دکتر مجید تخت روانچی معاون وزیر خارجه و عضو تیم مذاکره کننده هسته ای در گفت و گوبا خراسان عنوان کرد
تعداد بازدید : 0
تضمین های معاون ظریف
نویسنده : هادی محمدی
خیال مردم راحت باشد پس از بحث های کارشناسی لازم تعهد را پذیرفتیم
بیش از یک دهه از ویژه شدن پرونده هسته ای کشورمان می گذرد و تاکنون 4تیم مذاکره کننده به ریاست حسن روحانی ،علی لاریجانی ، سعید جلیلی و اخیرا محمد جواد ظریف انجام مذاکرات هسته ای را با راهبری شورای عالی امنیت ملی انجام داده اند . در این میان می توان از توافق ژنو در سوم آذرماه سال92 ، به عنوان یکی از نقاط عطف در فراز و نشیبهای مذاکرات هسته ای یادکرد که در زمان دولت روحانی که از همان ابتدا با هماهنگی با مقامات عالی رتبه نظام، مذاکرات هسته ای را به وزارت خارجه و دکتر ظریف سپرده بود ، به وقوع پیوست . از زمان آغاز مذاکرات با حضور تیم جدید ، چهره ای جدید نیز در قاب تصاویر این رخداد مهم سیاست خارجی دیده شد . مردی که از او با نام دکتر مجید تخت روانچی نام برده می شود هم اکنون معاون اروپا و آمریکای وزارت خارجه بوده و درکنار ظریف و عراقچی از اعضای ارشد تیم مذاکره کننده به حساب می آید . وی کمتر به مصاحبه تن می دهد اما در پیگیری های مستمر روزنامه خراسان توانستیم او را پای میز گفتگویی بکشانیم تا کمی از ناگفته های مذاکرات ژنو و وین و همچنین ابهامات و انتقادات مربوط به توافق ژنو یا همان اقدام مشترک برای ما بگوید . این دیپلمات باتجربه 55ساله که خود از همکاران قدیمی ظریف در نیویورک در دوران پیش از خانه نشینی ظریف است ، با احتیاط از آینده سخن می گوید و هوشیاری ، چشمان باز و نداشتن خوشبینی بیش از حد را در راه پیش رو تا توافق نهایی ، از نیازهای اصلی کار می داند.پاسخ های دقیقی به برخی ایرادات مطرح شده از سوی منتقدان توافق ژنو به ویژه درباره موضوع پرداختن به قطعنامه های شورای امنیت ،محل یا محل های غنی سازی ،موشک های بالستیک ایران ،اجرای پروتکل الحاقی و ... می پردازد و به وضوح تاکید می کند که «این اشتباه است که فکر کنیم با این مذاکرات مسائل ما با آمریکا حل می شود یا از طریق حل مسائل با آمریکا همه مشکلات ما حل می گردد .ما باید خودمان را برای بدترین حالت آماده کنیم. در عین حال که دیپلمات باید خوشبین باشد، باید خودش را برای همه انتخابها نیز آماده سازد.»
جناب آقای تخت روانچی یكی از مواردی كه در استدلال های موافقان توافق ژنو به عنوان یك دفاع قاطع از این توافق به چشم می خورد این است كه اگر ایران و 1+5 به توافق نمی رسیدند سكان هدایت دیپلماسی با ایران به دست تندروها به ویژه نتانیاهو و كنگره آمریکا می افتاد و در همین زمینه معتقدند كه حتی با این روند به طور اجتناب ناپذیری به سمت جنگ حركت می كردیم چقدر این تحلیل را قبول دارید؟
دولت یازدهم از زمانی که روی کار آمد و حتی در زمانی که دکتر روحانی در مرحله تبلیغات بودند ، یکی از مواردی که مطرح می کرد این بود که ما می خواهیم یک تعامل سازنده با دنیا داشته باشیم . یعنی از موضع برابر و با احترام متقابل و بدون اینکه در امور یکدیگر دخالت کنیم می خواهیم رابطه سازنده ای با دنیا ایجاد کنیم. در این میان طبیعتا بحث هسته ای یک مسأله ای بود که با آن درگیر بودیم و در دستور کار دولت قرار داشت و هر دولتی که روی کار می آمد با این مسأله دست به گریبان بود. رویکرد ما در این زمینه این بود که با مسأله هسته ای طوری برخورد کنیم که نهایتاً به یک بازی برد برد برسیم یعنی برد ما در این تعریف شد که بتوانیم به حقوق خودمان از جمله حق غنی سازی در داخل ایران و استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای برسیم و آمادگی داشتیم نگرانی های طرف مقابل را هم رفع کنیم که نهایت یک بازی برد برد را طراحی می کرد. از طرف دیگر یک واقعیتی وجود دارد که بالاخره در دنیا برخی هستند که از اینکه ایران هراسی کرده و به اصطلاح تهدید ایران را بزرگ نشان دهند منفعت کسب می کنند حال چه رژیم صهیونیستی باشد چه تندروهای کنگره آمریکا. شما می دانید در چند سال گذشته تحریم های اصلی که علیه ما وضع می شد توسط کنگره بود چون دو نوع تحریم در آمریکا داریم یک نوع توسط رییس جمهور وضع می شود که دستورالعمل های اجرایی نام داشته که خود رییس جمهور امضا کرده و خودش هم می تواند لغو کند. اما یک سری قوانین تحریمی علیه ایران وجود دارد که کنگره تصویب کرده که اینها در سالهای گذشته بسیار شدید بوده و به کاهش صادرات نفت ایران انجامید . جزو برنامه های کنگره آمریکا بود که صادرات نفت ایران را به صفر برساند البته از دید ما این تحریمها ظالمانه و غیر قانونی است .ولی به هر حال تلاش های یک عده که می خواستند ایران را تحت فشار قرار دهند وجود داشت. رژیم صهیونیستی فضا سازی می کرد و فشار می آورد به کنگره آمریکا و الان هم این کار را ادامه می دهد ولی در طول 6 ماه گذشته با تلاشهای زیاد موفق نشدند یعنی نتوانستند تحریم هایی که می خواستند را به نتیجه برسانند. صحبتی هم در ابتدای دولت یازدهم بود که اگر مذاکرات هسته ای شروع نشود یا موفق نشود ممکن است جنگ صورت گیرد. البته اینها چیز جدیدی برای ایران نیست و مردم ما در طول جنگ 8 ساله و 30 سال گذشته مقاومت خود را نشان دادند و کسی نمی تواند مردم ایران را از جنگ بترساند که حالا از حربه جنگ استفاده کنند تا در مذاکرات فضا ایجاد کنند اما بالاخره قبل از شروع مذاکرات حرفهایی بود که این کشور یا آن کشور و یا رژیم صهیونیستی جنگی علیه ایران راه بیندازد.
آیا این احتمال را می دادید یا صرفا یک بلوف سیاسی نظامی می دانستید؟
ما به عنوان دیپلمات خودمان را برای هر نوع پدیده ای باید آماده کنیم و مطمئناً در جنبه سیاسی این است که خودم برای بدترین حالت آماده باشم . در این شرایط شما خودبه خود در مذاکرات می توانید خیلی راحت تر بازی کنید تا اینکه خیلی خوشبینانه وارد بازی شوید .آمادگی هر احتمال را می دادیم و جدای از تهدیدات که توخالی است یا نیست و چه هدفی دارند ، مهم این است که ما از هر نظر سیاسی و دفاعی آماده باشیم و همین آمادگی به طرف مقابل نشان می دهد که باید دوباره فکر کند و قبل از اینکه هر قدمی را در این زمینه بردارد به خوبی به عواقب آن بیندیشد.
یكی از مباحثی كه منتقدان توافق ژنو مطرح می كنند بحث وجود جملات نامفهوم و كلی و تفسیر بردار مثل اشاره به پرداختن به قطعنامه های شورای امنیت با هدف پایان رضایت بخش در توافق ژنو است حتی این مسئله را به عنوان یكی از اشتباهات طرف ایرانی ذكر می كنند و معتقدند كه این موارد تله های توافق ژنو است كه در بحث توافق جامع ایران را به دام خواهد انداخت چه پاسخی كلا برای این انتقاد ها دارید؟ به طور مشخص مثلا همین موردی كه ذكر كردم را چگونه تفسیر می كنید؟
در ارتباط با این بخش که نوشته شده نتیجه گیری یا خاتمه رضایت بخش، اول باید دید در متن توافق نسبت به قطعنامه های شورای امنیت دقیقا چه نوشته شده است . متن توافق ژنو می گوید باید به این قطعنامه ها پرداخته شود که بار حقوقی آن با اجرای قطعنامه متفاوت است . شما میدانید وقتی قطعنامه شورای امنیت تصویب می شود طبق ماده 25 منشور ملل متحد ، همه اعضا موظف به اجرای آن هستند و وقتی تحت فصل هفتم تصویب گردد بحث الزام آن نیز مطرح است و شما باید به عنوان یک عضو سازمان ملل به آن عمل کنید که اگر نکنید سازمان ملل می تواند برخی اقدامات تحریمی یا تنبیهی را بر شما اعمال نماید . در ارتباط با ایران نیز چند قطعنامه تحت فصل هفتم منشور وجود دارد اما توافق ژنو خواستار اجرای این قطعنامه ها نیست بلکه می گوید باید به این قطعنامه ها پرداخته شود که این کلمه پرداختن در حقوق بین الملل تعریف خاصی ندارد و حتی حرف زدن در مورد آنها را می توان به پرداختن تعبیر نمود . اما اگر می گفت ایران باید قطعنامه های شورای امنیت را اجرا کند این دیگر قابل تفسیر نبود . نکته دیگر در این زمینه پایان رضایت بخش است که آن چیزی است که ما می خواهیم یعنی اولا می گوییم این قطعنامه ها را ظالمانه دانسته و قبول نداریم و تاکید کردیم که پرداختن به قطعنامه ها و پایان رضایت بخش آنها یعنی از دستور کار شورای امنیت خارج شوند که این مورد رضایت ماست .از سوی دیگر در انتهای توافق ژنو نیز تصریح شده که پس از اجرای توافق نهایی باید پرونده ایران بسته شده و شکل عادی بگیرد و شاید کسانی که از این نکته ایراد می گیرند اشتباهشان این است که پایان رضایت بخش به اجرای قطعنامه ربط دارد در حالی که این گونه نبوده و ما پس از ساعتها بحث با کارشناسان و حقوق دانان این کلمه پرداختن را به جای اجرا کردن در توافق آوردیم .
از همین موارد مثلا در مورد محل های غنی سازی در توافق نهایی ، برخی منتقدان معتقدند احتمالا آمریكا از این واژه كلی می خواهد غنی سازی در خارج از خاك ایران را در توافق نهایی مطرح كند آنگونه که در اظهارات وندی شرمن نماینده ارشد ایالات متحده در تیم مذاکره کننده نیز دیده شده است ؟
بله اگر این بحث مکان غنی سازی را به صورت مجرد ببینیم می توان گفت که در مورد داخل یا خارج از ایران بودن این محل حرفی نزده اما باید بحث را در قالب پاراگراف مربوطه اش دید.یعنی اینکه وقتی صحبت از محدودیت ها در مورد دامنه و سطح فعالیت های غنی سازی ، ظرفیت غنی سازی ، نیازهای ایران ، ذخایر اورانیوم غنی شده و دوره زمانی مورد توافق در کنار محل غنی سازی می شود ، دیگر غنی سازی خارج از خاک ایران معنی ندارد چون در این صورت نیازی به این همه محدودیت و قید و شرط نبود و تنها نوشته می شد محل غنی سازی به توافق برسد .ولی وقتی این محدودیت ها را می گذارند به این معنی است که جای غنی سازی خارج از اعمال نظر و دخالت آنهاست و باید این محدودیت ها برای کنترل وجود داشته باشند .نکته دیگر اینکه اصلا در مذاکرات کارشناسی و مذاکرات ژنو برای یک بار هم ایده غنی سازی در خارج از ایران بحث نشد اما متاسفانه بعد از بازگشت ما، این بحث به مطبوعات کشیده شد و به نظرم یکی از دلایلی که خانم شرمن این مساله را مطرح کرد انعکاس بحثهای داخلی ما بود . البته ما جواب محکم به او دادیم و تاکید کردیم اصلا قبول چنین چیزی از سوی ما را فراموش کنید و در مذاکرات وین نیز این بحث مطرح نشد چون می دانند که ما حتی حاضر به شنیدن چنین مسائلی هم نیستیم .
در یکی از جلسات کارشناسی گذشته که من بودم ، یکی از هیئت ها مطلبی گفت که نباید می گفت و من خیلی محترمانه اما صریح به او حالی کردم که اگر این مطلب را تکرار کنی اتاق مذاکرات را ترک می کنیم و آنها می دانند که برخی مسائل را نباید حتی حرفش را در مقابل ما بزنند .
در فضای قبل و پس از توافق ژنو شاهد همكاری های گسترده ایران با آژانس بودیم همكاری هایی كه برخی آن را انجام بدون اعلام پروتكل الحاقی و حتی فراتر از آن تفسیر می كنند . آیا این همكاری های گسترده كه در آخرین توافق ایران و آژانس به موضع چاشنی های موشكی هم رسیده در حالی كه هنوز توافق جامعی منعقد نشده دست ایران را خالی نمی كند یا اگر به توافق نرسیدیم عملا ما تعهد و كار بدون فایده برای خودمان انجام نداده ایم ؟
اولا باید اینجا بگویم که در مذاکرات ژنو بحث اجرای پروتکل الحاقی از سوی 5+1 به عنوان گام اول مطرح شد که ما گفتیم این مساله اصلا در اختیار دولت نیست و مجلس ما با قواعد و ملاحظاتی که دارد باید آن را تصویب کند و در ثانی ما اصلا قبول نداریم که پروتکل الحاقی در گام اول اجرا شود .آنها می خواستند برخی کارها را ایران در حوزه اقدامات شفاف ساز انجام دهد که ما هم در تعدادی که فکر می کردیم درقبال انجام برای گام اول است رضایت دادیم اما قاطعانه عرض می کنم ، همانگونه که در متن توافق نیز می بینید، این اقدامات خارج از پروتکل الحاقی یا فراتر از آن نیست .چون در جلسات متعدد بحث شد و متخصصین سازمان انرژی اتمی و دست اندرکاران شورای عالی امنیت ملی نظر دادند و خیال مردم هم راحت باشد که ما بحثهای کارشناسی لازم را در جای خودش داشته ایم و بعد متعهد شدیم .در مورد گام نهایی که بحث پروتکل الحاقی آمده است ما هم در مذاکرات ژنو و هم مذاکرات وین این را به صراحت گفتیم که در اختیار ما نیست . اگر مذاکرات به سمتی برود که نمایندگان مردم در مجلس احساس کنند توافق خوبی بوده یک نوع در مورد پروتکل تصمیم می گیرند و اگر احساس کنند که در توافق منافع ملی کشور در نظر گرفته نمی شود جور دیگری برخورد می کنند و در هر صورت دولت تصمیم گیر نهایی نیست . اتفاقا در توافق ژنو آنها می خواستند در متن پیشنهادی خود ابتدا اجرا و سپس تصویب پروتکل را بیاورند که ما قبول نکردیم و گفتیم زیر بار تعهدی که بر عهده دولت نیست همچنان که در اقدامات داوطلبانه سالهای 82 تا 84 صورت گرفت، نمی رویم ؛ به همین دلیل نوشته شد " پروتکل الحاقی در چارچوب اختیارات رییس جمهور و مجلس شورای اسلامی تصویب و به اجرا در آید " .
در مورد بند 7 توافق میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی چه می گوییدکه ایران متعهد شده تا اطلاعات در مورد چاشنی های ایمن انفجاری را به آژانس بدهد ؟ آیا این هم خارج از تعهدات نیست ؟
در ارتباط با توافق میان ایران و آژانس باید گفت که این توافق چند مرحله ای و با زمان های چند ماهه است که قرار است طبق آن قدم هایی برداشته و کار جلو برود که مباحثی فنی است اما با قاطعیت به شما می گویم که کارهای در حال انجام خلاف تعهدات ما نیست . ما یک سری کارهایی را برای اینکه شفاف هستیم و دنبال بمب نبوده و مشکلی برای بازرسی نداریم انجام می دهیم و می خواهیم ثابت کنیم که چیزی برای پنهان کاری نداریم البته این طور هم نیست که راه باز باشد که هرجایی خواستند بروند و هرکاری خواستند بکنند .
یکی از انتقادات این است که بند 7 توافق میان ایران و آژانس در مورد چاشنی ها راه رابرای ورود طرف مقابل به حوزه دفاعی و موشکی ایران باز می کند . خانم شرمن هم در آستانه مذاکرات وین مطالبی در این خصوص و موشک های بالستیک ایران گفت . از سوی دیگر بند 9 قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل نیز تصریح دارد که " ایران نباید هیچ یک از فعالیت های مربوط به موشک های بالستیک را انجام دهد ... از جمله ایران نباید پرتاب هایی با موشک بالستیک داشته باشد " و به نظر می رسد مبنای سخنان اینها در این حوزه از این بند ریشه گرفته باشد . پاسخ شما به این اظهارات چیست ؟
واقعیت این است که ما نیز این بحث ها را شنیده بودیم و می دیدیم که لابی صهیونیستی و تندروها در آمریکا و غرب این مساله را پر رنگ می کنند . به همین دلیل از ابتدای ورود به مذاکرات وین به خانم اشتون به صراحت گفتیم که هیچ موضوعی خارج از بحث هسته ای را برای ورود به مذاکره نمی پذیریم چون از دید ما بحث هسته ای عناصر آن و توافق ژنو کاملا مشخص است و ما تاکید کردیم که به این توافق نه چیزی اضافه می شود و نه چیزی کم می گردد یعنی اجازه مذاکره دوباره این متن را نمی دهیم ؛ چون احساس کردیم که برخی کشورها که دوست داشتند در مذاکرات ژنو مسائل دیگری هم گنجانده شود و نتوانستند ، حالا به دنبال آن اهداف حرکت می کنند. به صورت مشخص و مصداقی به آنها گفتیم حاضر نیستیم موضوعاتی که به توان دفاعی ایران ارتباط دارد را در مذاکرات داشته باشیم چه در این دوره و چه در دوره های آینده مذاکرات و اگر شما بخواهید این مسائل را دنبال کنید به این معنی است که دنبال تعطیلی گفتگو ها هستید که در آن صورت مقصرش ما نخواهیم بود . این را که مسائل دفاعی ما قابل مذاکره نیست به صورت روشن در مذاکرات وین جا انداختیم . البته آنها به همین پاراگراف 9 قطعنامه 1912 اشاره می کنند اما ازدید ما این بحران از ابتدا نباید به شورای امنیت کشیده می شد و به همین دلیل است که می گوییم این قطعنامه ها را قبول نداریم . حرف ما این است که وقتی اثبات شد که برنامه هسته ای جمهوری اسلامی انحرافی ندارد و صلح آمیز است این پاراگراف 9 اصولا موضوعیت خود را از دست می دهد و دیگر قابل بحث نیست . ما در این زمینه همکاری کرده و می کنیم اگر طرف مقابل اراده داشته باشد جلو می رویم و مطمئنیم این پرونده بسته می شود و نیازی به موضوعات دیگر نیست .
در پی چند موضع گیری مقام های آمریكایی و به ویژه سخنان خانم شرمن در كنگره واكنش های تندی در داخل ایران به این سخنان كه بعضا توهین آمیز هم بود مثلا درباره سبد كالا و ... مطرح و در عین حال منتقدان واكنش وزارت خارجه به این اظهارات را ناكافی و سبك دانستند اصولا پاسخ شما به این منتقدان چیست ؟و آیا وزارت خارجه تحلیل خاصی دارد- مقام های آمریكایی چه توضیحی در مذاكراتتان برای اعمال تحریم های جدید علیه ایران پس از توافق ژنو داشتند ؟ چقدر اراده در طرف آمریكایی برای رسیدن به توافق نهایی مشاهده می كنید؟
دکتر ظریف در ابتدای مذاکرات وین سخنرانی مفصلی کرد و به روش برخورد طرف مقابل و استفاده از کلمات توهین آمیز که مطرح کرده اند انتقاد نمود .ظریف تاکید کرد که این اقدامات و اظهارات به مذاکرات ضربه می زند . ما ترس و ابایی نداریم از اینکه موضع انتقادی صریح خودمان را به آنها بگوییم و همان چیزی که در تهران می گوییم در مقابلشان هم بیان می کنیم . ما به آنها گفتیم که این رفتار شما هم به کارضربه می زند و هم به روحیه ای که برای یک حرکت سازنده نیاز است . نمی شود ما با هم صحبت کنیم در نشستها و بعد بگویید همه گزینه ها روی میز است .
برخی توقعات حداکثری در مردم ایجاد شده که پایان این مذاکرات و رسیدن به توافق می تواند باعث بر قراری ارتباط با آمریکا و حل مشکلات 35 ساله ما با آنها شود . تا چه حد این تحلیل که در افکار عمومی شنیده می شود درست است ؟
این را باید بدانید و خوب است مردم متوجه باشند که قرار نیست همه مسائل ما با آمریکا در این مذاکرات حل و فصل گردد. ما به عنوان مذاکره کنندگان نه اجازه داریم وارد مسائل غیر هسته ای شویم و نه فکر میکنیم به صلاح است که چنین کاری انجام بدهیم.تمرکز ما روی مذاکرات هسته ای بوده و نه چیز دیگری. اینکه به اشتباه ، ما مسائل خود با آمریکا را با موضوع هسته ای در هم کنیم ناشی از برداشت های سطحی است اما واقعیت این است که آنقدر مسائل پیچیده و ریزو درشت در این رابطه وجود دارد که بحث هسته ای تنها یکی از آن دهها موضوع است .این اشتباه است که فکر کنیم با این مذاکرات مسائل ما با آمریکا حل می شود یا از طریق حل مسائل با آمریکا همه مشکلات ما حل می گردد . آنها به هر دلیل خصومت و دشمنی خود را در عمل و زبان نشان می دهند وهمه مسائل را تمام شده نمی دانند و ما هم نباید بدانیم . چیزی که ما به آنها گوشزد می کنیم این است که شما نباید در مذاکرات به گونه ای حرف بزنید و در خارج از فضای مذاکره جور دیگر مطالب را بیان کنید و بگویید مثلا همه گزینه ها روی میز است . هرچند ما از این تهدیدات ترسی نداشته و آماده ایم اما حرف این است که صداقت خود را زیر سوال می برید .
با توجه به آغاز مذاكرات توافق جامع چشم انداز این مذاكرات را چگونه می بینید و آیا می توان در حدود 5 ماه آینده به توافق جامع رسید به نظر شما چه تهدید هایی بر سر راه این توافق جامع وجود دارد؟
ما باید خودمان را برای بدترین حالت آماده کنیم. یعنی در عین حال که دیپلمات باید خوشبین باشد، باید خودش را برای همه انتخابها نیز آماده سازد . موضوعاتی که ما در این پرونده داریم بسیار پیچیده است و نمی توان از ابتدا گفت حتما با 5ماه کار سخت به سرانجام می رسد . نکته دوم این است که نوع عملکرد طرف مقابل هم در مذاکرات ژنو و هم بعد از آن باعث بدبینی است و همان طور که رهبری هم فرمودند ما به اینها اعتماد نداشته و نمی دانیم انتهای کار کجاست؟ . این نوع عملکرد طرف مقابل باعث شده تا حواسمان بسیار جمع و مراقب باشیم و به اینکه این مساله حتما نتیجه دارد امید نبندیم که از حوزه های دیگر غافل شویم.یعنی در مجموع باید کاملا هوشیار بوده و در عین اینکه با صداقت و جدیت وارد مذاکرات شده و می خواهیم این پرونده در چارچوب اصول و خطوط قرمز ما به نتیجه برسد ، ولی چشم بسته نیستیم و نمی خواهیم صرفا بایک قول به آنها تعهد بدهیم.ما با دقت و چشمان باز و حواس جمع مذاکره می کنیم وبرای هر موقعیتی هم آماده ایم تا ببینیم چه خواهد شد.
این احتمال وجود دارد که برای 6ماه دیگر توافق ژنو تمدید گردد ؟
امیدواریم در همین زمان اولیه این توافق نهایی شود اما اگر تا 20جولای (30تیر ماه ) این اتفاق نیفتد ، این امکان و اجازه طبق توافق ژنو وجود دارد که برای 6ماه دیگر هم تمدید شود و آن موقع است که باید در این زمینه تصمیم بگیریم .فعلا در اولین دور مذاکرات راه حل جامع در وین به این تصمیم رسیدیم که از حالا تا مهلت پایان توافق ژنو ، تقریبا هر ماه یک نشست در سطح ظریف و اشتون داشته باشیم و در میان آن نیز جلسات کارشناسی تا جایی که نیاز باشد برگزار شود که اولین جلسه کارشناسی هم هفته گذشته در حاشیه اجلاس شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی انجام شد که از طرف ایران آقای بعیدی نژاد سرپرستی تیم را به همراه کارشناسان سازمان انرژی اتمی کشورمان و وزارت خارجه بر عهده داشت .در طول این 5ماه این نشست ها را با توکل به خدا و هوشمندانه پیش می بریم تا انشاءا... به نتیجه ای که مطلوب ملت ایران است دست یابیم
با تشکر از زمانی که به روزنامه خراسان اختصاص دادید و آرزوی موفقیت برای شما و همکارانتان در تیم مذاکره کنده هسته ای کشورمان .