از کامیون های شرکت نفت را نیز با فرمول جادویی خود رنگ کرد که عاری از هر گونه فسفات و مواد اشتعال زا بود. محمودیان بعد از به دست آوردن نتیجه مثبت در این زمینه به فکر صادرات محصول خود افتاد. او برای این کار بازارهای اروپایی و همچنین کشور عمان را انتخاب کرد. گزینشی که به نظر می رسید با توجه به نتایج مطلوب آزمایش ها  و همچنین تاکید اروپایی ها بر مواد عاری از فسفات و کرومات  پاسخ خوبی بگیرد . همکاری با طرف های خارجی از طریق نمایندگی ها صورت گرفت و محمودیان و تیمش توانستند  صادرات این نوع از فناوری نانو را محقق سازند. محمودیان که زمانی معلم ساده مدرسه بود، حقیقت علم را در تحقیق و باز هم تحقیق می داند و اعتقاد دارد اگر اراده داشته باشید هیچ نیشخند و کنایه ای سدی در برابرتان نمی سازد.