وقتی تلاش می کنیم که آینده بورس، شاخص ها و نمادها را پیش بینی کنیم به انبوهی از متغیرها و سناریوها بر می خوریم که یا عملا ذهنمان از پس تجزیه و تحلیل شان بر نمی آید یا اطلاعات کافی برای ترسیم یک چشم انداز معقول نداریم. اما وقتی به گذشته نگاه می کنیم، عموما می توانیم روندهای مختلف را بازشماری کرده و علت هر روند را به نحو قابل قبولی شناسایی کنیم. به بیان دیگر می توان بورس را گاه شماری و روندشناسی کرد و دوره های مختلف را برای کلیت بازار، برای شاخص کل و همین طور برای گروه ها و نمادها برشمرد. این همان کاری است که تحلیلگران تکنیکال انجام می دهند اما این کار را به روش بنیادین هم می توان انجام داد. این کار یک مزیت مهم برای تنظیم معاملات آینده ایجاد می کند و البته یک پاسخ خوب هم برای سوال «کی بفروشم»  یا «کی سبدم را تغییر دهم؟» ارائه می کند. در ادامه در این خصوص و درباره «دوره سرمایه گذاری» توضیح می دهیم. قبل از آن باید درباره گروه های مختلف سرمایه گذار با توجه به دوره سرمایه گذاری صحبت کنیم.

3 گروه سرمایه گذار در بازار سرمایه از نظر دوره سرمایه گذاری
در بازار سرمایه برخی بسیار بلندمدت سرمایه گذاری می کنند. یعنی یک سهم را می خرند و برای چند سال نگه می دارند. این افراد نیاز جدی به روندشناسی ندارند. فقط کافی است در انتخاب سبد اولیه دقت کنند. معمولا این گروه در بازار سرمایه کشور که تقریبا همیشه صعودی بوده است، سود مناسبی کسب کرده اند. این گروه وقت اندکی صرف رصد و تحلیل بازار می‌کنند و مشغولیت ذهنی زیادی هم در این خصوص ندارند بنابراین  از این جهت یک مزیت جدی دارند.گروه دوم معامله گران کوتاه مدتی یا نوسانگیرها هستند که معمولا دارایی خود را در دوره های کوتاه حتی چند روزه، تغییر می دهند. این گروه معمولا در بازارهای نوسانی و راکد سود می کنند و در بازارهای صعودی، در بهترین حالت کمتر از میانگین سود کسب می کنند. این گروه هم نیاز جدی به گاه‌شماری و روندشناسی ندارند و معمولا از ابزارهای تکنیکال و تابلوخانی استفاده می کنند و البته به شانس و اقبال هم متکی هستند. ضمنا این گروه وقت زیادی را پای تابلوی  معاملات و رصد بازار صرف می کنند و درگیری ذهنی زیادی هم با تحولات بازار دارند اما گروه سوم یعنی معامله گران میان مدتی که در دوره های یک تا چندماهه سرمایه گذاری می کنند، بیش از همه نیازمند تنظیم دوره سرمایه گذاری و تغییر هوشمندانه سبد سرمایه گذاری هستند. این افراد در صورت انتخاب مناسب سبد، درک مناسب روندها، گاه شماری مناسب و تنظیم مناسب دوره های سرمایه گذاری، بیش از دو گروه دیگر سود کسب می کنند. ضمن این که نسبت به گروه دوم، وقت و انرژی ذهنی کمتری صرف رصد و تحلیل بازار می کنند اما نسبت به  گروه اول همراهی بیشتر با بازار دارند.
روندشماری گذشته نگر و سناریوچینی آینده نگر
این گروه برای تنظیم دوره های سرمایه گذاری خود قبل از هرچیز نیازمند رصد و تحلیل گذشته و استخراج روندها و علل آن ها هستند. برخی (مخصوصا تکنیکالیست ها) معتقدند که آینده از دل گذشته بیرون می آید و گذشته (داده ها و نمودارها) همه چیز را برای پیش بینی آینده دارد. البته این دیدگاه تکنیکالیست ها محل مناقشه است اما این که رصد گذشته کمک زیادی به تحلیل آینده می کند، همه قبول دارند. بعد از رصد و تحلیل گذشته و استخراج روندهای گذشته، حالا باید بر اساس متغیرهای مهم اثرگذار، تصویری از سناریوهای پیش رو به دست آورید و در نهایت بر اساس سناریوهای قالب سبد و دوره سرمایه گذاری خود را تنظیم کنید. در ادامه توضیح می دهیم.
بهترین زمان تغییر سبد
معمولا یکی از بهترین شاخص ها برای تغییر سبد و ایجاد دوره و چشم انداز جدید سرمایه گذاری، دوره های اصلاح بازار است. اجازه بدهید دوره های اخیر را مرور کنیم. در سال 97 بازار سه دوره داشت. در بهار تقریبا همه چیز باثبات و رخوت آلود بود. از اواخر بهار تا 8 مهر، یک رشد بسیار قوی با محوریت نمادهای بزرگ دلاری ثبت شد. بعد از آن تا انتهای پاییز بازار نزولی بود اما در زمستان رشد محدودی را ثبت کرد. دوره جدید از نیمه دوم اسفند تا نیمه اردیبهشت 98 با صعود یکدست و قوی همه بازار همزمان با رشد دلار رقم خورد. بعد از 2 هفته اصلاح، یک رشد نرم در شاخص کل از ابتدای خرداد تا میانه مهر رقم خورد. بازار تا انتهای آبان اصلاح کرد اما از ابتدای آذر موج صعودی جدید را تا میانه مهرماه (شهادت حاج قاسم سلیمانی) طی کرد. بعد از اصلاح حدود یک هفته ای در اثر تنش های نظامی، موج صعودی جدید از اواخر دی تا میانه اسفند رقم خورد. نشانه های موج صعودی بعدی از انتهای اسفند 98 مشاهده شد و در سال جدید با قدرت تا 22 اردیبهشت ادامه یافت. بعد از آن بازار سه هفته اصلاح کرد و در نهایت  از 7 خرداد وارد فاز صعودی جدید شد و تا امروز هم ادامه دارد. در این میان، بهترین زمان تغییر سبد در 6 ماه اخیر، دوره 22 اردیبهشت تا 7 خرداد و همچنین دوره 15 تا انتهای اسفند 98 بوده است. کسانی که در این دوره سبد خود را تغییر ندادند و به هوای سود شیرین نمادهای کوچک در سال 98 همچنان  از سهم های دلاری پرهیز کردند، عمدتا از بازار جا ماندند یا ضرر کردند و یا سود اندکی کسب کردند.
تغییر با روند بازار
دوره های اصلاح، دوره هایی هستند که برخی محرک های بازار انرژی خود را از دست داده اند و باید منتظر موج جدید بود. مثلا محرک موج صعودی انتهای اسفند تا 22 اردیبهشت ورود نقدینگی جدید و همچنین رشد نرخ ارز بود که تقریبا همه بازار را رشد داد اما شرکت های دلاری رشد بیشتری داشتند. اما در دوره 7 خرداد تاکنون، اثر رشد نرخ ارز بیشتر بوده و سه  موضوع دیگر اضافه شده است: عرضه صندوق های دولتی، رشد قیمت های جهانی بعد از حضیض کرونایی و عرضه اولیه زیرمجموعه ها. این سه موضوع نیز باعث رشد شدیدتر در نمادهای دلاری و شاخص ساز شد که تفاوت معنی داری در بازدهی شاخص کل(شرکت های بزرگ) و شاخص هم وزن (نماینده شرکت های کوچک) ایجاد کرد. اکنون با گذشت حدود 50 روز نشانه هایی از پایان روند صعودی فعلی ملاحظه می شود که می تواند فرصت تغییر سبد باشد. اما در دوره جدید به نظر می رسد اثر رشد نرخ ارز نیز کاهش یابد و از این به بعد موضوعاتی نظیر عرضه های دولتی، تشدید عرضه اولیه ها (مهم برای شرکت های سرمایه گذاری یا دارای شرکت های زیرمجموعه) و تورم داخلی، محرک بازار باشد که بهتر است بر این اساس سبد خود را بچینید. از سوی دیگر شرایط امسال تا حد زیادی قابل تشبیه با سال 97 است. تا اینجا روندهای گذشته را شناختیم و درباره متغیرهای موثر پیش رو هم صحبت کردیم. هفته آینده در خصوص سناریوهای احتمالی (با توجه به متغیرهای مهم) و قوت و ضعف هرکدام توضیح می‌دهیم. اگر میان مدتی سرمایه گذاری می کنید نگران نوسانات بازار نباشید و با حوصله سبد خود را برای یک دوره چند ماهه (مثلا اوایل مرداد تا میانه مهر) تغییر دهید.
 

ضربه دلالی ها و تقاضاهای کاذب بر بازارها و اقتصاد ایران به گونه ای است که ماه هاست عمده پیشنهادهای کارشناسی برای اصلاح اقتصاد ایران، بر راهکارهای مالیاتی متمرکز شده است. به عنوان مثال برای مقابله با دلالی در بازارهایی نظیر خودرو، ارز، املاک و طلا، مالیات بر عایدی سرمایه؛ برای مقابله با خودداری مالکان منازل خالی از عرضه ملک خود به بازار، مالیات بر خانه های خالی و برای مقابله با شفافیت درآمدی در حوزه کسب و کارها، استفاده از صندوق های مکانیزه فروش توصیه می شود. این رویکرد حتی انتقاد برخی از کارشناسان را در پی داشته و آن ها معتقدند همزمان با تاکید راهکارهای مالیاتی، به سیاست های مبتنی بر رشد عرضه در اقتصاد و بازارهای کشور نیز باید توجه شود. در هر حال، نگاهی به آمارهای مقایسه ای موجود نشان می دهد که ظرفیت زیادی در اقتصاد کشور برای رشد درآمدهای مالیاتی، عادلانه تر کردن مالیات ها به نفع تولید و اقشار کم برخوردار و حتی رشد درآمدهای دولت از این منظر وجود دارد.

1-  ابتدا بگذارید نگاهی به کمیت مالیات ها در کشور بیندازیم. اگر چه تصور عده ای از افراد از برخی بی عدالتی ها در نظام مالیاتی، این است که مالیات ها در کشور ما زیاد است، اما مقایسه نسبت مجموع مالیات ها به تولید ناخالص داخلی در کشورمان با دیگر کشورها نشان می دهد که در ایران این نسبت حدود ۷ تا ۸ درصد و در دنیا حدود ۱۴ درصد است. به عبارت دیگر ما نصف مردم دیگر کشورها مالیات می دهیم. این موضوع دلایل بسیاری دارد از جمله آن که برخی بخش ها مانند کشاورزی معاف از مالیات هستند، عده‌ای از فعالان اقتصادی فرار مالیاتی دارند و سیستم‌های اطلاعاتی کافی نیز برای مالیات‌ستانی وجود ندارد.

2-   اما از منظر کیفیت مالیات ستانی می توان به تمرکز زیاد نظام مالیاتی به گرفتن مالیات از شرکت ها و بخش تولید اشاره کرد. آمارها نشان می دهند که سهم مالیات بر سود شرکت ها در اقتصاد ایران نسبت به اقتصادهای پیشرو بعضاً تا بیش از سه برابر هم می رسد.

3-   از سوی دیگر در شرایطی سهم مالیات بر سود شرکت ها در اقتصاد ایران بالاست که سهم مالیات بر درآمد اشخاص حقیقی به کمتر از نصف دیگر کشورها نیز می رسد. همین مسئله باعث شده تا کارشناسان رویکرد کاستن فشار مالیات از بخش تولید و شرکت ها و در عوض افزایش تمرکز بر درآمد اشخاص و مالیات بر مجموع درآمد را مطرح کنند.

4-  آمارها همچنین نشان می دهند که مالیات بر درآمد اشخاص که می تواند سهم قابل توجهی در کاستن از فاصله طبقاتی داشته باشد، در کشور ما دارای سقفی بسیار کوتاه تر از کشورهای پیشرو است. به عنوان مثال، ملاحظه می شود که نرخ موثر مالیات دهک های مختلف در ایران بین 2 تا 10 درصد و بدون جهت گیری متمایزی برای عدالت طبقاتی است. در حالی که این ارقام در آمریکا، به حدود منفی 10 تا مثبت 30 درصد می رسد.

قدیم ترها هاون های چوبی و سنگی و بعدتر هاون های برنجی با زحمت فراوان کار آسیاب کردن را در خانه ها انجام می دادند ، امروزه به لطف ماشینی شدن زندگی ها می توان گفت کار آسیاب کردن هم بی زحمت شده است. آسیاب ها یکی از وسایل پر کاربرد و کم حجم در آشپزخانه هستند که کار ساییدن و پودر کردن انواع مواد غذایی مانند قهوه، سبزیجات، ادویه جات و سایر خوراکی ها را به خوبی و آسانی انجام می دهند. اگر قصد خرید آسیاب برقی دارید مقایسه زیر را که بین چند تا از پرفروش های بازار صورت گرفته از دست ندهید. محدوده قیمتی آسیاب برقی در بازار از حدود 150هزار تومان هست تا حدود 8میلیون تومان!

آسیاب میگل
مدل GEG 150
این مدل بسیار کوچک، ساده با کاربری آسان و قیمتی مناسب است. توان مصرفی آن 150 وات است که در زمره کم مصرف ها قرار می گیرد و با ظرفیت نسبتا پایینش مناسب مصارف خانگی است. بدنه و تیغه آن از استیل‌ضدزنگ ساخته شده اما محفظه خردکن آن پلاستیکی است و برخلاف بیشتر محصولات مشابه، می‌توان  درپوش و محفظه خردکن را از دستگاه جدا کرد  و شست. این دستگاه از نظر کاربران معمولی ارزیابی شده است.

آسیاب بوش
مدل MKM6000
این دستگاه که یکی از محصولات برند با کیفیت بوش است بیشتر با هدف آسیاب کردن قهوه ارائه شده  اما می تواند به راحتی مغزهای دیگر را نیز آسیاب کند .دستگاهی کوچک و کاربردی که ظرفیت و قدرت آن امکان تهیه مقدار زیادی پودر را در زمانی اندک به ما می‌دهد. بد نیست بدانید بدنه این دستگاه پلاستیکی است اما  دارای دو تیغه است و قابلیت آسیاب کردن 75 گرم قهوه را در هر بار پر کردن مخزن دارد. این دستگاه از نظر کاربران خوب ارزیابی شده است.

آسیاب هاردستون
مدل GRP2010
این دستگاه نیز به سبب سایز جمع و جور خود مناسب مصارف روزانه و خانگی است ، دارای توان مصرفی 200 وات، با بدنه  پلاستیکی و کاسه و تیغه از جنس استیل ضد زنگ است و امکان آسیاب کردن انواع دانه های قهوه، زعفران، ادویه جات و خشکبار را در سه سایز دارد . آسیاب برقی هاردستون با گنجایش 80 گرم مجهز به قفل ایمنی هم هست و از نظر کاربران خوب ارزیابی شده است.

آسیاب مولینکس
 مدل MC300
آسیاب مولینکس مدل MC300 یکی از ارزان ترین ساخته های مولینکس است که بدنه ای پلاستکی و ظاهری فانتزی دارد اما قادر است با توان 180 وات  در هر بار استفاده 50 گرم قهوه  و انواع و اقسام مواد غذایی و ادویه را آسیاب کند. این دستگاه نیز از نظر کاربران معمولی ارزیابی شده است.

تغییر سبک زندگی شهری و شلوغی آن باعث شده تا بسیاری از کسب وکارها مجبور به کوچ کردن واحد خود به حاشیه شهر شوند. در واقع به نقاطی که به اصطلاح بورس بوده و از طرف دولت تعیین شده است. جوشکاری هم از همین موارد است. البته واحدهای جوشکاری مانند بقیه مجبور به داشتن بازاری واحد و کوچ کردن به آن نیستند؛ اما به هر حال تغییر ساختار شهرها باعث شده تا مانند گذشته نتوانند در خیابانی فعالیت کنند. با این که این مسئله تاثیر منفی روی کار کردن این واحد گذاشته است؛ اما از طرفی شاهد تغییر سبک آن از مغازه ای و ثابت به سیار هستیم. جوشکاری سیار نام این شغل است. تنها تفاوت آن با کار اصلی این است که شما به جای داشتن واحدی ثابت، به صورت سیار در کل شهر چرخیده و تبلیغات می کنید. اتفاقا با این روش شانس گرفتن کار و حتی پروژه های بزرگ هم برایتان زیاد است. این روزها برای موفق شدن باید خودتان برای تبلیغات دست به کار شوید. نشستن هیچ دردی را دوا نمی کند.

چگونه جوشکار سیار شویم؟
اول از همه باید گفت که برای راه اندازی این واحد شغلی باید فرض کنید که شما قصد راه اندازی و اجاره واحدی هم برای خود دارید. این فرض به شما کمک می کند تا بهتر مراحل جوشکار شدن را طی کنید. برای جوشکار سیار شدن برخلاف تصور بقیه، باید دوره های فنی و حرفه ای را بگذرانید. تجربی کار کردن دیگر این روزها جواب نمی دهد. دو دلیل می توان بیان کرد: اول از همه این که برای تبدیل شدن به فرد حرفه ای باید وقت زیادی بگذارید و دوم این که خلاقیت و تکنیک به حدی پیشرفته شده که در دنیای تجربی نمی توان به آن رسید. پس گام اول ثبت‌نام در دوره های آزاد یا مطالعه آن از هنرستان است. البته رشته های دانشگاهی مرتبط تا مقطع دکترا برای جوشکاری وجود دارد. فردی که کارشناس ارشد یا دکترای این حوزه می شود، به صورت تخصصی روی نوع اتصالات و چگونگی آن ها تحقیق می کند. نکته مهم تر این که برای استخدام شدن در واحدهای دولتی یا شرکت ها، داشتن تحصیلات یا مدرک معتبر الزامی است. هرچند نباید فراموش کنید که تحصیلات باید در کنار کارآموزی باشد تا به خوبی فن ها را بتوانید پیاده سازی کنید.
چه چیزهایی لازم داریم؟
وسایل لازم برای جوشکاری سیار به دو دسته تقسیم می شوند؛ یکی خود وسایل اصلی و دیگر روش های تبلیغات آن است. در این جا شما به جای مغازه که اجاره آن در این اواخر سر به فلک کشیده، از یک وانت یا موتور برای کارهای خود استفاده کنید. این به مراتب خیلی ارزان تر است. هرچند ماشین کار می کند؛ اما در برابر اجاره واقعا ناچیز است.
وسایل و قیمت های دستگاه های جوشکاری شامل:
  دستگاه تراس جوش ساده و پیشرفته با قیمت حدود 2 تا 3 میلیون تومان
  ماسک و عینک جوشکاری متوسط 70 هزار تومان
  الکترود گیرو اتصال متوسط 150 هزار تومان
  دستکش مخصوص متوسط 90 هزار تومان
  چکش جوش متوسط 100 هزار تومان
  دریل صنعتی متوسط یک  میلیون تومان
 دستگاه مینی فرز متوسط 400 هزار تومان
  جعبه مشعل که از 6 میلیون تومان شروع می‌شود
  دستگاه هوا برش متوسط یک میلیون و 500 هزار تومان
  لحیم فوری متوسط 40 هزار تومان
  انبر جوش متوسط 40 هزار تومان
  سرپیک برش متوسط 700 هزار تومان
این ها تعدادی از دستگاه های ساده و ابتدایی برای فعالیت در جوشکاری است. حالا ممکن است که قیمت بعضی بیشتر و بعضی خیلی کمتر هم باشد. هرچند که این روزها با توجه به افزایش قیمت دلار، باید شاهد تغییرات زیادی باشید؛ اما در کنار این ها یک جوشکار باید با دانش هایی از جمله شناخت انواع فلزات، آماده کردن قطعات، طرح ریزی و خلاقیت در آن، تمیزکاری، بررسی و تست برش و اتصالات، کنترل عملکرد، دقت، اصول ایمنی و هماهنگی به خوبی آشنا بوده و تسلط داشته باشد. برای جوشکار سیار کیفیت بالا و تمیزی بیشتر اهمیت دارد. شما جای ثابت ندارید که بعد از مدتی خاک خوری در محل شناخته شوید؛ باید خود با کیفیت برندسازی کنید.
مسئله دوم دانش تبلیغاتی است. جوشکار سیار می تواند از تمامی نقاط شهر مشتری داشته باشد. به غیر از کیفیت کار، باید از روش های تبلیغاتی مدرن مانند سایت، پیامک و حتی روش های سنتی مانند تراکت (البته به شیوه روز) استفاده کند. داشتن کارت ویزیت و سر زدن ماهانه به واحدها خود می تواند گام دیگر برای جذب مشتری باشد. اگر کیفیت کارتان خوب باشد، چه بسا یکی از همین مشتریان تان، شما را برای فعالیت جوشکاری ساختمان در حال احداث خود جذب کند. این روزها کیفیت و خلاقیت در این حوزه حرف اول را می زند.

 داستان پیشرفت در صنعت خودروسازی داستان هزار بار شکست خوردن و هزار و یک بار برخاستن است. اگر لکسوس با هدایت تویوتا در دهه90 میلادی پا به بازی بزرگان گذاشت، هیوندای تا اوایل قرن 21 شرایط متزلزلی داشت. این برند در پایان قرن بیستم شرکتی درجه 3 بود که میان بحران اقتصادی کره و مشکلات کیفی خود در بازارهای جهانی دست و پا می‌زد. از سال 2000 به این سو اما هیوندای تنها به پیشرفت، توسعه و ارتقا فکر کرد و پس از 20 سال توانست به یکی از 5 غول بزرگ دنیای خودرو بدل شود. این شرکت که در بازار لوکس‌ها با زیربرند جنسیس حضور دارد، نخستین حرکات جدی برای تولید سدان‌های مجلل را با معرفی خودروی گرانجر/آزرا شروع کرد. سدانی در حد و اندازه لکسوس ES و بنز E کلاس که علاوه بر مجلل بودن، ارزان هم هست. با این که پس از 20 سال همچنان بنز ای کلاس صدرنشین بازار جهانی است، اما آزرا و ES جایگاه ثابتی در بین مشتریان پیدا کرده‌اند و سالانه بین 50 تا صد هزار دستگاه در این رده سخت و فشرده فروش دارند. به سراغ مدل 2000 از نسل سوم این دو خودرو رفته‌ایم که به شکل اتفاقی آن ها را در کشور پیدا کردیم. دیدن گذشته دو خودروی مشهور امروز بازار درس‌های بسیاری برای ما و صنعت خودروی ما دارد.

هیوندای آزرا
آزرا از میانه دهه 90 میلادی به بازار آمد و هرچه گذشت بهتر شد. نسل سوم گرانجر/آزرا هم خودرویی با طرح ساده اما کلاسیک بود که سعی داشت بین خودروهای ژاپنی و محصولات آمریکایی این رده پل بزند. این خودرو که بین سال‌های 1999 تا 2005 به بازار عرضه شد، در واقع چیزی بین نیسان ماکسیمای محبوب و محصولات لینکلن و کادیلاک بود. خودرویی که ابتدای قرن 21 با قیمتی ارزان‌تر از رقبا و در مقیاس کوچک‌تر به فروش می‌رسید و کابین مجللی داشت. آزرای 2000 را در ایران با موتور شش سیلندر سیگما که دقیقا سه لیتر حجم دارد، می‌توان خریداری کرد. این پیشرانه با داشتن 181 اسب بخار قدرت به جعبه دنده 5سرعته خودکار مجهز بود و شتابی معمول و مناسب را عاید خریداران آزرا می‌کرد. وضعیتی که برای محصولی که کشیده‌تر از ساخته‌های بنز و ب.ام.و در این رده بود، اعتبار خوبی ایجاد کرد. آزرای نسل سه که در فرم ظاهری از زبان طراحی قدیمی‌تری در قیاس با رقبا سود می‌برد، کابین جذابی داشت. کابینی دو رنگ با انبوهی چوب و چرم که جادار و راحت بود. گیر اصلی خودرو البته استفاده از پلتفرمی مشترک با کیا اوپیروس بود. ساختار فنی این پلتفرم به شکلی بود که نمی‌توانست راحتی را همپای لکسوس یا بنز عاید سرنشینان کند. از این رو در بین لوکس‌پسندان آزرا یک محصول معیوب بود و همین عامل زمینه شکستش در بازارهای خارجی را فراهم کرد. این خودرو امروزه با همین مشخصات در ایران موجود است و بهایی نزدیک به300 میلیون تومان دارد.

لکسوس ES
ماشین شارون استون بازیگر محبوب هالیوودی در دهه 90 میلادی حتما باید محصول خوبی باشد.  نسل سوم ES هم در همین راستا خودرویی است اقتصادی و بسیار راحت که کم صدا، نرم و آرام است و به رغم سادگی کابین، برای یک خانواده بزرگ به اندازه کافی جا دارد. این خودرو که با همان چارچوب طراحی و پلتفرم تویوتا کمری و اصلاحات متعدد در سال 1996 به بازار آمده بود، تا سال 2001 به کار خود ادامه داد و با فروش متوسط به کار خود پایان داد. از نکات بارز درباره این سری از ES بدنه دورنگ آن بود که برای آخرین بار این جا استفاده و سپس برای همیشه از لکسوس دور شد. در بررسی خطوط بدنه توجه ویژه روی فرم کشیده پوزه و فرم لوکس بخش عقب بوده است. چیزی که هنوز هم پس از دو دهه قابل لمس است. در کابین هم به سیاق مدل‌های آن دوره اتاق با تریم دو رنگ و روشن و البته حجم‌های ساده و خطوط نرم طراحی شده تا گیرایی آن بالا رود. خودرو آن قدر صندلی‌های خوبی دارد که پس از دو دهه همچنان نشستن روی آن ها احساس خوبی را به سرنشینان منتقل می‌کند. در بخش فنی وضعیت کاملا معقول است. در نسخه موجود در ایران که از سری ES300 است، ما با یک موتور 3لیتری شش سیلندر و 200 اسبی روبه روییم که قدرت مناسب را همراه با لرزش اندک و صدای پایین نصیب راننده می‌کند و برخلاف نمونه‌های آلمانی بی دردسر کار می‌کند. جعبه دنده خودکار 4سرعته، لامپ‌های زنون، سیستم صوتی مخصوص، تزیینات چوبی، صندلی‌های چرم و سان روف از تجهیزات دیگر این خودرو هستند. محصولی که با کارکرد 250 هزار تایی، هم‌اینک در بازار ایران بهایی 250 تا 300 میلیونی دارد.
 

هفته قبل به یکی از مهم ترین بخش های سیسمونی که وسایل حمل و نقل کودکان بود، پرداختیم. در شماره گذشته به کریر به عنوان اولین وسیله نقلیه نوزادان پرداخته شد و سعی کردیم تا شما را با نکات مهم هنگام خرید این وسیله آشنا کنیم. این هفته و در آخرین شماره از پرونده های سیسمونی به سراغ کالسکه از دیگر وسایل نقلیه کودکان رفته ایم. کالسکه ها انواع مختلفی دارند و می توانند با داشتن امکان تغییر وضعیت راحتی بیشتری را هم به کودک و هم والدین هدیه کنند.البته در این بین کسانی هم هستند که به دنبال خرید وسایل نقلیه ای غیر از کالسکه برای بچه های خود در بازار می گردند. این افراد با خریدن سه چرخه های قابل هدایت درصدد این هستند که زمان و کارایی استفاده از وسیله را برای کودک خود بالا ببرند. به این ترتیب که کودک‌شان می تواند از این وسیله به عنوان سه چرخه هم استفاده کند.

یکی دیگر از وسایل حمل و نقل کالسکه است که برخلاف کریر و انواع آن معمولا دارای ۴چرخ است.کالسکه نیز مانند کریر وسیله ای کاربردی است که اگر در هنگام خرید به کیفیت آن توجه کافی شود، برای فرزندان آینده نیز به درد بخور خواهد بود و از صرف هزینه های اضافی جلوگیری می کند.
   اسکلت کالسکه
اولین نکته به هنگام خرید کالسکه با کیفیت، اسکلت آن است. دقت کنید اسکلت از جنس فلز مرغوب و با کیفیت باشد تا در اثر مرور زمان و برخورد با موانع دچار آسیب دیدگی و کج شدن نشود.توجه به نشان استاندارد و دفترچه ضمانت نیز مهم است.
   چرخ کالسکه
بیشتر کالسکه ها دارای ۴یا ۸چرخ بوده و برخی نیز تعداد چرخ ها را تغییر داده‌اند.
چرخ های کالسکه باید قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه را داشته باشند تا هنگام دور زدن کالسکه مجبور نباشید کل کالسکه را تغییر جهت دهید .همچنین چرخ ها باید ترمزدار باشند تا در صورت توقف کالسکه چرخ ها قفل و مانع حرکت کالسکه شوند.
   سایبان کالسکه
در ادامه توجه به سایبان کالسکه و جنس آن و قابلیت متحرک بودنش مهم است برخی از کالسکه ها کاور باران و قابلیت دید از سمت سایبان را نیز برای مادر فراهم کرده اند.
  دسته کالسکه
توجه به جنس، ساختار و نوع طراحی دسته کالسکه نیز مانند دسته انواع کریر اهمیت بالایی دارد، چرا که  مدیریت جهت کالسکه با دسته و چرخش چرخ ها اتفاق می افتد.قیمت  انواع کالسکه در بازار بسته به کیفیت، کارایی، برند، جنس و نوع آن از حدود ۵۵۰تا ۱۰میلیون تومان متغیر است.
  کالسکه‌ای با امکانات بخریم
بعضی از کالسکه‌ها قابلیت تغییر نشیمن‌گاه کودک را دارند. به این صورت که کالسکه می‌تواند نقش یک کریر چهار چرخ برای نوزاد تازه متولد شده شما بازی کند اما همین که فرزندتان توانست گردن بگیرد، می‌توانید نشیمن‌گاه کالسکه را به مدل مبلی تغییر دهید. در این حالت کودک شما در حالت نیمه خوابیده از گشت و گذار لذت می‌برد اما حس کنجکاوی کودکان با بزرگ‌ترشدن شان زیاد می‌شود و اگر آن ها را برای مدت زیادی در صندلی راحتی محصور کنید ممکن است سر ناسازگاری بردارند. برای این منظور می‌توانید نشیمن‌گاه کالسکه را با مدل صندلی با پشتی قابل تغییر عوض کنید.