20 سـالگی 2 نابـــغه
با یک فلاش بک به سال 2000، سراغ دو خودروی نیمه لوکس و متوسط شرقی یعنی هیوندای آزرا و لکسوس ES رفتهایم. خودروهایی که 20 سال پیش محصولات مهمی نبودند
نویسنده : محمدحسین شاوردی روزنامهنگار
داستان پیشرفت در صنعت خودروسازی داستان هزار بار شکست خوردن و هزار و یک بار برخاستن است. اگر لکسوس با هدایت تویوتا در دهه90 میلادی پا به بازی بزرگان گذاشت، هیوندای تا اوایل قرن 21 شرایط متزلزلی داشت. این برند در پایان قرن بیستم شرکتی درجه 3 بود که میان بحران اقتصادی کره و مشکلات کیفی خود در بازارهای جهانی دست و پا میزد. از سال 2000 به این سو اما هیوندای تنها به پیشرفت، توسعه و ارتقا فکر کرد و پس از 20 سال توانست به یکی از 5 غول بزرگ دنیای خودرو بدل شود. این شرکت که در بازار لوکسها با زیربرند جنسیس حضور دارد، نخستین حرکات جدی برای تولید سدانهای مجلل را با معرفی خودروی گرانجر/آزرا شروع کرد. سدانی در حد و اندازه لکسوس ES و بنز E کلاس که علاوه بر مجلل بودن، ارزان هم هست. با این که پس از 20 سال همچنان بنز ای کلاس صدرنشین بازار جهانی است، اما آزرا و ES جایگاه ثابتی در بین مشتریان پیدا کردهاند و سالانه بین 50 تا صد هزار دستگاه در این رده سخت و فشرده فروش دارند. به سراغ مدل 2000 از نسل سوم این دو خودرو رفتهایم که به شکل اتفاقی آن ها را در کشور پیدا کردیم. دیدن گذشته دو خودروی مشهور امروز بازار درسهای بسیاری برای ما و صنعت خودروی ما دارد.
هیوندای آزرا
آزرا از میانه دهه 90 میلادی به بازار آمد و هرچه گذشت بهتر شد. نسل سوم گرانجر/آزرا هم خودرویی با طرح ساده اما کلاسیک بود که سعی داشت بین خودروهای ژاپنی و محصولات آمریکایی این رده پل بزند. این خودرو که بین سالهای 1999 تا 2005 به بازار عرضه شد، در واقع چیزی بین نیسان ماکسیمای محبوب و محصولات لینکلن و کادیلاک بود. خودرویی که ابتدای قرن 21 با قیمتی ارزانتر از رقبا و در مقیاس کوچکتر به فروش میرسید و کابین مجللی داشت. آزرای 2000 را در ایران با موتور شش سیلندر سیگما که دقیقا سه لیتر حجم دارد، میتوان خریداری کرد. این پیشرانه با داشتن 181 اسب بخار قدرت به جعبه دنده 5سرعته خودکار مجهز بود و شتابی معمول و مناسب را عاید خریداران آزرا میکرد. وضعیتی که برای محصولی که کشیدهتر از ساختههای بنز و ب.ام.و در این رده بود، اعتبار خوبی ایجاد کرد. آزرای نسل سه که در فرم ظاهری از زبان طراحی قدیمیتری در قیاس با رقبا سود میبرد، کابین جذابی داشت. کابینی دو رنگ با انبوهی چوب و چرم که جادار و راحت بود. گیر اصلی خودرو البته استفاده از پلتفرمی مشترک با کیا اوپیروس بود. ساختار فنی این پلتفرم به شکلی بود که نمیتوانست راحتی را همپای لکسوس یا بنز عاید سرنشینان کند. از این رو در بین لوکسپسندان آزرا یک محصول معیوب بود و همین عامل زمینه شکستش در بازارهای خارجی را فراهم کرد. این خودرو امروزه با همین مشخصات در ایران موجود است و بهایی نزدیک به300 میلیون تومان دارد.
لکسوس ES
ماشین شارون استون بازیگر محبوب هالیوودی در دهه 90 میلادی حتما باید محصول خوبی باشد. نسل سوم ES هم در همین راستا خودرویی است اقتصادی و بسیار راحت که کم صدا، نرم و آرام است و به رغم سادگی کابین، برای یک خانواده بزرگ به اندازه کافی جا دارد. این خودرو که با همان چارچوب طراحی و پلتفرم تویوتا کمری و اصلاحات متعدد در سال 1996 به بازار آمده بود، تا سال 2001 به کار خود ادامه داد و با فروش متوسط به کار خود پایان داد. از نکات بارز درباره این سری از ES بدنه دورنگ آن بود که برای آخرین بار این جا استفاده و سپس برای همیشه از لکسوس دور شد. در بررسی خطوط بدنه توجه ویژه روی فرم کشیده پوزه و فرم لوکس بخش عقب بوده است. چیزی که هنوز هم پس از دو دهه قابل لمس است. در کابین هم به سیاق مدلهای آن دوره اتاق با تریم دو رنگ و روشن و البته حجمهای ساده و خطوط نرم طراحی شده تا گیرایی آن بالا رود. خودرو آن قدر صندلیهای خوبی دارد که پس از دو دهه همچنان نشستن روی آن ها احساس خوبی را به سرنشینان منتقل میکند. در بخش فنی وضعیت کاملا معقول است. در نسخه موجود در ایران که از سری ES300 است، ما با یک موتور 3لیتری شش سیلندر و 200 اسبی روبه روییم که قدرت مناسب را همراه با لرزش اندک و صدای پایین نصیب راننده میکند و برخلاف نمونههای آلمانی بی دردسر کار میکند. جعبه دنده خودکار 4سرعته، لامپهای زنون، سیستم صوتی مخصوص، تزیینات چوبی، صندلیهای چرم و سان روف از تجهیزات دیگر این خودرو هستند. محصولی که با کارکرد 250 هزار تایی، هماینک در بازار ایران بهایی 250 تا 300 میلیونی دارد.