«مامان حوصله ام سر رفته است»، « مامان یه چیزی بده من بخورم!»، «مامان من الان چکار کنم؟» و هزار جمله از این دست را مادران این روزها هزاران بار می شنوند. حقیقت این است که بچه ها بعد از ماه ها ماندن در خانه، حوصله شان حسابی سر رفته و این بی برقی های گاه و بی گاه نیز مزید بر علت شده است. بیشتر خانواده ها برای پر کردن اوقات فراغت فرزندان مستاصل شده اند که این موضوع با توجه به تعطیلی بیشتر آموزشگاه های دولتی بغرنج تر شده است. نا گفته نماند که معضل پر کردن اوقات فراغت همزمان با شیوع چندباره کرونا یک مسئله  جهانی است و مختص کشور ما نیست. هر چند بی برقی های مکرر ایران قوز بالا قوز شده است! در این هفته تلاش داریم تا راهکارهایی برای سرگرم کردن کودکان در خانه برایتان پیشنهاد دهیم و صد البته مانند همیشه نیم نگاهی هم به خرجی که روی دست تان می گذارد، داشته باشیم. پس با ما همراه شوید.

بازی های کنسولی
یکی از آسان ترین و بی دغدغه ترین راه ها برای سرگرمی بچه ها، خرید یک کنسول بازی و نشاندن بچه ها پای بازی با آن ها و تبلت است. اما این راه آسان اصلا مورد تایید پزشکان و متخصصان کودک نیست. براساس آخرین تحقیقات کودکان بین 3 تا 8 سال تنها مجوز یک ساعت بازی با این دستگاه ها را دارند و این زمان برای نوجوانان در حداکثر خود به 2 ساعت و نیم می رسد. این در حالی است که متاسفانه بیشتر فرزندان ما ساعت ها پشت مانیتور می نشینند و بازی می کنند. بنابراین استفاده از این راه ساده دارای ممنوعیت های زیادی است که غفلت از آن ها آسیب های جسمی و روحی فراوانی را به کودکان مان وارد می کند. در زیر قیمت برخی از کنسول های بازی موجود در بازار را بیان کرده ایم.
 البته در این میان بعضی از خانواده ها بوده اند که یک تیر و چند نشان زده ان و به جای خرید کنسول بازی، یک دستگاه تبلت خریداری کرده اند تا هم کلاس درس بچه شان و هم محل بازی اش باشد. هر چند از این قافله فروشندگان این دستگاه ها عقب نماندند و وقتی دیدند تنور داغ است تا توانستند نان چسباندند! نتیجه این فرصت طلبی افزایش چند برابری قیمت انواع تبلت بود. در زیر قیمت چندمدل تبلت را می بینیم.
بازی های فکری
این روزها شاهد افزایش خلاقیت در بازار اسباب بازی های فکری هستیم تا جایی که والدین و بچه ها را در این حوزه دچار سردرگمی می کند. شما می توانید انواع این بازی ها را از مراکز کتاب فروشی و خانه های بازی و اسباب بازی فروشی ها تهیه کنید. بازی با این اسباب بازی ها با آن که در ابتدایش کمی حوصله سر بر به نظر می رسد اما می تواند ساعت های خوبی را برای والدین و بچه ها رقم بزند. ناگفته نماند که تمام این بازی ها نظارت 100 درصدی بچه ها را لازم ندارد و بیشتر این بازی ها تنها به دو بازیکن احتیاج دارد. در زیر قیمت چند تا از بازی های فکری را می بینید.
مسئولیت بدهید و پول بپردازید
یکی از دلایل حوصله سر رفتن بچه ها، نداشتن برنامه ای برای انجام آن هستند. شما می توانید با یک خلاقیت این برنامه را به آن ها بدهید. واقعیت این است که بچه ها هر چقدر هم که کار برای والدین شان بتراشند اما در بعضی از مواقع می توانند کمک دست های خوبی باشند. شما می توانید از کمک کودکان تان در خانه بهره ببرید اما برای این که این موضوع را برای فرزندان تان نیز دلنشین تر کنید، برای تان پیشنهاد ویژه ای داریم و آن هم پرداخت حق الزحمه به کودکان تان در قبال کارهایی که انجام می دهند، است. هر چند که باید در نظر داشته باشید این حق الزحمه درباره کارهای شخصی کودک نباشد و بین زحمتی که کودکان تان می کشند و مبلغی که شما پرداخت می کنید تناسب وجود داشته باشد.
مهارت آموزی در هر شرایطی
همیشه ابتدای تابستان که می شد، خانواده هایی که به مهارت آموزی فرزندان شان اهمیت می دادند، به دنبال کلاس های آموزشی بودند. این کلاس ها می توانست در محیط مسجد محله، در فرهنگسرای شهرداری های نزدیک، کلاس های دایر شده در مرکز فنی و حرفه ای و حتی کلاس های خصوصی دایر شود. اما امسال متاسفانه به دلیل شیوع کرونا، خانواده ها رغبتی به فرستادن فرزندان شان به کلاس های مهارتی ندارند. هر چند در این میان کسانی هستند که کلاس های خصوصی را به دلیل تعداد اندک هنرجویان و رعایت بیشتر دستور العمل های بهداشتی قبول دارند. در زیر قیمت برخی از کلاس های خصوصی را می بینیم. این کلاس ها زیر نظر مرکز فنی و حرفه ای نبوده و کاملا خصوصی برگزار می شود. هنرجو بعد از اتمام دوره باید امتحان مربوط در مرکز فنی و حرفه ای برای دریافت مدرک بدهد.
نوستالژیک بازی کنید
بازی های قدیمی تقریبا کم هزینه ترین بازی های سرگرم کننده هستند. گل یا پوچ، یک قل دو قل، خودکار بازی، صندلی بازی، اسم فامیل جزو بازی هایی است که می تواند برای ساعت ها همه اهل خانه را مشغول خود کند در حالی که کم ترین هزینه را به دنبال دارد.

محمدنیا -کارآفرین شدن یا نشدن به انتخاب ما در یک لحظه خاص بستگی دارد. به کلام دیگر اولین گام برای کارآفرین شدن تصمیم به کارآفرین شدن است. شاید اگر زندگی کارآفرینی و موفقیت خانم زهرا ابراهیمی را بخوانید بهتر با مفهوم این جمله آشنا شوید. خانم ابراهیمی دارنده اولین کارخانه  فراورده های میوه ای دارای مجوز وزارت بهداشت مهمان ماست.
زهرا متولد بهار 59 بود و در سن 18 سالگی با محمدحسین که تازه از سربازی آمده بود، ازدواج کرد. همسرش قبل از خدمت کارهای فنی انجام می داد، بعد از ازدواج نیز همین مهارت را به عنوان شغل انتخاب کرد اما زندگی گاهی خرج هایش بیشتر از درآمد محمد حسین می شد و همین موضوع باعث می شد که زهرا نیز برای کمک هزینه زندگی به عنوان کارگر روزمزد برای نظافت به خانه اعیان برود. در یکی از همین کارهای روزمزدی زهرا همسرش را به صاحبخانه برای تعمیر شیرآلات معرفی کرد و صاحبخانه که از کار محمد حسین خیلی خوشش آمده بود، به او پیشنهاد دیگری داد. صاحبخانه یک خانه باغ در یکی از روستاهای کاشان داشت او از محمد حسین خواست که آن جا برود و باغ را آباد کند. زهرا و همسرش در باغ ساکن شدند در باغ درختان میوه زیادی وجود داشت که به دلیل رسیدگی نکردن بیشترشان آفت زده بودند. زهرا با مطالعه و دلسوزی فراوان باغ را به گفته خودش به یک بهشت تبدیل کرد. یک سال از این ماجرا گذشت که صاحبخانه به آن ها پیغام داد که برای موضوعی به مدت 5 سال به خارج از کشور می روند و باغ را به آن ها امانت می دهد. زهرا می گوید: «با شنیدن خبر زندگی در باغ به مدت 5 سال ناگهان چشمم به شکوفه های درختان افتاد. با خودم گفتم تابستان یک عالمه میوه هم داریم. کاش به محمد حسین بگویم که میوه فروشی باز کند. اما محمد حسین زیر بار نرفت و گفت من حرفه ام را دوست دارم. تابستان خیلی زود فرا رسید. من سعی کردم خودم میوه ها را باز کنم و بفروشم اما در محیط های روستایی همه درخت میوه دارند. بنابراین به فکر استفاده های دیگر از این میوه ها افتادم. اول از همه خیلی شان را مربا کردم که بازار خوبی نداشت. بعضی از میوه ها را به صورت لواشک و سرکه فراوری کردم که بازار بهتری در شهر داشت. اما موفقیت من زمانی اتفاق افتاد که به صورت خیلی اتفاقی کمی سیب خشک به دستم رسید.   برای همین شروع به خشک کردن میوه ها کردم. اعتراف می کنم که به دلیل نداشتن اطلاعات چندین کیلو میوه را خراب کردم تا این که توانستم با اطلاعات سنتی و تجربه های جدید خودم میوه خشک های اعلایی را درست کنم. زنان روستا که موفقیت من را دیدند از من خواستند تا به آن ها هم این شیوه را آموزش دهم. آن زمان تازه تعاونی های روستایی جان گرفته بود. برای همین از طرف تعاونی با من تماس گرفتند و ما اولین تعاونی روستایی بر مبنای میوه خشک را راه اندازی کردیم. 5 سال مثل برق و باد گذشت و موعد تحویل باغ امانتی به صاحبخانه رسید. من در این چند سال توانسته بودم پول خوبی به دست بیاورم . صاحبخانه که متوجه کار من در روستا شد، گفت از این به بعد شریک شویم ، او اجازه داد تا در صحن باغ کارخانه ای را راه اندازی کنیم. در این کارخانه میوه های اهالی با روش های صنعتی خشک و بسته بندی و به شهرهای مختلف ارسال می شد. عایدی من از کارخانه خیلی بیشتر از چیزی بود که فکرش را می کردم و کم کم توانستم با وام ها و مساعدت صاحبخانه همان کارخانه و باغ را خریداری کنم. زهرا ابراهیمی در سال 86 توانست جایزه کشوری زن کارآفرین روستایی را از آن خود کند.