شستن لباس حساسیت های ویژه ای دارد و تقریبا هیچ فرقی ندارد که آیا لباس ها را با دست می شویید یا در ماشین لباس شویی از لکه ها راحت می شوید! حقیقت این است که انتخاب ماده شوینده لباس ، باید هوشمندانه باشد. این انتخاب با توجه به بازار پر تنوع محصولات شوینده و بهداشتی کمی گیج کننده به نظر می رسد. از طرفی تورم قیمت ها نیز امکان تجربه اندوزی در باره برندها را تا حد زیادی محدود کرده است. از نظر کدبانوها یک ماده خوب شوینده باید ویژگی های زیر را داشته باشد: نخست این که برای پوست، ریه و چشمان کدبانو هنگام شست وشو حساسیت ایجاد نکند. دوم برای کسانی که از لباس های شسته شده استفاده می کنند حساسیت های ریوی و اگزما  ایجاد نکند. سوم با توجه به محدود بودن بودجه خانواده، مقرون به صرفه باشد و در نهایت فاضلاب حاصل از شست وشو، مضرات زیست محیطی زیادی نداشته باشد.

چنان چه دنبال ماده شوینده برای لباس های تان می گردید، با تنوع باور نکردنی از انواع مواد در فروشگاه ها مواجه می شوید. امروز سعی داریم شما را با انواع شوینده ها و میزان کارایی آن ها آشنا کنیم.

 

سمیه  محمدنیا حنایی-  شاید خیلی ها با واژه ملی سازی مشکل داشته باشند، به نظر برخی از افراد به جای این که کاری را از نو شروع کنیم و با هزینه زیاد تجربه به دست بیاوریم، بهتر است که همان هزینه را برای خرید فناوری انجام دهیم ، نه چک بزنیم  نه چانه  و عروس را به خانه بیاوریم! اما حقیقت این است که این اعتقاد سهل انگارانه مانند سم مهلکی برای کارآفرینان داخلی محسوب می شود. از زمانی که بحث خودروی ملی بر سر زبان ها افتاد، بسیاری از افراد، شروع کردن راهی را که دیگران با هزینه بسیار بالا آن را طی کرده اند ، عقلانی ارزیابی نمی کردند، اما عده ای هم که به پله های مترقی تر از دیگران چشم دوخته بودند، می خواستند کار را از اساس و بنیاد فرا بگیرند. در واقع ملی سازی محصولات فرصت های شغلی زیادی را نیز برای جوانان پدید می آورد و مسیر کارآفرینی بسیاری را هموار می کند.  یکی از حوزه هایی که پروژه ملی سازی اش در ایران کلید خورده ، حوزه خودروسازی است . این حوزه با توجه به ظرفیت های ایران در خصوص مواد اولیه، فرصت های مناسبی را پیش روی کارآفرینان مشتاق قرار داده است. امروز پای صحبت های آقای علی تتاج نشسته ایم که با همت و اراده به عنوان یک کارآفرین و اشتغال زای نمونه شناخته می شود.

علی تتاج از همان کودکی علاقه زیادی به درس و مدرسه نداشت و به قول خودش همیشه از مدرسه فراری بود. همین موضوع باعث شد خانواده برای به سرکار فرستادن او، راضی شوند. علی کارگاه تراشکاری را برای خود انتخاب کرد و با آن که پدرش خیلی از این انتخاب راضی نبود، با علاقه برای فراگیری مهارت تراشکاری به آن جا رفت. دوره شاگردی علی حدود دو سال طول کشید و بعد از این مدت به خوبی می توانست از عهده سفارش مشتری ها برآید. علی در همان مغازه به عنوان وردست استاد ادامه داد تا این که در دهه سوم زندگی اش یک کارخانه تولید قطعات خودرو، شروع به استخدام نیروهای ماهر کرد. او  در سال 1375 به عنوان کارگر تراشکار در کارخانه استخدام شد. کار کردن در کارخانه باعث آشنایی علی با بازار محصولات، محصولات پرکاربرد و بازارهای فروش شد. بنابراین علی که حالا خودش را برای ورود مستقل به بازار تراشکاری آماده می دید، تصمیم گرفت کارگاه خود را در شهرستان شان یعنی بهنمیر دایر کند. علی برای ورود به این بازار کمی دست به عصا عمل کرد و در اولین تولیدات خود، تراشکاری قطعات 405 را  با چهار نیروی کار  در دستور کار قرار داد. علی بعد از چند سال کار حالا می تواند انواع دیسک خودروها مانند  پژو 405، سمند، ریو، پراید و پژو 206 را تولید کند. کارگاه پنج نفری آقای تتاج حالا تبدیل به یک کارخانه با 80 پرسنل ماهر شده است و سالانه حدود 400 هزار قطعه را تولید می کند. این در حالی است که ظرفیت تولید قطعات استان مازندران حدود 4 میلیون قطعه است. علی تتاج علاوه بر تامین بازارهای داخلی نیم نگاهی به بازارهای فرامرزی دارد و از آن جایی که محصولات تولید شده اش بالاترین درجه کیفی را بعد از آزمون های مختلف به دست آورده است، این رویا قابل دسترس به نظر می رسد.