اتحادیه جهانی هستهای در تازه ترین گزارش اعلام کرد:
تعداد بازدید : 0
آسیا پیشتاز سرمایه گذاری هستهای
نویسنده : مترجم: حقپرست
اتحادیه جهانی هستهای (WNA) در تازه ترین برآورد خود از وضعیت پروژههای برق هستهای در جهان اعلام کرد: بیش از 2/1 تریلیون دلار سرمایه گذاری برای پروژههای جدید برق هستهای در سطح جهان انجام خواهد شد که بیش از نیمی از این سرمایه گذاریها در آسیا خواهد بود.
سایت ششمین کنفرانس بینالمللی انرژیِ هستهای آسیا که 27 تا 28 ژانویه 2015 با حضور 300 متخصص صنعت هستهای جهان و همچنین 2 مقام هستهای کشورمان در مالزی برگزار شد، طی گزارشی اعلام کرد: اتحادیه جهانی هستهای در جدیدترین بررسی خود با عنوان"زنجیره تامین هستهای جهان:چشم انداز 2030" به بررسی فرصتها و چالشها در این عرصه طی 15 سال آینده پرداخته وبرآورد کرده است که تا سال 2030 بیش از 266 راکتور جدید با سرمایه گذاری 2/1 تریلیون دلار آغاز به کار خواهد کرد.در این راستا با توجه به حجم پروژههای احداث شده وهمچنین مرمت نیروگاههای هستهای در عملیات طولانی مدت ،ارزش بازار بینالمللی برای تامین کنندگان به رقم سالانه 30 میلیارد دلار خواهد رسید.در این میان منطقه آسیا از این لحاظ بالاترین رشد را شاهد خواهد بود چراکه در این منطقه در حال حاضر 47 راکتور در حال ساخت است و 142 راکتور دیگر نیز تا سال 2030 ساخته میشود.با توجه به این مهم، حجم سرمایه گذاری در پروژههای هستهای طی این دوره در آسیا به 781 میلیارد دلار خواهد رسید.
"گرگ کیسر" رئیس گروه تولیدکننده گزارش جدید WNA ، در این باره میگوید: با توجه به گسترش برنامه توسعه هستهای چین که هم اکنون در جریان است ، تامین کنندگان جدید چینی در حال ورود به بازار هستند.
بر اساس گزارش جدید"چشم انداز هستهای " ، اروپا و کشورهای مستقل مشترک المنافع نیزازجمله مناطقی هستند که به ترتیب با سرمایه گذاری بالقوه 179 و 163 میلیارد دلار در این عرصه ، رشد خواهند کرد .در آمریکای شمالی که 5 واحد در حال ساخت است و پیش بینی میشود 7 واحد هستهای دیگر نیز احداث شود، حجم سرمایه گذاری به 90 میلیارد دلار تا سال 2030 خواهد رسید. آفریقا و آمریکای لاتین نیزبه ترتیب شاهد سرمایه گذاری 20 و 14 میلیارد دلاری خواهند بود.
در این گزارش همچنین آمده است: فعالیتهای صنعتی برای غیرفعال سازی نیروگاههای هستهای نیز رو به گسترش است و پیش بینی میشود 118 راکتور به ویژه در اروپا و ژاپن تعطیل شود.بر این اساس ارزش بازار غیرفعال سازی راکتورهادر این دوره به 95 میلیارد دلار خواهد رسید که از این میزان ، بیش از 4/12 میلیارد دلار هزینه پاک سازی سایت "فوکوشیما داییچی" ژاپن خواهد بود و حداقل 2/24 میلیارد دلار نیز در آلمان هزینه خواهد شد که درصدد کاهش تدریجی وابستگی خود به انرژی هستهای است.
برق هستهای در حال شکوفایی در آسیا
سایت Power Engineering که به انتشار اخبار و گزارشهای انرژی اقدام و مجلهای نیز با همین عنوان منتشر میکند که پرخواننده ترین مجله در صنعت انرژی شناخته شده است،طی گزارشی با عنوان " برق هستهای در حال شکوفایی در آسیا" در اواسط سال 2014 اعلام کرد:با وجود حادثه فوکوشیمای ژاپن، بسیاری از کشورهای آسیایی از جمله چین، هندوکره جنوبی به عنوان سردمداران عرصه توسعه فناوری و ساخت و سازهای هسته ای، شاهد رونق برق هستهای هستند.جای تعجب ندارد که در بررسی دورنمای رشد در عرصه انرژی هستهای در کوتاه مدت و میان مدت در سطح جهان، آسیا پیشتاز است چراکه بسیاری از کشورهای آسیایی شاهد اقتصادهای سریعا رو به رشد، افزایش جمعیت، رشد تقاضا برای انرژی و دولتهای مرکزی قدرتمند هستند.به گونهای که بخش عمدهای از 71 نیروگاه جدید در حال ساخت و 200-150 نیروگاه در حال برنامه ریزی ،در آسیا قرار دارد.
چین
این کشور در مجموع 20 راکتور فعال با ظرفیت 18 گیگاوات دارد. 28 واحد نیز دراین کشوردر حال ساخت است که تا سال 2019 کل ظرفیت برق هستهای این کشوررا به 46 گیگاوات میرساند و تا سال 2030 نیز برنامه ریزی کرده است که 100 واحد جدید دیگر به این مجموعه اضافه کند.
ژاپن
ژاپن اولین کشوری بود که به توسعه انرژی هستهای پرداخت و اولین راکتور خود را نیز اوایل دهه 1960 راهاندازی کرد، اما در پی حادثه سال 2011 فوکوشیما تمامی 48 راکتور خود را تعطیل کرد البته اکنون بار دیگر برای راهاندازی دوباره راکتورهای خود وارد عمل شده است.ژاپن اقتصادی بسیار پیشرفته دارد، اما تقریبا هیچ منبع داخلی انرژی ندارد، به همین دلیل از سال 2011 تاکنون بیش از 100 میلیارد دلار برای جبران کمبود انرژی خود هزینه متحمل شده است و اگر نیروگاههای هستهای این کشور دوباره راهاندازی نشود، این هزینهها بیش از پیش افزایش خواهد یافت و بسیاری از سیاستمداران این کشور ازجمله نخست وزیر ژاپن به خوبی به این واقعیت واقفند ، در این میان مشکل اصلی پیش روی دولت ژاپن ، متقاعد کردن مردم برای پذیرش این واقعیت است که با وجود ریسک احتمالی، انرژی هستهای یک گزینه ضروری برای کشور است.
کره جنوبی
کره جنوبی نه تنها در حوزه ساخت و سازهای هستهای در داخل ،بلکه در عرصه پیشرفتهای فناوری نیز یکی از کشورهای مطرح است و یک صادرکننده مهم در این حوزه محسوب میشود.23 راکتور این کشوربا امنیت بالا ، با رکورد قابلیت اطمینان و بالاترین راندمان فعالیت میکنند.دولت این کشور برای تولید 29 درصد برق موردنیاز از طریق انرژی هستهای تا سال 2035 برنامه ریزی کرده است و بدین منظورعلاوه بر 6 پروژه در حال اجرای فعلی، 20 واحد دیگر نیز باید احداث کند.
هند
این کشور با وجود دارا بودن 21 نیروگاه برق هستهای و 6 نیروگاه در حال ساخت، به دنبال احداث نیروگاههای بیشتراست و برای تولید 25 درصد برق موردنیاز خود از انرژی هستهای با سرمایه گذاری 85 میلیارد دلار تا سال 2050برنامه ریزی کرده است.
تایوان
تاریخچه برق هستهای در این کشور به دهه 1970 برمی گردد، تایوان طی 3 دهه گذشته 20 درصد برق موردنیاز خود را از 6 راکتور در 3 نیروگاه هستهای تامین کرده است.البته در این کشور جنبش قوی ضدهستهای وجود دارد.دولت این کشور در حال حاضر به دنبال برگزاری رفراندوم برای تصمیم گیری درباره سرنوشت پروژههای جدید هستهای است و درصورت برتری مخالفان، این احتمال وجود دارد که تا سال 2030، این کشور به طور کامل انرژی هستهای را کنار بگذارد.
دیگرکشورها
علاوه برکشورهای دارنده برق هستهای درآسیا، تعداد زیادی ازدیگر کشورها نیزعلاقه مند به توسعه این گزینه انرژی برای آینده هستند.در این میان برخی کشورهایی که در آستانه راهاندازی برنامه برق هستهای هستند، عبارتند ازویتنام، بنگلادش،مالزی،اندونزی و تایلند؛ به عنوان مثال دولت ویتنام در سال 2011 طرحی را برای راهاندازی 10 راکتور تا سال 2030 تصویب کرد که در این راستا با شرکت Rosatom و برخی شرکتهای ژاپنی نیز قرارداد امضا کرده است.دیگر کشورها مانند فیلیپین، سنگاپور، مغولستان و کامبوج در این مسیر اندکی از بقیه عقب تر هستند.
با این تفاصیل باید گفت در آینده قابل پیش بینی، رشد انرژی هستهای به طور عمده در آسیا متمرکز خواهد بود، در واقع حادثه فوکوشیما تنها یک وقفه کوتاه در روند توسعه هستهای در آسیا ایجاد کرد و هرگز نتوانست در این منطقه موجب توقف یا کاهش روند تولید برق هستهای شود.البته ماجرای رشد هستهای تنها محدود به گسترش داخلی نخواهد بود چرا که شماری از کشورهای آسیایی مانند کره جنوبی، ژاپن و چین که دارای زنجیرههای هستهای پیشرفته و توسعه یافته و طراحیهای شناخته شده برای راکتورها و شرکتهای برجسته هستند، به سردمداران جهانی در عرصه برق هستهای تبدیل خواهند شد.
چین و کره جنوبی اصلی ترین حامیان انرژی هسته ای
سایت International Business Times طی گزارشی در اواخر سال 2014 با استناد به دادههای شرکت تحلیلگربازارMoody ، اعلام کرد:بسیاری از کشورهای آسیایی به نحو فزایندهای در حال استقبال از انرژی هستهای هستند در مقابل برخی کشورهای غربی به منابع انرژیهای جایگزین گرایش پیدا کردهاند که دلیل آن نگرانیهای امنیتی و همچنین قیمتهای پایین گاز طبیعی است.در این میان چین و کره جنوبی اصلی ترین حامیان انرژی هستهای و آلمان دارای تهاجمی ترین سیاست علیه انرژی هستهای است. به گفته "پاتریک ماسپاگل" یکی ازمدیران اجرایی شرکت Moody ، با وجود حمایت دولتی از تولید انرژی هستهای دربیشتر اقتصادهای بزرگ، بهای پایین گاز طبیعی، برق هستهای را در بازار رقابت در جایگاهی پایین تر قرار داده است.
بر اساس این گزارش، چین و کره پروژههای قابل ملاحظهای در دست اقدام دارند.ژاپن نیز به شدت حامی انرژی هستهای است و با وجود حادثه هستهای فوکوشیما در سال 2011 ،در حال راهاندازی دوباره برخی راکتورهای هستهای خود است.2 شرکت بزرگ چین یعنی China General Nuclear Power Corporation و China National Nuclear Corporation در حال اجرای پروژههای جدیدی هستند که به میزان قابل ملاحظهای تولید انرژی هستهای را در این کشور افزایش میدهد.حمایت دولت کره جنوبی نیزاز انرژی هستهای همچنان قابل توجه است با وجود این که در سال 2013 یکسری قطعات غیراستاندارد در چندین راکتور هستهای شرکت Korea Hydro and Nuclear Power Company کشف شد.در واقع دولت کره در واکنش به این اتفاق ، به جای کاهش حمایت کلی خود از برق هستهای ، نظارت بر راکتورها را افزایش داد.در ژاپن نیز در پی تعطیلی راکتورها در پی حادثه فوکوشیما، سهم انرژی هستهای از 29 درصد کل انرژی تولیدی در این کشور در سال 2010 به کمتر از 2 درصد در سال 2013 و به صفر در حال حاضر کاهش یافته است.در نتیجه صنایع این کشوربه دلیل افزایش اتکا به گاز طبیعی ، نفت و زغال سنگ برای تولید برق، با هزینههای بالای انرژی مواجهند که به خسارت هایی نیز برای برخی صنایع منجر شده است.
انرژی هستهای همیشه یک گزینه مهم باقی خواهد ماند
در این رابطه سایت South China Morning Post نیزدر گزارشی تحت عنوان "آسیا نمیتواند از انتخابهای سخت در عرصه انرژی اجتناب کند"، آورده است:انرژی مایه حیات رشد اقتصادی است که کارخانهها و ادارهها را فعال نگه میدارد، بنادر و فرودگاهها را به جنب و جوش وامی دارد و مراکز خرید را رونق میبخشد.رشد چشمگیر آسیا، بخش تولید وصنعت را که تشنه انرژی است، در اولویت اول برنامههای کشورها قرار داده است.
در حال حاضر میزان مصرف انرژی این منطقه 2 برابرآمریکاست و هیچ نشانهای نیز مبنی بر کاهش این اشتهای سیری ناپذیر برای انرژی در آینده دیده نمیشود.البته در این میان اتکای بسیار به سوختهای کربنی طی سالهای اخیر مشکلات بسیاری ایجاد کرده که آلودگی شدید هوا در شهرهایی مانند پکن و شانگهای به خوبی گواه مشکلات موجود است.بر اساس برآوردهای انجام شده، تولید ناخالص داخلی آسیا تا سال 2020 به میزان 65 درصد رشد خواهد یافت و برای تحقق این رشد، مصرف انرژی به ویژه در چین، هند و اندونزی تقریبا 60 درصد افزایش خواهد یافت.با توجه به این آمارها ،واضح است که آسیا نیازمند استفاده از سوختهای پاک تر و بهبود ترکیب انرژی مصرفی خود بدون تضعیف رقابت جویی کالاهای صادراتی است.از این لحاظ دولتها تصمیمات دشواری پیش رو دارند؛ به عنوان مثال ، اعطای یارانههای سخاوتمندانه و نه چندان هدفمند باعث کاهش هزینههای انرژی شده است و در نتیجه مردم انگیزهای برای کاهش مصرف ندارند.این امر بار زیادی به بودجههای دولتی تحمیل میکند.تلاشها برای کاهش یارانهها نیز در کشورهای مختلف آسیایی به دلیل تاثیر آن بر افزایش بهای برق و سوخت ، چندان موفقیت آمیز نبوده و با مخالفتهای گسترده عمومی مواجه شده است. با توجه به این مشکلات، دولتها به شدت برای معرفی سیاستهای افزایش بازده وکارآیی انرژی و حفاظت در برابر شوکهای بیرونی تحت فشارند. از نظر سوختهای کربنی، آسیا از فرانسه و روسیه آسیب پذیرتر است. هنگ کنگ، سنگاپور و تایوان از این لحاظ به شدت در معرض خطرند چرا که هیچ گونه منبع طبیعی ندارند و تقریبا تمامی نیازانرژی خود را از محل سوختهای فسیلی تامین میکنند.حتی کشورهایی که از ذخایر طبیعی بهره مندند، فشار حاصله در عرصه انرژی را احساس میکنند. با این تفاصیل انرژی هستهای همیشه به عنوان یک گزینه مهم باقی خواهد ماند.