سیرک خودرو در آفتاب!
وقتی بیشتر شرکت های خودروسازی چیزی در چنته ندارند، چرا باید نمایشگاه خودرو برگزار شود؟
هفته گذشته اعلام شد که نمایشگاه خودروی تهران در مجموعه نمایشگاهی شهر آفتاب برگزار نخواهد شد؛ آنهم حداقل تا خرداد سال آینده. قرار بود سایپا، ایران خودرو، بهمن دیزل، سیف خودرو و احتمالاً دو یا سه شرکت خصوصی دیگر در مهمترین رویداد خودرویی سال شرکت کنند. حتی برخی از آنها برنامههایی برای رونمایی محصولات جدیدشان داشتند؛ تا جایی که منابع خبری میگفتند ایران خودرو قصد دارد در این نمایشگاه از کراساوور و سدان ملی خود پرده بردارد. اما بهیکباره این رویداد لغو شد و معلوم هم نیست که با این شرایط در سال آینده برگزار میشود یا خیر.
به نظر میرسد خودروسازان برخلاف اتفاقی که در نمایشگاه سال قبل رخ داد، این دفعه زیر بار «حضور دستوری» نرفتهاند، به دلایل مختلفی که احتمالاً مهمترینش، ترس از اعتراض خریداران خودروهای معوقه باشد. سال گذشته بسیاری از کسانی که خودرو ثبتنام کرده بودند، در سالنهای نمایشگاهی دست به تظاهرات زدند و برخی هم با «بستنشینی» از مسئولان مربوط جواب میخواستند. آن اتفاق درس عبرتی شد تا خودروسازان دولتی هم متوجه خشم پراگماتیک مردم شوند. خشمی که نه با کارهای تزیینی و برگزاری نمایشگاه بلکه با تحویل به موقع خودرو و افزایش کیفیت، قابلکنترل است.
جدای از مسئله اعتراضات، در سومین دوره نمایشگاه خودروی تهران موضوعی که بیش از همه به چشم میآمد و به اصطلاح توی ذوق میزد، حضور کم تعداد خودروسازان و نبود استقبال از سوی مردم بود. همین پیشزمینه نشان میداد که نمایشگاه امسال هم نمیتواند به جذابیت اولین یا دومین دوره آن باشد. البته برخی خودروسازان خصوصی به اجبار یا به تصمیم خود، قصد داشتند به شهر آفتاب بیایند. درصورتیکه نمایشگاه برگزار میشد آیا طبیعی بود شرکتی که به دلیل نداشتن قطعه، خطوط تولیدش خوابیده و تقریباً تعطیل شده، محصولات نداشتهاش را به نمایش بگذارد؟
وقتی میخواهید در یک نمایشگاه حضور پیدا کنید، باید چیزی برای «نمایش» داشته باشید. این اصل اول و بدیهی شرکت در چنین مراسمی است. بنابراین شرکت هایی که در نمایشگاه خودرو حاضر میشوند باید محصولات و فناوریهای جدیدی معرفی کنند در غیر این صورت احتیاجی به صرف وقت و هزینه ندارند. امسال جگوار، لند رور، ولوو، فورد، هیوندای و اوپل اعلام کردند به نمایشگاه خودروی ژنو که یکی از معتبرترین رویدادهای خودرویی سال است، نمیروند. درواقع بهطور ضمنی گفتند که در آن برهه زمانی چیز جدیدی برای ارائه ندارند.
در ایران اما منافع برخی در برگزاری نمایشگاه «به هر قیمتی» است و لابی سنگین چند نفر میتوانست شرایط را بهگونهای رقم بزند که بار دیگر شاهد درگیری مردم با خودروسازان باشیم. چهبسا شرکتهایی هم از این فرصت برای پیشفروش خودروهای بینامونشان بهره میبردند و بعد از یک سال به بهانههای مختلف، یک خودروی گمنام دیگر را جایگزین میکردند. مشابه اتفاقی که پارسال هم شاهدش بودیم و همچنان سرنوشت خریداران بیسو در هالهای از ابهام قرار دارد.
برگزاری نمایشگاه در چنین شرایطی بهخودیخود اشتباه نیست، به شرطی که خودروهای معوقه تعیین تکلیف، بدهی قطعهسازان پرداخت و مشکل واردات قطعات خودرو حل شود. در این صورت میتوان امید داشت که مردم از رویدادهای خودرویی استقبال میکنند و حتی برای حضور در سالنها هزینه بلیت را میپردازند. در غیر این صورت برگزاری نمایشگاه مثل سیرکی میماند که صرفاً قصد خوشحال کردن عده اندکی را دارد. همان عدهای که بیشترین نفع مالی و رسانهای را از چنین مراسمی میبرند.