چند روزی است که واژه «خودروی آب سوز» جزو بیشترین جست وجوهای ایرانیان در گوگل است. البته برخلاف بسیاری از همکاران قصد نداریم با شک به «شبه علم»، تشریحی بر آن بنویسیم؛ چراکه اساساً ریختن آب در باک بنزین مضحک‌تر از آن است که جوهری برایش حرام شود. حال‌آن که برخی سایت‌ها و کانال‌های خبری از این ادعا با «احتمال» یاد می‌کنند. جای سؤال است که چطور یک شخص تریبون بزرگ‌ترین رسانه ایران را در اختیار می‌گیرد و بدون اثبات حتی یک کلمه از حرف‌هایش از «آب سوز کردن خودرو» می‌گوید و کمی بعد هم «کیت» آن را در سایتش پیش‌فروش می‌کند؟! بهتر نبود که صداوسیما برای چنین مسائل شبه برانگیزی یا به‌طورکلی برای هر گزارش معرفی محصولات تولید داخل -که بیشتر به «رپرتاژ» می‌ماند تا «گزارش»- مدارک معتبری از سازمان‌های دولتی بخواهد؟ باید از مسئولان مربوط پرسید که چرا برای تبلیغ یک کالا در صداوسیما باید علاوه بر پرداخت مبالغ هنگفت، انبوهی از مدارک و اسناد را برای اثبات درستی و سلامت آن کالا ارائه داد اما وقتی معاونت خبری سیما قصد تبلیغ یک محصول تولید داخل را در قالب «گزارش خبری» دارد، حتی از گرفتن یک کارت ملی هم دریغ می‌کند! به‌راستی در سازمان عریض و طویل صداوسیما چه می‌گذرد؟
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 16
پراید هم نشد، این ها هستند!
نگاهی بر ارزان ترین خودروهای کارکرده بازار ایران که قیمتی کمتر از 50 میلیون تومان دارند و هزینه زیادی روی دست شما نمی گذارند
نویسنده : متین نصیری روزنامه‌نگار
نگاهی بر ارزان ترین خودروهای کارکرده بازار ایران که قیمتی کمتر از 50 میلیون تومان دارند و هزینه زیادی روی دست شما نمی گذارند
دوو سیلو
اگر دوو ورشکست نمی‌شد و جنرال موتورز هم دست روی آن نمی‌گذاشت، شاید این خودرو مدت بیشتری مهمان خط تولید کرمان موتور بود. همچنان بعد از گذشت دو دهه، سیلو به عنوان خودرویی کم‌مصرف و بادوام شناخته می‌شود که در بازار دست‌دوم طرفداران خاص خودش را دارد. سیلو نخستین بار در سال 1994 به عنوان نسل دوم دوو لمانز و فیس‌لیفتی برای مدل ریسر معرفی شد. این خودرو به فاصله چند سال بعد به بازار ایران آمد و با طراحی سیال خود، نظر بسیاری را جلب کرد. قلب تپنده سیلو، پیشرانه 1.5 لیتری است که قدرتی در حدود 75 اسب بخار دارد و به یک جعبه‌دنده پنج سرعته دستی متصل است. سیستم تعلیق نرم و استهلاک پایین، از جمله ویژگی‌های مهم سیلو به شمار می‌رود اما با همه این حرف‌ها، در مسیرهای خارج شهر نمی‌توان روی ایمنی و ترمزهای آن حساب ویژه‌ای باز کرد. این روزها سیلو در بازار بسته به کارکرد، قیمتی بین 25 تا 50 میلیون تومان دارد.
کیا ریو
در بین سال‌های 1384 تا 1391، کیا ریو جزو خودروهایی بود که از خط تولید سایپا خارج می‌شد. شتاب بالا، مصرف پایین و داشتن چهار ستاره ایمنی از موسسه یورو انکپ از جمله ویژگی‌های مثبت این خودرو بود و فروش خوب آن را تضمین کرد. حالا هم بعد از گذشت هشت سال از تولید آخرین ریو، این خودرو همچنان در بازار دست‌دوم طرفدار دارد. البته مثل هر خودروی دیگری، ریو هم معایبی دارد که وجود پلاستیک خشک در بخش‌های مختلف کابین و ترمزهای ضعیف از جمله مهم‌ترین آن‌هاست. پیشرانه 4 سیلندر 1.5 لیتری این خودرو 97 اسب بخار قدرت دارد. در نسخه دنده‌ای شتاب 0-100 آن چیزی حدود 12 ثانیه و مصرف سوختش 7 لیتر در هر 100 کیلومتر است. اگر گشتی در بازار بزنید، می‌توانید یک کیا ریو دنده‌ای تمیز با چند لکه رنگ و کارکردی در حدود 300 هزار کیلومتر را حداکثر تا قیمت 50 میلیون تومان خریداری کنید. البته این خودرو در نسخه اتوماتیک نیز موجود است که قیمتش به 80 میلیون تومان می‌رسد.
فولکس‌واگن گل
محصولی با نشان آلمانی و اصالتی برزیلی که توانست به واسطه لوگوی «وی‌دابلیو» روی جلوپنجره خود، از استقبال فراوانی برخوردار شود. این خودرو که در بین سال‌های 84 تا 88 در کارخانه کرمان موتور مونتاژ می‌شد، رقیبی بود برای پژو 206. در آن سال‌ها فولکس گل به فروش خوبی دست یافت و سهم قابل‌توجهی از بازار هاچ بک‌ها را کسب کرد. این خودرو از پیشرانه 1.8 لیتری بهره می‌برد که قدرتی در حدود 100 اسب بخار تولید می‌کند و با داشتن جعبه‌دنده پنج سرعته دستی می‌تواند در کمتر از 12 ثانیه شتاب 0-100 را طی کند. چراغ‌های کشیده جلو به همراه قالپاق‌های آن که سبکی رترو دارند، اگرچه ظاهری کلاسیک به گل داده اما همین ویژگی بسیاری از جوانان را به خود ترغیب کرد. با کارکردی حدود 150 تا 200 هزار کیلومتر، فولکس گل قیمتی کمتر از 50 میلیون تومان دارد و می‌توان آن را به عنوان یکی از گزینه‌های مقرون‌به‌صرفه در نظر گرفت.
پروتون ویرا
این خودرو که ساخت کشور مالزی است، به دلیل بهره‌مندی از پیشرانه 1.5 لیتری و جعبه‌دنده پنج سرعته میتسوبیشی خیلی سریع در بازار مطرح شد. ویرا به‌مرور با برنامه داخلی سازی زاگرس خودرو به عنوان شرکت تولیدکننده آن در ایران، با افت کیفیت مواجه شد اما بازهم نسبت به رقبایش از درجه کیفی بالاتری برخوردار بود. پلاستیک نرم روی داشبورد، صندلی‌های مناسب، سیستم تعلیق نرم و نفوذ محدود صدا به داخل کابین از جمله ویژگی‌های مثبت آن است. در مقابل چهره قدیمی و از مد افتاده، شتاب ضعیف و ایمنی پایین از نکات منفی ویرا به شمار می‌رود. این خودرو در دو نسخه سدان و لیفت‌بک در بازار یافت می‌شود که بسته به کارکرد و نگهداری صاحب آن، قیمتی بین 20 تا 40 میلیون تومان دارند. پروتون ویرا از جمله خودروهایی است که پیدا کردن قطعات یدکی آن سخت است و باید این نکته را هم مدنظر داشته باشید.
اوپل کورسا
یکی از هاچ بک‌های کمتر شناخته شده بازار ایران به عبارت دقیق‌تر «کورسا بی» نام دارد. نسل دوم کورسا از پیشرانه 1.2 لیتری بهره می‌برد که قدرتی در حدود 45 اسب بخار دارد و به یک جعبه‌دنده پنج سرعته دستی متصل است. این خودرو در نسل اول نتوانست به فروش خوبی دست یابد و سپس اوپل تصمیم گرفت هر طور شده با ترفندهای کاهش قیمت، تولید آن را ادامه دهد. به همین جهت بسیاری از خودروهای کورسا نسل دوم، فاقد امکاناتی نظیر کولر و سیستم هیدرولیک فرمان هستند و در فقر کامل تجهیزات رفاهی به سر می‌برند! البته نداشتن فرمان هیدرولیک به این معنا نیست که رانندگی با آن دشوار است، چراکه وزن پایین و چرخ‌های کوچک توانسته‌اند سفتی فرمان را تا حدی کاهش دهند. قیمت اوپل کورسا بی، چیزی در حدود 30 تا 40 میلیون تومان است.
سیتروئن زانتیا
با نگاهی بر آگهی وب‌سایت‌های خریدوفروش خودرو، می‌توانید یک دستگاه زانتیا دور رنگ را با کارکردی نزدیک به 300 هزار کیلومتر به قیمتی کمتر از 50 میلیون تومان خریداری کنید. این خودرو که در سال 1380 با دو پیشرانه 8/1 لیتری و 2 لیتری به بازار ایران آمد، به دلیل سبک طراحی لیفت‌بک، سیستم تعلیق پنوماتیک و شتاب بالا توانست نظر مشتریان بسیاری را به خود جلب کند. اگرچه همیشه به ایمنی ضعیف آن به دلیل کسب 1.5 ستاره ایمنی انتقاد می‌شد اما تا سال 1389 و اتمام قرارداد 10 ساله سایپا با شریک فرانسوی، زانتیا توانست فروش بالای خود را حفظ کند. البته در همین زمان بود که فاجعه‌ای تمام‌عیار به نام «زانتیا 2» از سوی نارنجی‌پوشان معرفی شد. خودرویی که قرار بود جایگزینی برای زانتیای اصلی باشد اما در طراحی عقب و جلو بویی از تناسب نبرده بود و ظاهری به‌شدت مضحک داشت.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 9
مازراتی شاه مخلوع ایران
حدود 60 سال پیش مازراتی 5000 جی‌تی در نمایشگاه خودروی تورین ایتالیا معرفی شد. گفته می‌شود که محمدرضا پهلوی پس‌از این که تحت تأثیر زیبایی مدل 3500 جی‌تی قرار گرفت، به جولیو آلفیری سرمهندس مازراتی سفارش داد تا بر اساس شاسی این خودرو و پیشرانه 450 اس، خودرویی قوی‌تر بسازند. شرکت ایتالیایی هم با تغییر پیشرانه و همکاری با شرکت کورسی‌سازی کاروزریا تورینگ، مدل 5000 جی‌تی را تولید کرد. این خودرو با نام «شاه پرشیا» نیز شناخته می‌شود. اولین نسخه این خودرو با پیشرانه 8 سیلندر خورجینی به قدرت 325 اسب بخار و جعبه‌دنده 4 سرعته ساخته زداف آلمان بهره می‌برد. ترمزهای آن نیز در جلو دیسکی و در عقب کاسه‌ای بودند. البته در نسخه‌های بعدی از جعبه‌دنده 5 سرعته دستی و ترمزهای تمام دیسکی استفاده شد. یک سال بعد از معرفی این خودرو در سال 1959، پیشرانه 5000 جی‌تی تغییر کرد و سامانه پاشش سوخت به آن اضافه شد که همین عامل قدرت آن را به 340 اسب بخار رساند. از این خودرو تنها 34 دستگاه ساخته شد و از سرنوشت تعدادی از آن‌ها هیچ خبری نیست.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 6
بهترین خودروی «مجازی» جهان!
لامبورگینی وی 12 ویژن گرن توریسمو، کانسپتی است که به عنوان خودرویی تک‌صندلی و البته بر بستر بازی ویدئویی معرفی شده است. واژه «ویژن گرن توریسمو» معمولاً به کانسپت‌های غیر واقعی اطلاق می‌شود و خودروسازانی چون جگوار، بوگاتی، هیوندای و... هرکدام یکی از این نوع کانسپت‌ها را دارند. لامبورگینی گرن توریسمو نیز ظاهری کاملاً خیالی دارد. میتیا بورکت، مدیر مرکز طراحی لامبورگینی، درباره طراحی آن می‌گوید: «لامبورگینی وی 12 ویژن گرن توریسمو برای این طراحی شد تا برای گیمرهای جوان و طرفدارانمان بهترین خودروی مجازی جهان باشد. این یک فرصت برای طراحان با استعداد و نابغه ما بود تا خودرویی طراحی کنند که نه تنها برای رانندگی شگفت‌انگیز و باورنکردنی باشد بلکه تعهد مرکز طراحی نسبت به فناوری‌های خلاقانه و به‌خصوص در بخش مواد سبک و هیبریداسیون را نشان دهد.» این خودرو در بهار سال آینده و برای بازی «گرن توریسمو اسپرت» روی کنسول بازی پلی‌استیشن 4 در دسترس خواهد بود.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 8
دخل و خرج راننده تاکسی چگونه می شود؟
بررسی هزینه های یک تاکسی و تأثیر گرانی بنزین بر قیمت کرایه
روزهای اولی که بنزین گران شد و جو حاکم بر جامعه ملتهب بود، بسیاری از مسئولان قول دادند که با این اتفاق چیزی گران نخواهد شد و قیمت‌ها ثابت می‌ماند. تا جایی که مرتضی ضامنی، مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی گفت که مردم در صورت مواجهه با دریافت کرایه بیشتر از سوی رانندگان می‌توانند شکایت کنند! البته اقتصاد با قول دادن و «من بمیرم و تو بمیری» اداره نمی‌شود و مسیر خودش را طی می‌کند. حالا هم که نوبت به افزایش کرایه‌ها رسیده است، بسیاری از مسئولان سکوت کرده‌اند و برخی هم با گفتن: «افزایش قیمت بنزین باعث افزایش کرایه‌ها شد که نباید می‌شد» واقعیت را پذیرفتند. اگرچه رئیس سازمان حمایت اعلام کرد: سهم بنزین در قیمت تمام شده تاکسی ها 9 درصد است. اکنون سؤالی که مطرح می‌شود این است که افزایش کرایه تا چه حدی منطقی خواهد بود و چه رابطه‌ای با درآمد ماهانه یک راننده تاکسی دارد؟
به گفته رضا قاضی، معاون برنامه‌ریزی و توسعه تاکسیرانی تهران، راننده‌ها در طول روز چیزی بین 150 تا 203 هزار تومان کرایه می‌گیرند که 49 هزار تومان آن صرف هزینه‌هایی مثل بنزین، قطعات و ... می‌شود. او می‌گوید که از 203 هزار تومان اشاره شده، روزانه 12 هزار تومان هزینه بیمه راننده، 22 هزار تومان سوخت، 10 هزار تومان قطعات یدکی و 5 هزار تومان هزینه بیمه خودرو می‌شود. با این‌حال بد نیست نگاهی دقیق‌تر به آن‌ها داشته باشیم. ابتدا با هزینه قطعات شروع می‌کنیم. یک تاکسی درون‌شهری در طول روز حدود 250 کیلومتر مسافت طی می‌کند. عمر مفید لاستیک هم حدود 50 هزار کیلومتر است و بنابراین تا 200 روز کاری این لاستیک‌ها دوام می‌آورند و پس آن باید لاستیک هر چهار چرخ تعویض شود. لاستیک‌های ایرانی سایز 15 که مناسب خودروهای سمند و پژو 405 جی‌ال‌ایکس است، به ازای هر جفت قیمتی در حدود 550 تا 700 هزار تومان دارند. این رقم برای لاستیک‌های خارجی نظیر دانلوپ تا حدود یک میلیون و 500 هزار تومان نیز می‌رسد. به این ترتیب هزینه لاستیک در 200 روز چیزی بین یک میلیون و 400 هزار تومان تا سه میلیون تومان است که با یک محاسبه ساده، به عدد 210 تا 450 هزار تومان در ماه می‌رسیم.
باتری یکی دیگر از قطعات مصرفی خودرو است که تاکسیران‌ها عموماً از باتری 74 آمپری تینو یا هندل استفاده می‌کنند. این دو باتری قیمتی در حدود 500 هزار تومان دارند و باید هر دو سال یک بار تعویض شوند. بنابراین قیمت ماهانه باتری برای یک راننده تاکسی حدود 20 هزار تومان آب می‌خورد. روغن و فیلتر آن به همراه فیلتر هوا باید هر 10 هزار کیلومتر یا 40 روز تعویض شوند که با در نظر گرفتن تمامی هزینه‌ها به رقم 240 تا 400 هزار تومان می‌رسیم که در ماه این عدد چیزی بین 360 تا 600 هزار تومان است. هزینه تعویض هر چهار لنت ترمز به همراه اجرت آن برای خودرویی مانند سمند حدود 500 هزار تومان می‌شود که با توجه به دوام 40 هزار کیلومتری لنت‌ها، تنها کفاف 160 روز را می‌دهد و بنابراین رانندگان تاکسی باید ماهانه حدود 95 هزار تومان برای لنت ترمز هزینه پرداخت کنند. درمجموع هزینه‌های قطعات یدکی یک تاکسی به‌طور میانگین بین 700 هزار تومان تا یک میلیون و 200 هزار تومان است.
پس از قطعات یدکی به بنزین می‌رسیم. یک تاکسی در طول روز به‌طور میانگین بین 25 تا 30 لیتر بنزین مصرف می‌کند. در ماه این عدد به حدود 900 لیتر می‌رسد. بنابراین اگر تا پیش از سهمیه‌بندی بنزین، 900 هزار تومان بابت سوخت خودرو از جیب رانندگان کسر می‌شد، حالا با احتساب 400 لیتر بنزین سهمیه‌ای و 500 لیتر بنزین آزاد، تاکسیران‌ها باید حدود دو میلیون و 100 هزار تومان برای این فراورده نفتی هزینه کنند. بیمه هم سومین بخش مهم کرایه را تشکیل می‌دهد. یک راننده تاکسی سالانه یک میلیون و 800 هزار تومان بابت بیمه می‌پردازد و اگر به این رقم بیمه راننده را هم اضافه کنیم، ماهانه چیزی در حدود 500 هزار تومان هزینه بیمه می‌شود.
به این ترتیب تمام هزینه‌های یک تاکسی رقمی بین سه میلیون و 300 تا سه میلیون و 800 هزار تومان است. حالا سؤال این جاست که یک راننده تاکسی به‌طور میانگین چقدر حقوق می‌گیرد و افزایش کرایه با نرخ جدید بنزین تا چه حدی منطقی است؟ اگر کرایه دریافتی ماهانه را با صحبت‌های رضا قاضی محاسبه کنیم، در بدترین حالت به چهار میلیون و 500 هزار تومان و در بهترین حالت به رقم شش میلیون و 90 هزار تومان می‌رسیم که با کم کردن هزینه‌های گفته شده، تنها دو میلیون و 800 هزار تومان در ماه دست راننده را می‌گیرد. عددی که تا قبل از اجرای سهمیه‌بندی، حدود سه میلیون و 500 هزار تومان بود. حالا اگر قرار باشد که راننده همان درآمد قبل از گرانی بنزین را داشته باشد، باید حداقل 20 درصد به کرایه‌ها افزوده شود.
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
چند روزی است که واژه «خودروی آب سوز» جزو بیشترین جست وجوهای ایرانیان در گوگل است. البته برخلاف بسیاری از همکاران قصد نداریم با شک به «شبه علم»، تشریحی بر آن بنویسیم؛ چراکه اساساً ریختن آب در باک بنزین مضحک‌تر از آن است که جوهری برایش حرام شود. حال‌آن که برخی سایت‌ها و کانال‌های خبری از این ادعا با «احتمال» یاد می‌کنند. جای سؤال است که چطور یک شخص تریبون بزرگ‌ترین رسانه ایران را در اختیار می‌گیرد و بدون اثبات حتی یک کلمه از حرف‌هایش از «آب سوز کردن خودرو» می‌گوید و کمی بعد هم «کیت» آن را در سایتش پیش‌فروش می‌کند؟! بهتر نبود که صداوسیما برای چنین مسائل شبه برانگیزی یا به‌طورکلی برای هر گزارش معرفی محصولات تولید داخل -که بیشتر به «رپرتاژ» می‌ماند تا «گزارش»- مدارک معتبری از سازمان‌های دولتی بخواهد؟ باید از مسئولان مربوط پرسید که چرا برای تبلیغ یک کالا در صداوسیما باید علاوه بر پرداخت مبالغ هنگفت، انبوهی از مدارک و اسناد را برای اثبات درستی و سلامت آن کالا ارائه داد اما وقتی معاونت خبری سیما قصد تبلیغ یک محصول تولید داخل را در قالب «گزارش خبری» دارد، حتی از گرفتن یک کارت ملی هم دریغ می‌کند! به‌راستی در سازمان عریض و طویل صداوسیما چه می‌گذرد؟
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
حدود 60 سال پیش مازراتی 5000 جی‌تی در نمایشگاه خودروی تورین ایتالیا معرفی شد. گفته می‌شود که محمدرضا پهلوی پس‌از این که تحت تأثیر زیبایی مدل 3500 جی‌تی قرار گرفت، به جولیو آلفیری سرمهندس مازراتی سفارش داد تا بر اساس شاسی این خودرو و پیشرانه 450 اس، خودرویی قوی‌تر بسازند. شرکت ایتالیایی هم با تغییر پیشرانه و همکاری با شرکت کورسی‌سازی کاروزریا تورینگ، مدل 5000 جی‌تی را تولید کرد. این خودرو با نام «شاه پرشیا» نیز شناخته می‌شود. اولین نسخه این خودرو با پیشرانه 8 سیلندر خورجینی به قدرت 325 اسب بخار و جعبه‌دنده 4 سرعته ساخته زداف آلمان بهره می‌برد. ترمزهای آن نیز در جلو دیسکی و در عقب کاسه‌ای بودند. البته در نسخه‌های بعدی از جعبه‌دنده 5 سرعته دستی و ترمزهای تمام دیسکی استفاده شد. یک سال بعد از معرفی این خودرو در سال 1959، پیشرانه 5000 جی‌تی تغییر کرد و سامانه پاشش سوخت به آن اضافه شد که همین عامل قدرت آن را به 340 اسب بخار رساند. از این خودرو تنها 34 دستگاه ساخته شد و از سرنوشت تعدادی از آن‌ها هیچ خبری نیست.
لامبورگینی وی 12 ویژن گرن توریسمو، کانسپتی است که به عنوان خودرویی تک‌صندلی و البته بر بستر بازی ویدئویی معرفی شده است. واژه «ویژن گرن توریسمو» معمولاً به کانسپت‌های غیر واقعی اطلاق می‌شود و خودروسازانی چون جگوار، بوگاتی، هیوندای و... هرکدام یکی از این نوع کانسپت‌ها را دارند. لامبورگینی گرن توریسمو نیز ظاهری کاملاً خیالی دارد. میتیا بورکت، مدیر مرکز طراحی لامبورگینی، درباره طراحی آن می‌گوید: «لامبورگینی وی 12 ویژن گرن توریسمو برای این طراحی شد تا برای گیمرهای جوان و طرفدارانمان بهترین خودروی مجازی جهان باشد. این یک فرصت برای طراحان با استعداد و نابغه ما بود تا خودرویی طراحی کنند که نه تنها برای رانندگی شگفت‌انگیز و باورنکردنی باشد بلکه تعهد مرکز طراحی نسبت به فناوری‌های خلاقانه و به‌خصوص در بخش مواد سبک و هیبریداسیون را نشان دهد.» این خودرو در بهار سال آینده و برای بازی «گرن توریسمو اسپرت» روی کنسول بازی پلی‌استیشن 4 در دسترس خواهد بود.
